پاسخ بهاره رهنما به نیکی کریمی

در روزهای گذشته هنرمندان زیادی به مناسبت درگذشت عباس کیارستمی پیام های تسلیتی نوشته اند و بعضا با واکنشهای تندی مواجه شده اند. در یکی از این واکنش هابهاره رهنما برای گرامیداشت یاد عباس کیارستمی یک کلیپ به اشتراک گذاشت و کنار آن به پیام نیکی کریمی برای درگذشت این کارگردان هم پاسخ داد.

پس از انتشار خبر درگذشت عباس کیارستمی هنرمندان بسیاری از جمله نیکی کریمی در سوگ این کارگردان نوشتند. نیکی کریمی در همین رابطه در اینستاگرام نوشته بود:

«از ديشب دايم اين شعر ترجيع بند ذهنم شده ، چرا ؟ “ما هيچ
ما نگاه … ”
حدود دو ، سه هفته پيش بود كه زنگ زد و براي ديدنش به خانه اش رفتم … كتمان نميكنم كه از ديدنش به شدت جا خوردم … روی تختی كنار پنجره ، رو به روی باغچه خوابيده بود ، سعی کردم با شوخی و خنده فضا را عوض کنم … به خودش اشاره كرد و گفت : ” خراب كردن …” گفتم اين حرفها چيه ؟ عمل كردی ، خوب ميشی …”
اما نشد … راست می گفت ، خراب كرده بودند …
عملش را می گفت …
و الان … نتیجه ی ناگزیر فراتر رفتن از سطح انتظار عموم، فاصله گرفتن از سطح شناخت آنان هم هست.
شاید همین است که آشفته بازار يادداشت نوشتن و تسلیت گفتن هاي رفتنت، صرفا سرشار از جمله سازی با نام و کارهای توست.
ان هم برای تويی كه فرسنگ ها از ابتذال و ميان مايگی دور بودی
كجا بودند اين غريبه های دير اشنا ؟
خانه دوست كجاست؟
بيخود نيست كه یاد اين شعر سهراب می افتم كه ورد كلامت بود
: ” ما هيچ ،
ما نگاه…”.»
بهاره رهنما نیز در حساب کاربری خود در اینستاگرام یک کلیپ برای گرامیداشت یاد عباس کیارستمی منتشر کرد. او در این پست اینستاگرامی بدون اشاره مستقیم پاسخ نوشتۀ کریمی را با لحنی تند داد.

رهنما نوشت: «برايم عجيب بود كه كسی كه خودش با نام ايشان رشد كرده بود جايی نوشته بود، از خيل تسليت ها و يادداشت های ادم های حتی عادی در شگفت است و اينها كه در حد شما نيستند از كجا پيدايشان شده و،..
امان از اينهمه توهم و تكبر و حقيقي نبودن و روشنفكر نمايی !

كسی نيست بگويد، يك اسطوره به همه ملتش تعلق دارد ، شما ببخشيد كه اعلام نشده بود عموم مردم حق تسليت گفتن و نوشتن از احساسشان در مورد اين ضايعه را نداشتند، خلاصه اينكه گرچه خيلی از مردم مثل شما شانس نجات پيدا كردن از ميانمايگی توسط بزرگان رانداشته اند اما تك تك مردم ايران حق تسليت و ابراز احساسشان برای چنين بزرگانی رادارند، كاش در محضر ايشان لااقل اموخته بوديد:
درخت هرچه پر بار تر افتاده تر»