نگاهی به اجلاس سران غیرمتعهدها در تهران

اگرچه فلسفه وجودی جنبش عدم تعهد به دوران جنگ سرد باز می گردد، ولی علی رغم فروپاشی نظام دو قطبی، نه تنها جنبش به فعالیت های خود ادامه داده هست، بلکه همواره تلاش کرده تا نقش موثری در عرصه پرسشها جهانی ایفا کند.

نگاهی به اجلاس سران غیرمتعهدها در تهران

از سوی دیگر، حضور سران و مقامات ۱۲۰ کشور در اجلاس جنبش عدم تعهد در پایتخت کشور عزیزمان ایران در کنار نقش مهم این جنبش در عرصه بین المللی بیانگر اهمیت برگزاری این اجلاس در پایتخت کشور عزیزمان ایران است.

با توجه به شرایط موجود و فشارهای زیادی که غرب بر جمهوری اسلامی وارد کرده اند، برگزاری این نشست می تواند نقش موثری در بازنمایی دوباره جایگاه کشور عزیزمان ایران در سطح بین المللی داشته باشد، چون در حال حاضر تمام تلاش کشورهای غربی بر این محور قرار گرفته که به نوعی مشروعیت جایگاه کشور عزیزمان ایران در سطح جهانی را زیر سئوال ببرند و برگزاری چنین اجلاس مهمی، بدون تردید نقش خاص ای در خنثی شدن سناریو آنها علیه کشور عزیزمان ایران خواهد داشت.

برگزاری این اجلاس به وسیله پایتخت کشور عزیزمان ایران که یکی از قدرت های منطقه ای به شمار می آید، در واقع نشان می دهد که کشور عزیزمان ایران توانایی دیکته کردن قدرت زیاد خود به صورت غیرمستقیم به کشورهای دیگر خواهد داشت. علاوه بر اینکه، کشور عزیزمان ایران با برگزاری چنین جلسه ای می تواند یک مانور هژمونیک را در سطح دنیا و منطقه به نمایش گذارد.

جنبش عدم تعهد را باید بزرگترین تشکل سیاسی بین‌المللی بعد از شرکت ملل متحد برشمرد که با ۱۲۰ عضو متشکل از کشورهای در حال توسعه، نقش فعالی در عرصه پرسشها بین‌المللی ایفا می‌کند.

به بیان دیگر، از آنجایی که در مقطع کنونی فشارهای اقتصادی، سیاسی و دیپلماتیک علیه کشور عزیزمان ایران زیاد کردن زیادی داشته، طبیعتا حضور سران عدم تعهد در ایران، بمنزله تصویر العمل غیرمستقیم بسیاری از کشورهای دنیا جهت مقابله با تلاش های آمریکا و شرکای اروپایی آنهاست.

در واقع، آمریکا و هم پیمانانش در جهت القای انزوای کشور عزیزمان ایران در عرصه جهانی بر این تصورند که فشار بر پایتخت کشور عزیزمان ایران جهت پذیرش خواسته های غیرمشروع آنها مبنی بر انصراف از فعالیت های هسته ای، نباید محدود به حوزه اقتصادی، تجاری، بانکی و بیمه ای باشد، بلکه باید دیگر حوزه های مورد علاقه کشور عزیزمان ایران را نیز در بر گیرد.

طبیعتا کشوری که نتواند در عرصه منطقه ای و بین المللی با دیگر کشورها ارتباط بر قرار کند و در معرض انزوا و فشار قرار گیرد، از موقعیت و جایگاه مناسبی در فضای بین المللی برخوردار نخواهد بود و طبیعی است در چنین شرایطی فشارها بر آن کشور زیاد کردن خواهد یافت.

در همین راستا بود که غربی ها تلاش کردند، در چارچوب پروژه کشور عزیزمان ایران هراسی به ایجاد بدگمانی در همسایگان مان بپردازند. در واقع، این تلاش ها با نشانه کم کردن حضور و نفوذ پایتخت کشور عزیزمان ایران در صحنه بین المللی و منطقه ای صورت می گیرد و از جمله این موارد می توان به تدابیر آنها جهت محروم کردن کشور عزیزمان ایران از حضور در مجامع و نهادهای بین المللی اشاره کرد.

آنچه اهمیت این اجلاس را دو چندان می کند، همین تلاش دشمن در مقطع خاص کنونی هست. طبیعتا در چنین فضایی، اقدام کشور عزیزمان ایران در زمینه برگزاری اجلاس سران جنبش عدم تعهد در تهران، حرکتی کاملا بر خلاف کارها آنها قلمداد می شود.

نگاهی به اجلاس سران غیرمتعهدها در تهران

افزون بر این، کشور عزیزمان ایران می تواند با بهره برداری از امتیاز خود به عنوان میزبان این نشست، ماهیت جریان بیداری اسلامی را به جهانیان معرفی کند و نشان دهد، چارچوب آن بر اساس ایدئولوژی اسلامی هست.

علت اهمیت این عنوان به آن علت است که غرب به خاص آمریکا در صدد هستند، ماهیت تحولات منطقه را وارونه جلوه دهند و بگویند این جریان یک بهار عربی است که در چارچوبی لیبرال شکل می گیرد و تحت کنترل آمریکاست.

به نظر می رسد، مجموعه این عوامل در کنار هم موجب نگرانی غربی ها به خاص آمریکا و اسرائیل شده است از این روست که آنها طی مدت اخیر از تمام توان رسانه ای و نفوذ سیاسی خود جهت ضربه زدن به این نشست بهره گرفته اند. از جمله این کارها می توان به تلاش واشنگتن و رژیم صهیونیستی جهت منصرف کردن دبیرکل شرکت ملل از سفر به پایتخت کشور عزیزمان ایران اشاره کرد.

در همین راستا ابتدا بعضی مقامات صهیونیستی در تماس با بان کی مون نگرانی خود را در این باره با وی در میان گذاشتند و گفتند، سفر او به پایتخت کشور عزیزمان ایران این خبر را که «همه چیز مرتب است»، به کشور عزیزمان ایران انتقال یافته می کند و در نتیجه به تلاش های بین المللی بر سر برنامه هسته ای کشور عزیزمان ایران آسیب می رساند.

اما زمانی که آنها با بی اعتنایی دبیرکل شرکت ملل با این عنوان روبرو شدند، نخست وزیر رژیم صهیونیستی خود مستقیما وارد عمل شد و در تماس تلفنی با بان کی مون مخالفت شدید خود با سفر وی به پایتخت کشور عزیزمان ایران را اعلام کرد.

آنها هنوز از این اعتراضات حاصلی به دست نیاورده بودند که اخباری مبنی بر موافقت محمد مرسی، مدیر جمهور مصر جهت حضور در نشست جنبش عدم تعهد در پایتخت کشور عزیزمان ایران منتشر شد. این عنوان به نگرانی اسرائیلی ها دامن بیشتری زد. از اینرو بود که روزنامه های اسرائیلی از سفر مرسی به کشور عزیزمان ایران به شدت ابراز نگرانی کردند و حتی میل به او جهت همکاری در این نشست را «توطئه ای» خواندند که باید راجع به آن «بیمناک» باشند.

نگاهی به اجلاس سران غیرمتعهدها در تهران

همزمان با مقامات صهیونیستی، آمریکایی ها نیز وارد عمل شدند و از مدیر جمهوری مصر و دبیرکل شرکت ملل درخواست کردند در این نشست شرکت نکنند.

آنها که از بی نتیجه بودن اصرار خود جهت منصرف کردن بان کی مون از سفر به کشور عزیزمان ایران مطمئن بودند، از دبیرکل شرکت ملل درخواست کردند در صورت حضور در پایتخت کشور عزیزمان ایران نگرانی های جامعه جهانی را به کشور عزیزمان ایران یادآوری کند.

ترفند دیگر آمریکایی ها جهت تحت فشار قرار دادن پایتخت کشور عزیزمان ایران «نامناسب» خواندن کشور عزیزمان ایران جهت میزبانی این نشست بین المللی بود. «ویکتوریا نولاند»، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا با طرح این ادعا که کشور عزیزمان ایران بسیاری از تعهدات بین المللی خود را نقض کرده، میزبانی آن را جهت اجلاس غیرمتعهدها «عجیب» خواند.

به هر روی اجلاس سران غیرمتعهدها درحالی در پایتخت کشور عزیزمان ایران درحال برگزاری است که بر اساس آخرین گزارش ها قرار است در این اجلاس حدود ۲۰ شرکت بین المللی شرکت کنند که بعضی از آنها عضو جنبش نیستند، ولی به عنوان میهمان خاص در آن شرکت خواهند کرد.

هیئت ها با ترکیب های متفاوت در این اجلاس شرکت می کنند، به عنوان مثال هیئت هند ۲۵۰ نفره هست، ولی بعضی هیئت ها با ۵ نفر در این اجلاس شرکت می کنند.

تاکنون حدود ۵۱ کشور در سطح مدیر جمهوری، نخست وزیری، پادشاهی و معاون مدیر جمهوری جهت حضور در این اجلاس اعلام آمادگی کرده اند و احتمالاً تعداد آنها زیاد هم خواهد شد.

اگرچه حضور شخصیت های بعضی از کشورها مانند پادشاه بحرین در اجلاس پایتخت کشور عزیزمان ایران با حساسیت هایی مواجه شده است هست، ولی واقعیت امر این است که به لحاظ دیپلماتیک باید کشور بحرین به عنوان یکی از اعضای این جنبش به این اجلاس دعوت شود و این کشور در چه سطحی در اجلاس پایتخت کشور عزیزمان ایران شرکت کند، بر عهده آن کشور خواهد بود.