به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مجموعه برنامه «دورهمی» شب گذشته با اجرای بخش های نمایشی و همچنین گفتگوی مهران مدیری با نرگس محمدی بازیگر تئاتر و تلویزیون، به روی آنتن شبکه نسیم رفت.

مدیری با پرداختن به موضوع «رازداری» برنامه را آغاز کرد و پس از چند بخش از اجرای نمایش، میزبان نرگس محمدی بازیگر مجموعه تلویزیونی «ستایش» شد.

محمدی پس از سلام و احوالپرسی با حضار داخل استودیو، درباره نحوه ورودش به تلویزیون گفت: از همان اول که خواستم انتخاب رشته کنم، دوست داشتم وارد رشته هنر و بازیگری شوم. خب، نشد و پرستاری خواندم و بلافاصله بعد از ورود به دانشگاه، کلاس‌های بازیگری را شروع کردم و بعد از اتمام کلاس‌ها کارم را در تئاتر و تلویزیون آغاز کردم.

وی در ادامه با بیان اینکه من از صد، نمره صد را به بازیگری خودم می‌دهم، در خصوص حضور کمرنگش در دیگر کارهای تصویری بیان کرد: من چهار سال درگیر سریال «ستایش» بودم و نتوانستم کار کنم، اما خدا را شکر از همان سال که شروع کردم، پی درپی کار داشتم و راضی هستم.

محمدی در ادامه این گفتگو از نحوه گریم و اضافه وزن خود برای بازی در مجموعه تلویزیونی «ستایش ۲» گفت و اظهار داشت: من دقیقه نود به «ستایش ۲» رسیدم و باید به خاطر تفاوت فیزیک در دو سن متفاوت چند کیلویی کم و یا اضافه می کردم. به همین دلیل شروع به گیاه خواری کردم و چاق شدم.

وی با بیان اینکه اگر به عقب برگردم، رشته هنر و بازیگری را از دانشگاه و به صورت پایه شروع می‌کنم، عنوان کرد: من مثل دیگر دوستان هنرمند نیستم و هیچ هنری، غیر از بازیگری ندارم و تنها کتاب می‌خوانم.

پس از آن محمدی از مجرد ماندنش و محو شدن خواستگارهایش بعد از سن ۲۵ سالگی گفت.

بازیگر «ستایش» در بخشی دیگر خاطره‌ای از وعده مهران مدیری در سن کودکی تعریف کرد و اظهار داشت: من سیزده سال داشتم که کارهای آقای مدیری از تلویزیون پخش می‌شد. چون مادرم در صدا و سیما بود، مجبورش کردم شماره‌ای برای من پیدا کند که من با او حرف بزنم. من همان روز زنگ زدم و با مهران مدیری صحبت کردم. او به من قول داد، یک روز من را به پشت صحنه فیلمبرداری دعوت کند و حالا بعد از بیست و چند سال این وعده عملی شد.

محمدی به عنوان حسن ختام این گفتگو، یک تابلوی نقاشی از آثار خودش را به «موزه دورهمی» اهدا کرد و گفت: دوستان ما در این حرفه، همدیگر را کم دوست دارند و صادقانه از پیشرفت یکدیگر شاد نمی‌شوند؛ امیدورام کمی بیشتر همدیگر را دوست داشته باشیم.