جنگ روانی ناشی از جنگ و راهکارهای محافظت از خود و خانواده در برابر آن

وحشت روانی ناشی از جنگ چگونه به راه می افتد؟

در دنیای امروز، شما هیچگاه نمی دانید هنگامی که روزنامه ای را به قصد خواندن برمی دارید و یا تلویزیون خود را به قصد تماشا روشن میکنید، با چه چیزهایی روبرو خواهید شد. تصویرهای دلواپس کننده از یک وحشت عمومی، میتواند یک تصویر العمل هیجانی را در شما یا خانواده شما، به راه بیندازد . البته فارغ از اینکه این رویداد، میتواند خیلی نزدیک و یا خیلی دور از شما اتفاق افتاده باشد.

در سرتاسر تاریخ، همه درگیریهای نظامی، دارای یک جنگ روانی مبهم بوده اند، که یک یا دو طرف متخاصم ( به شخص، گروه یا کشوری گفته می‌شود که واکنش‌ها دشمنانه مانند شرکت در یک نبرد دارد) و به نشانه تضعیف روحیه حریف، آن را به راه انداخته بودند. البته باید از پیشرفت تکنولوژی، محبوبیت اینترنت و تکثیر و ازدیاد پوشش های خبری تقدیر کرد، آیا که قوانین تعامل، در این نوع نبردهای روانی، را عوض کردن داده هست.

جنگ روانی ناشی از جنگ و راهکارهای محافظت از خود و خانواده در برابر آن

جنگ روانی، تنها محدود به آسیبهای فیزیکی نمی شود، خواه دارای یک حمله گسترده باشد یا یک عمل ترسناک تک نفره. در این نوع از جنگ، هدف، القا کردن آرام آرام حسی از وحشت است که در واقع از خود ترساندن واقعی، بزرگتر است.

بنابراین، تاثیر جنگ روانی، تا حد زیادی بستگی به این دارد که یک عمل، چگونه شیوع پیدا کرده و چگونه تفسیر میشود . البته ، به همان نسبت نیز راههایی جهت دفاع از خود و کسانی که دوستشان دارید، وجود دارد تا بتواند شما را قادر سازد که این وحشت را در یک چشم انداز گذاشته و از دور به آن نگاه کنید. این کار باعث خواهد شد تا از خود و فرزندانتان در برابر همه تصورات وحشتناکی که به ذهنتان می رسد، محافظت کنید.

ترور روانی ( وحشت ناشی از ترور و تروریسم) چیست ؟

جنگ در دنیا امروزه با خود جنگ روانی را هم به دنبال دارد که باعث وحشت زیاد مردم شده است هست.  هدف جنگ روانی القا کردن آرام آرام

بنا به گفته ریچارد بولت ( Richard Bulliet) مورخ خاورمیانه از دانشگاه کلمبیا، استفاده از تروریسم، در واقع روشی است که درآن با ایجاد یک فضای وحشت و وحشت، نظاره کننده، وادار به تماشا و از این طریق باعث جنبش حس وحشت در او خواهد شد . ترسی که در واقع به دور از ترساندن واقعی و گاهی بزرگتر از آن نیز ممکن است باشد. هر وقت که شما در یکی از رسانه ها، یک عمل همراه با خشونت می بینید، بدانید که تبلیغ آن خشونت، مهمتر از خود عمل خشونت خواهد بود.

عاملین این خشونت، راههای گوناگونی جهت اثر این ضربه بر بینندگان یا شنوندگان و یا خوانندگان آن، دارند، به عنوان نمونه بزرگی و وسعت آنچه انجام داده اند، شخصیت نمادین در نشانه خود و یا اینکه چگونه و به عنوان یک فرد تنها، قادر به اعمال خشونت هستند را نشان خواهند داد. توصیه اینجاست که آنچه انجام پذیرفته، نشانه نیست، بلکه هدف، در واقع این است که تاثیری که میگذارد چگونه پوشش داده میشود.

تروریستها بطور مکرر و در تصویرهایشان، از یک گروه از افراد که ماسک به صورت دارند، استفاده می کنند تا یک قدرت جمعی را بر روی اسیران، به نمایش بگذارند و نیز این خبر را برسانند که این عمل، جایگزین اینکه یک جنایت فردی باشد، در واقع یک کار جمعی از گروههای قدرت هست. شما نمیتوانید تصور کنید که فرد گروگانگیر چه کسی هست، چون این یک تصویر از قدرت گروهی است و مجبورید جایگزین اینکه این عمل را یک عمل فردی، در نظر بگیرید، آن را ناشی از یک گروه، بدانید . این که این گروه، همه جا حضور دارند و بطور تصادفی ممکن است در هر جایی باشند، احساسی از ترساندن به شما می دهد که بزرگتر از ظرفیت خود ترساندن است .

انصار هارون (Ansar Haroun) روانپزشکی که در وقت جنگ افغانستان در خدمت ارتش امریکا بود، میگوید : گروههای تروریست، اغلب به جنگ روانی متوسل می شوند، چون این تنها روشی است که قادر به انجام آن هستند. در یک جنگ روانی، حتی یک گردن زدن، دارای اثر روانی برابر با ۱۰۰۰ قتل از سربازان دشمن می باشد. زمانی که یک سرباز، به وسیله نیروهای برابر کشته شود، آسیب زیادی وارد نشده، ولی هنگامی که با ترس، اضطراب، وحشت و احساسات بد، روبرو شوید، دچار مقدار زیادی تضعیف روحیه خواهید شد .

چرا ترورها حتی در کشورهای دیگر نیز جهت ما مشکلاتی ایجاد می کنند ؟

کارشناسان میگویند : هنگامی که حوادث دلهره آور رخ می دهند، این طبیعی است که احساس شما پریشان و مختل شود، حتی اگر این اتفاق هزاران کیلومتر دورتر واقع شده است باشد. چون تصویر العمل طبیعی در انسان، این است که خود را در آن موقعیت میگذارد، و از طرفی بسیاری از انسانها دارای سلامت ذهنی و دارای حس همدردی هستند. بعد طبیعی است که ما معمولا خود را در جای فرد ناکام بگذاریم. مشاهده عملی که در جهت ترور روانی انجام می شود، حتی می تواند باعث بهم ریختگی باورهای ما گردد.

جنگ روانی ناشی از جنگ و راهکارهای محافظت از خود و خانواده در برابر آن

دکتر کارلس فیگلی ( Charles Figley) میگوید : با یک سری حالات روانی در یک حباب زندگی می کنیم و آن حباب، نشان دهنده سیستم باورها و ارزشهای ماست. اغلب به اشتباه، چنین فرض میکنیم که مردم دیگر نیزدارای همان ارزشها و احتیاطات اجتماعی ما هستند و هنگامی که که این ارزشها و یا احتیاط ها، دچار نقض و یا سرپیچی میشود، اغلب نخستین پاسخ به آن، تلاش جهت محافظت از باورهایمان هست. به عبارت دیگر، انکار آنچه به راستی رخ داده است.

هنگامی که با نشانه یا گواهی از جنایت مواجه می شویم، به طور مثال تصاویری از یک جنایت که می بینیم، بطور معمول، راههای مختلفی جهت نشان دادن تصویر العمل به آن، در بین افراد وجود دارد:

– این تفکر که، عاملان جنایت، به هیچ عنوان شبیه به ما نیستند. آنها فاقد خوی انسانی هستند.

– شروع یک حس پر از ترس، آنها احساس می کنند که در دنیا ناامنی زندگی می کنند. رفتارهای غیرانسانی، مانند یک مانع، جلوی پیشرفت و ادامه زندگی را می گیرد.

جنگ در دنیا امروزه با خود جنگ روانی را هم به دنبال دارد که باعث وحشت زیاد مردم شده است هست.  هدف جنگ روانی القا کردن آرام آرام

– اعتقاد به اینکه این تنها یک اتفاق زودگذر بوده که، میتواند ساختارشکنی را به وسیله بعضی چیزها بخصوص از راه دور توضیح دهد. همانند این جمله که، اگر ما این کار را نمیکردیم، این اتفاق هم نمی افتاد.

این که دنیا نا امن هست، یک باور ناراحت کننده هست، بعد ما باید یک سناریو یا زمینه ای را ایجاد کنیم تا دوباره احساس امنیت کنیم و مانع از عوض کردن آن شویم .

جنگ روانی ناشی از جنگ و راهکارهای محافظت از خود و خانواده در برابر آن

چگونه با این جنگ روانی مقابله کنیم ؟

کارشناسان میگویند : کلید تقابل با جنگ روانی، یافتن یک تعادل و توازن سالم است. زمانی که مردم تحت فشار روانی هستند، وسوسه ای جهت ازدست دادن ارتباط با واقعیت و محو کردن مرز بین خیال و واقعیت در آنها وجود دارد. واقعیت ممکن است این باشد که احتمال وقوع این حوادث جهت ما بسیار کم هست، ولی خیال ما این است که این اتفاق جهت من و جهت همه خواهد افتاد. اگر شما تصمیم بگیرید با اطلاعات نادرست، مرز بین واقعیت و خیال را در خود محو کنید، بدانید که ممکن است به طرف گرفتن یک تصمیم بد و غلط نیز هدایت شوید.

اولین کار جهت اینکه در باورهای واقعی ریشه کنید، این است که به دنبال منابع خبری قابل اعتمادی باشید و در قضاوت بر اساس اطلاعات نادرست و غیر واقعی عجله نکنید. از طرفی، چون ما مردمی هستیم که در هنگام رویارویی با استرس شدید، مهارت تصمیم گیری ما خراب شده است و از بین می رود، بعد بهتر هست، با افراد آگاه، دانا و خردمند صحبت کنیم . آنها ممکن است عضو قابل اعتمادی از خانواده، مشاور، روحانیون و یا حتی بقیه افرادی که صاحب نظر هستند نیز باشند. دومین کار این است که سطح استرس خود را پایین بیاورید. آسانترین کار این است که در مورد احساس وحشت و استرس خود با یک فرد دیگر صحبت کنید.

چارلز فیگلی ( Charles Figley ) متخصص ضربه های معنوی و آسیب های روانی میگوید : مردم اغلب بعد از تجربه و تحمل یک ضربه روحی، دچار این دو تصویر العمل می شوند : ۱- اکنش افراطی ۲- تصویر العمل کمتر از حد و یا تحت سلطه قرار گرفتن.

چنانچه ما دچار تصویر العمل از نوع افراطی در یک عنوان عاطفی شویم، نمیتوانیم بطور منطقی فکر کنیم و این تفکر درست در این مورد است که می تواند جهت ما مزایایی داشته باشد. از طرف دیگر، اگر چنانچه ما تنها سمت عقلانی آن را در نظر بگیریم و به سمت احساسی و انسانی آن فکر نکنیم، بعد در جایگاهی قرار داریم که منکر میزان حساسیت در مورد آن چه باید به آن پاسخ دهیم و آگاهی از اینکه چطور پاسخ دهیم، می شویم . پاسخی که اگر الان هم نباشد، بالاخره در یک سطح عاطفی باید قرار بگیرد. بعد در واقع پاسخ ما باید مجموعی از پاسخ عقلانی و پاسخ عاطفی باشد.

این بسیار ارزشمند است که از خود بپرسید، آیا به یک موقعیت بخصوص، تصویر العمل زیاده از حد یا کمتر از حد نشان می دهید ؟. چون ممکن است گاهی از اوقات، این مربوط به ناخودآگاه شما باشد. چگونه ؟ اینطور که شاید هنوز عزادار مرگی هستید که قبلا اتفاق افتاده و یا در وحشت از فوت خود و یا فوت یکی از افراد خانواده که بطور مثال سرباز و یا در جنگ هست. بعد در واقع اتفاقی که افتاده، شما را به سوی این جایگاه سوق می دهد.

حفاظت از فرزندان خود در برابر جنگ روانی ناشی از جنگ

کارشناسان عقیده دارند که هردوی بزرگسالان و فرزند ها، امروزه، نسبت به گذشته، زیاد مستعد پذیرش اثرات وحشت و جنگ روانی هستند، البته علت آن نیز طبق باور آنها، تکثیر و ازدیاد خروجی های رسانه ای می باشد. زیاد کردن نشر، در حد بمباران اطلاعات از طریق رادیو، تلویزیون و اینترنت هست. در واقع زیاد کردن نمایشی از اینگونه جنگهای روانی، از بیش از چند دهه گذشته است.

دکتردبورا کار ( Debra Carr) روانشناس از دانشگاه نیویورک و انستیتوی مخصوص ضربه های معنوی و استرس در مرکز مطالعات کودک این انستیتو، عقیده دارد، جهت بزرگسالانی که بین ۳۰-۴۰ سالگی هستند، واقعیتی که آنها در حال رشد با تلویزیون تجربه کرده اند، این است که واقعیت زیادی وجود ندارد. درک جریان و روند ترسهای بین المللی، جهت بزرگسالان به قدر کافی سخت هست، چه برسد به کودکان، آیا که مسلما جهت این قشر بسیار سخت تر است تا تصاویری را ببینند و درک کنند، بدون اینکه قادر باشند تا آن اتفاق را در یک چارچوب مناسب قرار دهند.

نگرانی من جهت فرزند هایی است که تلویزیون تماشا میکنند، چون در آنها یک استعداد بالقوه جهت تعمیم آن چه می بینند به دنیای بزرگ و واقعی، وجود دارد. اگر آنها قادر نباشند این را درک کنند، که این اتفاق از آنها دور هست، ممکن است دردرک اینکه این یک ترساندن فوری نیست هم، مسئله داشته باشند. ماجرای۱۱سپتامبر، جهت والدین، توضیح جنایات و آنچه که کودکانشان ممکن است در تلویزیون ببینند را بسیار سخت ساخته هست. ( این قسمت از متن در مورد فرزند هایی است که در آمریکا زندگی می کنند).

در گذشته والدین می توانستند به کودکانشان بگویند، خوب، این اتفاق اینجا نیفتاده و هرگز هم اینجا اتفاق نخواهد افتاد. ولی فکر نمیکنم والدین دیگر بتوانند این حرف را به کودکان خود صادقانه بگویند. چنانچه والدین اجازه دهند تا کودکانشان ببینند که والدین هم میترسند، زیاد بد نیست. چون در غیر اینصورت، ممکن است فرزند ها بین ترسی که در صورت والدینشان می بینند و امتناع از صحبت کردن راجع به ترس، یکی را به تفکیک گزینش کنند.

انجمن روانپزشکی امریکا، می گوید : موثرترین راه جهت محافظت فرزند ها از اثرات جنگ روانی، آگاه بودن والدین از برنامه هایی است که فرزند ها از طریق تلویزیون و اینترنت تماشا میکنند، تا بتوانند بعدها در مورد پرسشهایی که فرزندانشان راجع به اینگونه حوادث از آنها خواهند پرسید، جواب مناسبی بدهند. راههای دیگر کمک به فرزند هایی که با تصویرهای دلواپس کننده ای که از رسانه ها پخش میشود، سروکار دارند، مشمول بر این موارد است :

– تاحدامکان، پی گیر تلویزیون تماشا کردن کودکانتان باشید، تا بتوانید در حد ممکن از اینکه در معرض دیدن تصویرهای دلواپس کننده قرار بگیرند، جلوگیری کنید. به خصوص در مورد فرزند های کوچکی که مهارتهای ارتباطی جهت گرفتن حس از آنها، در مورد این وقایع و تصویرهای را ندارند. چون سردرگم و دلواپس می شوند.

– بی پرده و صادقانه به پرسشهای آنها جواب دهید، البته تا حد امکان در سطح رشد کودکانتان به آنها پاسخ داده و بعضی پاسخها را نیز پنهان کرده و از ارائه اطلاعات بیش از حد پیچیده پرهیز کنید.

– از واکنشهای خودتان نیز آگاهی کافی داشته باشید. فرزند ها از واکنشهای والدین خود الگو برداری می کنند، چه آنها را دوست داشته باشند و چه نه.

– از مردمی با تصویرهای منفی راجع به کشور، مذهب یا اصل و نسب دوری کنید. چون این میتواند به ترویج پیشداوری و تعصب، بخصوص در ذهن جوان، دامن زند.

– کودکانی که قبلا در معرض خشونت و آسیبهای روانی قرار گرفته اند، ممکن است آسیب پذیری بیشتری در مواجهه با تماشای تصویرهای خشونت آمیز و گزارشهای خبری مربوط به حوادث داشته باشند. ممکن است علائمی از مسئله خواب گرفته تا تغییرات خلق و خو و یا کج خلقی نشان دهند که باید به وسیله یک متخصص حرفه ای سلامت روان، ارزیابی و سنجیده شوند.

– والدین باید زیاد به فرزند های خود گوش دهند، در مورد آنها دارای حساسیت باشند و به کودکان بزرگتر اجازه دهند در مورد احساساتشان، با آنها گفتگو داشته باشند. کودکان کوچک تر بسیار مستعد الگوبرداری از والدین خود هستند و آنچه را که آنها انجام می دهند، بخوبی میبینند.

عبارات مهم : از اینکه در – تلویزیون

تهیه و ترجمه: گروه سلامت سیمرغ
اختصاصی سیمرغ

واژه های کلیدی: از اینکه در | تلویزیون | والدین | فرزندان | چگونه | فرزند | خشونت | تصویر | والدین

جنگ روانی ناشی از جنگ و راهکارهای محافظت از خود و خانواده در برابر آن