پرویز پرستویی مردی از جنس مردم

پرویز پرستویی مردی از جنس مردم

عبارات مهم : اینستاگرام پرویز پرستویی – عکس پرویز پرستویی

پرویز پرستویی (زادهٔ ۲ تیر ۱۳۳۴) است

پرویز پرستویی مردی از جنس مردم

پرویز پرستویی (زادهٔ ۲ تیر ۱۳۳۴ در روستای چارلی،شهرستان کبودرآهنگ استان همدان)، بازیگر و گوینده صاحب نام ایرانی سینما، تئاتر و تلویزیون هست. او موفق به دریافت نشان درجه یک گواهی نامه هنری گردیده هست. پرویز پرستویی با دریافت چهار گروه تحریریه سایت بلورین عالی ترین بازیگر نقش اول مرد از این نظر در بین بازیگران ایرانی رکورددار هست. وی متأهل و دارای دو فرزند به نام های بهروز و الناز است.

زندگی پرویز پرستویی
پرویز پرستویی با اصالتی ترکی در همدان متولد شد. پدر وی کشاورز بود و زمانی که وی ۳ ساله بود به پایتخت کشور عزیزمان ایران مهاجرت کرد. دوران کودکی و نوجوانی را در یک منزل اجاره ای کوچک در محله دروازه غار سپری کرد. او در مدرسه صادقیه اسلامی در کوچه گمرک تحصیلات ابتدایی خود را به آخر رساند. پرستویی با بعد انداز کردن یازده هزار تومان منزل ای در حوالی ترمینال جنوب خرید. مدتی به ورزش علاقه نشان داد و دروازه بان تیم کارگران بود. بعد از این وقت به مرکز رفاه نازی آباد رفت و شروع به آموختن تئاتر کرد. پرویز پرستویی در سال ۱۳۶۰ و زمانی که ۲۶ سال سن داشت به عنوان منشی در دادگستری پایتخت کشور عزیزمان ایران مشغول به کار شد، امّا بعد از مدتی به خاطر ناهمخوانی این شغل با روحیاتش به اداره تئاتر رفت و تا آخر در آنجا مشغول به کار شد.

پرویز پرستویی، بازیگر و گوینده صاحب نام ایرانی سینما، تئاتر و تلویزیون است

فعالیت های پرویز پرستویی
تئاتر و سینما
وی در سال ۱۳۴۸ به گروه بهرام بیضایی پیوست و در همان سال آخر نخستین نقشش در تئاتر ماجرای یک محل را بازی کرد. پرستویی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۸ با اجرای نمایش در مراکز رفاه، کاخ جوانان و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شروع کرد. در سال ۱۳۵۳ جهت بازی در نمایش دکه و یک سال بعد جهت بازی در نمایش تسلیم شدگان جایزه کاخ جوانان را گرفت. آشنایی او با بهزاد فراهانی او را به گروه کوچ کشاند تا به دنبال کسب تجربه باشد.

پرویز پرستویی با اصالتی ترکی در همدان متولد شد. پرویز پرستویی بازیگر و گوینده صاحب‌نام ایرانی سینما، تئاتر و تلویزیون هست. او موفق به دریافت نشان درجه یک گواهی‌نامه هنری گردیده است.

اوج کاری پرویز پرستویی در سال ۱۳۵۲ در نمایش های چشم برابر چشم، شبی در حلبی آباد، پتک و منزل روشن بود که در آن به بازی پرداخت. بازی او در نمایش پرطرفدار میلاد در نقش دلال زمین خیلی سریع اسم او را در بین طرفداران تئاتر بر سر زبان ها انداخت. پرستویی در سال ۱۳۶۲ نخستین فعالیت خود را در سینما با دیار عاشقان شروع کرد و توانست در همین ابتدا مورد تحسین قرار گیرد و موفق به دریافت گروه تحریریه سایت بلورین عالی ترین بازیگر نقش مکمل جشنواره فیلم فجر شد.

پرویز پرستویی در سال ۱۳۶۶ در فیلم شکار با خسرو شکیبایی هم بازی شد. بازی او در آدم برفی ۱۳۷۳ و لیلی با من است ۱۳۷۴ در نقش های متفاوت باعث شهرت زیاد وی شد و جهت ایفای نقش صادق مشکینی دیپلم افتخار جشنواره فجر را به دست آورد.

نقطه اوج وی در سال ۱۳۷۶ جهت بازی در فیلم آژانس شیشه ای در نقش حاج کاظم بود. پرویز پرستویی جهت بازی در این نقش گروه تحریریه سایت بلورین عالی ترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر و دیپلم افتخار عالی ترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم یوگسلاوی را در سال ۲۰۰۰ به دست آورد. بازی او در فیلم مومیایی ۳ در سال ۱۳۷۸ نیز از دیگر کارهای قابل توجه او در دهه ۷۰ بود.

سال ۱۳۸۰ سال خوبی جهت پرویز پرستویی نبود، فیلم آب و آتش با بازی نه چندان دلچسب و گزینش نامناسب او و فیلم تکه پاره شده است موج مرده با تکرار نقش حاج کاظم آژانس شیشه ای صورت موفقی از پرویز پرستویی به جا نگذاشت. پرویز پرستویی در سال ۱۳۸۲ بار دیگر چشمها را به سوی خود خیره کرد. بازی ماندگار او در نقش رضا مارمولک در فیلم مارمولک کمال تبریزی جایزه خاص هیئت داوران جشنواره فیلم فجر ۱۳۸۲ و تندیس عالی ترین بازیگر نقش اول مرد هشتمین مراسم خوش حالی منزل سینما ۱۳۸۳ را جهت او به ارمغان آورد.

پرویز پرستویی مردی از جنس مردم

پرویز پرستویی از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵ در فیلم های موفق دوئل ۱۳۸۲، بید مجنون ۱۳۸۳، کافه ترانزیت ۱۳۸۳ محصول یکسان فرانسه، ترکیه و کشور عزیزمان ایران به ایفای نقش متفاوت پرداخت. پرستویی دو بار دیگر در سال ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ گروه تحریریه سایت بلورین عالی ترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر را جهت بازی در فیلم های بید مجنون به کارگردانی مجید مجیدی و به نام پدر به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا از آن خود کرد. پاداش سکوت و کتاب قانون دو فیلم او در همکاری با مازیار میری در دو سال پشت سر هم بود.

پرویز پرستویی در سال ۱۳۸۷ با فیلم بیست عبدالرضا کاهانی به اوج بازگشت و توانست جایزه عالی ترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم های هنری باتومی ۲۰۰۹ را به دست آورد. پرستویی در سال ۱۳۹۲ با بازی در فیلم امروز رضا میرکریمی دوباره مورد تحسین قرار داده شد و برنده جایزه عالی ترین بازیگر مرد جشنواره فیلم سان فرانسیسکو ۲۰۱۴، جایزه عالی ترین بازیگر مرد جشنواره بین المللی سینمای مؤلف رباط ۲۰۱۴ و برنده جایزه عالی ترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم جیپور در سال ۲۰۱۴ شد. پرستویی در سال ۱۳۹۴ بعد از ده سال و جهت ششمین بار با فیلم بادیگارد برابر دوربین ابراهیم حاتمی کیا رفت و در نقش حیدر ذبیحی به ایفای نقش پرداخت. وی جهت بازی در این نقش در سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر جهت چهارمین بار برنده گروه تحریریه سایت بلورین عالی ترین بازیگر نقش اول مرد شد.

تلویزیون

پرستویی در گزینش مجموعه تلویزیونی گزیده کار بود. او نخستین کار خود را در سال ۱۳۶۳ شروع کرد. امام علی، آوای فاخته و خاک سرخ سه کار دیده شده است وی از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹ بوده هست. زیر تیغ در سال ۱۳۸۵ و آشپزباشی در سال ۱۳۸۹ ماندگارترین کارهای او در تلویزیون کشور عزیزمان ایران به شمار می رود.

پرویز پرستویی با اصالتی ترکی در همدان متولد شد. پرویز پرستویی بازیگر و گوینده صاحب‌نام ایرانی سینما، تئاتر و تلویزیون هست. او موفق به دریافت نشان درجه یک گواهی‌نامه هنری گردیده است.

پرویز پرستویی با اصالتی ترکی در همدان متولد شد

قسمتی از گفتگو با پرویز پرستویی

پرویز پرستویی مردی از جنس مردم

اولین آدم معروفی که از نزدیک دیدید چه کسی بود و هنگامی که او را دیدید چه احساسی داشتید؟
– اگر بی اغراق گفته باشم نخستین نفر پرویز فنی زاده بود. خیلی احساس خوبی داشتم چون یک جورهایی در آن مقطع مریدش هم بودم. اینکه می گویم به دهه ۴۰ برمی گردد. جایی به نام ارباب جمشید در منوچهری داشتیم که پاتوق استودیوها و خیلی از هنرپیشه ها آنجا بود. یک جا هم به نام اداره تئاتر داشتیم که بعدها من کارمند آنجا شدم و از همانجا بازنشسته شدم.اولین بار در آنجا فنی زاده را دیدم که برایم خیلی جالب بود که این آدم را از نزدیک می دیدم چون شیفته بازیگری اش بودم.

اولین فیلمی که در سینما دیدید چه بود؟
– خاطرم است نخستین فیلمی که در سینما دیدم، ریکاردو بود. کارگردان ریکاردو را به یاد نمی آورم ولی بازیگرانش سپهرنیا و گرشا متوسلانی بودند. این نخستین بار بو د که من جذب این پلاکارد شدم که این چیست و اگر اشتباه نکنم نیمه رنگی هم نوشته بودند. قصه فیلم دیدن من شبیه قصه سینما پارادیزو بود.

چگونه آن وقت این را با پدر و مادرتان عنوان کردید که میخواهید بازیگر شوید؟
– به خانواده ام نگفتم. من ۱۰ سال قاچاقی کار کردم. ۱۰ سال تئاتر کار کردم ولی در خانواده ام کسی نمی دانست، در حالی که جایزه می گرفتم ولی منزل نمی آوردم. آن موقع می توانستم بگویم به کلوب می روم و کشتی می گیرم که می رفتم ولی نمی توانستم بگویم که تئاتر کار می کنم. تئاتر ادا درآوردن بود، چشم انداز نه خانواده من بلکه خیلی از خانواده ها این بود که فرزندانشان اگر این کار را دنبال کنند در نهایت در عروسی ها مطرب می شوند. آن وقت آرزوی هر پدر و مادری بود که فرزند ای که از او زاده می شود و نسلی که به وجود می آورد عصای دستش باشد.

یادم نمی رود، سال ۵۶ نمایش میلاد را در تالار مولوی اجرا داشتیم. بحث و قصه فئودالیسم بود ولی سبک روایی و تعزیه داشت و چون سبک تعزیه بود توانستم به پدر و مادرم بگویم که بیایند آن را ببینند چون روضه و تعزیه را خوب می شناختند. البته آشنایی بصری داشتند و نه تخصصی چون با اینها آمیخته شده است بودند و با اعتقادات ارزش سر و کار داشته هست. آنجا توانستم کمی به آنها بقبولانم که کار من این هست. همین که از محله ما بلند شدند و به دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران و تالار مولوی آمدند و پشت به پشت ملت را دیدند، کار بزرگی کردند. واقعا به سادگی امروز نبود.

من در چند سالی که در کارنامه کار می کردم، گاهی اوقات از دفتر که بیرون می آمدم، ماشین فرزند ها را می دیدم که کمترین ارزش ۲۰۶ بود. این جهت من ناراحتی نداشت و لذت می بردم و به آنها می گفتم بروید دست پدر و مادرهای تان را ببوسید و کیف کنید که در مقطعی از تاریخ هوس بازیگری کردید که ماشین هم زیر پای تان می اندازند ولی من باید از ترمینال جنوب تا دو راهی یوسف آباد پیاده می آمدم تا به واحد نمایش برسم و نمایشنامه ای را آنجا تمرین کنم.

ساختمانی به نام واحد نمایش در یوسف آباد که آقای رشیدی رییس آن بودند. من باید از ترمینال جنوب پیاده تا دو راهی یوسف آباد می آمدم در حالی که پول بلیت شرکت واحد را هم نداشتم و موقع برگشتم از آنجا که نمی خواستم دوستانی که با هم بازی می کردیم بفهمند که من پول ندارم، شرط بندی می کردیم که شما با اتوبوس دو طبقه تا راه آهن بیایید و ما پیاده تا ببینیم کی سریعتر می رسد؟ من در راه آهن پنج دقیقه می ایستادم تازه اتوبوس آنها می رسید.

پرستویی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۸ شروع کرد

اولین بار که به وسیله پدر و مادرتان جهت بازیگری تحسین شدید چه زمانی بود؟
– بهترینش همان موقع بود. همان روز بود، منتها باز هنوز در شش و بش بودند ولی چشم انداز خانواده ها این بود که به عنوان نمونه پسر فلان شخص رفته و گروهبان شده است یا در نظام و ارتش و نیروی هوایی رفته هست. اینطور بود که بعد از سیکل باید کار پیدا می کردیم و از ادامه تحصیل خبری نبود، به همین خاطر وارد دادگستری شدم تا شغل داشته باشم تا خیال خانواده به نحوی راحت شود. در کنارش بازی هم می کردم. نخستین بار هم شهرت را با دیار عاشقان که آن سال جایزه برد تجربه کردم.

کار کردن در شعبه ۱۴۷ کیفری که در آنجا منشی بودید و همزمان بازی کردن در سینما! این تضاد چگونه با روحیه تان جور درمی آمد؟ در حالی که شما شخصیتی احساساتی به نظر می رسید…
– من خیلی آدم احساساتی هستم ولی فکر کنم در مسیری وارد شدم که به گونه ای مرا مقاوم کرد. به رغم احساسات، هر لحظه خودم را در موقعیت قرار می دادم و به همین خاطر دوشنبه هایی که در شعبه ۱۴۷ داشتیم را خودم «فیلم سینمایی» اسم گذاشته بودم، یعنی جهت من واقعا سینما بود. درست است درد، رنج، معضلات و پرسشها بود ولی به هر حال من در این حرفه بودم و خیلی از کارهایم را در همان موقع انجام دادم. مثل دیار عاشقان، پیشتازان فتح، شرکت ۴، شکار، حکایت آن مرد خوشبخت، امام علی (ع) و رعنا را همگی در دادگستری بودم.

شاید لفظ درشتی باشد ولی شاید دنیا بینی من از همان جا شروع شد. مگر قصه های ما اطراف چیست؟ به تکراری بودنش کاری ندارم که پر از خیانت و مسائلی از این دست هست. آمار داشتیم روزی بیست هزار نفر در دادگستری رفت و آمد داشتند که یا شاکی بودند یا متهم. همه دردمند بودند و همه هم قصه هایشان با یکدیگر تفاوت می کرد. من چقدر باید مطالعه کنم که اینها را به دست بیاورم؟ من آنجا را از این منظر می دیدم وگرنه حتی دو دقیقه اش هم جهت من قابل تحمل نبود.

نقطه اوج پرویز پرستویی، در سال ۱۳۷۶ جهت بازی در فیلم آژانس شیشه ای در نقش حاج کاظم بود

آخرین بار که به کودک درون تان سر زدید کی بوده است؟
– این کودک درون هر لحظه با من است و چیزی نیست که از من جدا شود.

دوستش دارید؟
– خیلی دوستش دارم و خیلی جاها دلم برایش می سوزد. در اسباب کشی یک بار به تصویر دوران کودکی ام برخوردم. من از کودکی ام دو تصویر زیاد ندارم ولی الان پسر و دختر و نوه من در همین گوشی تلفن همراه صدها تصویر دارند. یکی در چهار راه مولوی، از همان هایی که فوری است و همان موقع می دهند و مغازه هم ندارند و دیگری جهت مدرسه باید تصویر می گرفتم که در عکاسی گرفتم.

به طور اتفاقی به تصویر کودکی ام برخوردم. سریع با موبایلم تصویر گرفتم. به همین خاطر می گویم هنگامی که سرگذشت پرویز پرستویی با دوران کودکی و کوچ او از دِه به شهر را که می خواستم بخوانم، دلم به حالش سوخت حکایت خودشیفتگی و مغرور شدن نیست و هیچ پزی ندارد. دیدم که چقدر به این پرویز پرستویی ظلم کردم و چقدر اذیتش کردم. هنگامی که خودم را مرور می کنم به نظرم به کودک درونم واقعا ستم کرده ام. خیلی اذیتش کردم.

اینستاگرام تان فضای جالبی دارد، انگار شما مدام در حال روایت هستید…
– خیلی ها فکر می کنند تمام نوشته هایی که در اینستاگرام منتشر می کنم، نوشته های من هستند ولی خیلی از این نوشته ها متن هایی هستند که آنها را می خوانم و دوست دارم به دیگران هم انتقال یافته کنم. دوست داشتم فضایی ایجاد شود تا بگویم که بعضی از این نوشته ها که در اینستاگرام بازنشر می کنم و در سایت ها و روزنامه ها به اسم من تمام می شود، متعلق به من نیست.

بعضی به من خرده می گیرند که شما فضای اینستاگرام را اشتباه گرفته ای دو باید در اینستاگرام از خودت تصویر بگذاری ولی من به این رسم اعتقادی ندارم. دوست دارم اگر اثری را می خوانم که با خودم ارتباط خوبی برقرار می کند، به فراخور حال آدم ها، آن اثر را گزینش کنم و نشر دهم.

تصاویر پرویز پرستویی

پرویز پرستویی

تصاویر پرویز پرستویی

عکس پرویز پرستویی

عکس های پرویز پرستویی

تصاویر تازه پرویز پرستویی

جدیدترین تصویرهای پرویز پرستویی

عکس های اینستاگرام پرویز پرستویی

گردآوری:بخش بازیگران بیتوته

واژه های کلیدی: اینستاگرام پرویز پرستویی | عکس پرویز پرستویی | جشنواره فیلم | پرویز پرستویی | فیلم سینمایی | دوران کودکی | نمایشنامه | اینستاگرام | تلویزیون | سینمایی | خانواده

پرویز پرستویی مردی از جنس مردم

پرویز پرستویی مردی از جنس مردم