حامد بهداد بی تردید یکی از برترین و پرطرفدار ترین بازیگران مرد سینمای ایران هست, وی با بازی و حرکات خاص خود توانسته دقت مخاطبین را جلب کند. دنیا سرنوشت عجیبی را می گذراند و تمام لحظات آن حامله رویدادها تلخ و دردناکی میباشند در مقیاس هاي گوناگون. انسان تمام تلاش خود را جهت تسخیر طبیعت به کار برده هست.

امکانات رفاهی که امروز انسان به سادگی از آن بهره گیری میکند, در قبل هاي دور قابل تصور نبود. ما علاوه بر ترقی هاي تکنولوژیکی, ادعای تمدن نیز می کنیم و از آزادی فکر و اندیشه انسان سخن می گوییم و داعیه مخالفت با جنگ را داریم.

گفتگوی جالب با حامد بهداد ستاره سینمای ایران

اما چنان که پیداست انسان در طول تاریخ همواره در پی قدرت طلبی بوده است و گذشت وقت و ورود تکنولوژی هاي گوناگون, تنها ابزار او جهت اعمال قدرت را به ابزار پیچیده تر و مفیدتری جهت کشتار و به اسارت کشیدن انسان هاي ضعیف بدل کرده هست. اگر در قبل انسان جهت جنگ از تیر و کمان بهره گیری می کرد, امروز به پیچیده ترین سلاح ها و موشک ها و انواع بمب هاي شیمیایی و سلاح هاي اتمی مسلح هست

دغدغه مهم نمایش “شرق دور, شرق نزدیک” به نویسندگی و کارگردانی حمیدرضا نعیمی, همین مساله هست. هرکدام از بازیگران این نمایش به نوعی مجروح میباشند و هرکدام روایت خود را از زندگی دارند و در نهایت این روایت ها به هم می پیوندند. در واقع این نمایش, به گونه اي ویرانی انسان را از سرآغاز تاریخ تا امروز روایت مي کند.

بازیگران مرد | نمایشنامه | حامد بهداد | نمایشگاه | سینمایی | بازیگران | سینمای | نمایش | سینما | زندگی | تئاتر

نمایشنامه به چنگیز مغول, به توپ بستن مجلس و نيزکمی جلوتر می آید و به پیشامد پلاسکو و اشتباهات پزشکی اشاره میکند و کمی مفصل تر به این مباحث می پردازد.

از این اثر میتوان با عنوان یک ملودرام اجتماعی اسم برد که عنوان خشونت انسان را در مرزهای کشور عزیزمان ایران و به خاص در پایتخت به نمایش میگذارد.

با حامد بهداد «بازیگر این نمایش» در خصوص سال ها دوری او از تئاتر و هم چنین حال و هوای “شرق دور, شرق نزدیک” به گفت وگو نشستیم که در ادامه می خوانید:

گفتگوی جالب با حامد بهداد ستاره سینمای ایران

آقای بهداد, شما بعد از سال ها به صحنه تئاتر برگشتید؛جاییکه از ابتدا نیز کار خود را شروع کرده بودید. کمی از حس و حال بازگشت به صحنه بگویید. نفس به نفس تماشاگر بودن جهت شما که کار خود را با نمایش نخست کردید, وارد سینما شدید و سال ها از صحنه دور ماندید و به آن برگشتید چگونه بود؟

این شماره هشت در زندگی من خیلی دیدنی دقت شده است هست. به انواع و اقسام دلبرى خود را ظاهر می كند. هشت شماره مورد علاقه من هست. سال ۸۸ بود که اجرایی را در منزل بازیگران و صورت های معروف با آروند دشت آرای روى صحنه برديم و این که بعد از هشت سال مجدد تئاتر دست داد, برايم دیدنی هست.

بازیگران مرد | نمایشنامه | حامد بهداد | نمایشگاه | سینمایی | بازیگران | سینمای | نمایش | سینما | زندگی | تئاتر

اما در كل بعد از هشت سال رخداد خاصی نیفتاده مگر اينكه شماره عمر زیاد کردن پیدا کرده و تجارب و خاطره هایي اضافه شده است و بارگرفته اند و هنگامی که روی صحنه مي روى احتمالا آن بار و تجربه ها اکثر خودش را در كار بازیگر نشان بدهد,اکثر نمود پیدا کند و احتمالاً رابطه اکثر و بهتری با مخاطب برقرار شود.

فکر میکنم در حال آماده با دقت به این که این تئاتر نقدی است بر اوضاع پایتخت, حتی ممکن است در لحظاتى رنگ شعارگونه اي داشته باشد ولی به نظر میرسد مایحتاج من و مخاطبم باشد و فکر میکنم که باید انجام می شد به خصوص که در نیمه اول سال چون از سفر برگشته بودم و وقت آزادی جهت تمرین داشتم, فکر کردم که جهت امسال اول یک تئاتر را در کارنامه ام اضافه کنم.

گفتگوی جالب با حامد بهداد ستاره سینمای ایران

فکر میکنید حال که بعد از هشت سال به صحنه تئاتر بازگشتید, چه تجاربی را از سینما به تئاتر آورده اید؟

مهمترین اتفاقی که برایم رقم خورد, این بود که به باعث شغل سینمایی ام از دل شهر و جامعه و مردم دور افتاده بودم. به هرحال چه بد و چه مفید, مردم باعث میشوند که بازيگرهاى سينما به گوشه رانده شوند و ما به اين دليل وقت زندگی کردن در شهر را از دست می دهيم و مردم خواه و ناخواه وقت مشاهده کردن

و دیدن و خلوت را از ما می گیرند ولی تئاتر در این روزها باعث شد که هر روز در دل شهر باشم و یک پاتوق منطقی را جهت همکاری با مردم پیدا کنم. من جهت بهره گیری از فضای شهر, پیاده روی در مجامع عمومی و خرید لباس در یک بوتیک, سخت دارم که به نظر غیر منطقی میرسد ولی فکر می کنم که تئاتر محفل منطقی تری است که بشود هم از فضای عمومی تنفسی بگيرم و هم این که در شهر خود, شاهد زندگى باشم.

مساله دیگر این است که فکر میکنم نسبت تئاتر با دیگر هنرها این است که تئاتر زنده و پویاست و رابطه بدون واسطه اي با مردم برقرار میکند و چون خودم نيز تئاتر خوانده ام , علاوه بر غيرتى که روی رشته تحصیلی ام دارم, مشخصاتش را هم می شناسم؛ زنده بودن تئاتر یکی از مشخصات آن هست. به باعث زنده بودن این مقوله, رابطه منطقی با مخاطبان خودم برقرار می کنم. خودِ تئاتر از جنس دیگری است و مخاطب خاص خودش را دارد.

شما با حمیدرضا نعیمی هم دانشگاهی بودید. به طور حتم پیش از این اثرنيز خواهش هایي جهت نمایش داشته اید ولی علت جواب مثبت شما به ایفای نقش در “شرق دور, شرق نزدیک” چه بود؟

آقای نعیمی را می شناختم. ایشان کمک کرد که من اتمام نامه ام را در سال ۹۲ یا ۹۳ ارائه دهم. در آن سال, پژوهش و پژوهشی داشتم درمورد تراژدی هاي شکسپیر و ما سه ماه, شب و روز با هم کار کردیم و همین باعث شد تا با سلایق و طبع ایشان درمورد نمایش آشنا شوم و فکر کردم براى شروع بد نيست.

چقدر در نمایش تلاش کردید از کاراکتر حامد بهداد سینما فاصله بگیرید؟

من نمیدانم چه کاري کردم. این سوالی است که باید از مخاطب پرسید. من خواستم تئاتری کار کنم که به خودم کمکی کرده باشم, این که چگونه روی صحنه دیده می شوم را مخاطب می فهمد.

“شرق دور, شرق نزدیک” نمایش مدرنی مخلوط شده است با دغدغه هاي کلاسیک بود. انگار که ما هم چنان در دوران حملات چنگیز و تیمور لنگ به سر می بریم منتهي با شکلی نوین تر. شما با یک مونولوگ در ابتدای نمایش از این عنوان سخن گفتید.

می خواهم بپرسم خود شما جدای از نقشی که ایفا کردید چقدر به این مساله یقین دارید که دنیای امروز ما, همان دوران چنگیز هست, همان دوران به توپ بستن مجلس و… ولی با ابزار و روش هاي مدر ن تر؟

ابزارها متفاوت میباشند ولی ساختار ذهن بشر هیچ تغییری نکرده است چون همواره در اوضاع افسوس بارى به سر میبرد؛ نمی تواند با پدیده اي به اسم عوض کردن مواجه شود و در واقع میخواهد اوضاع دلخواه را جهت نگه داری امنیتی که به آن عادت کرده هست, حفظ كند ولی محیط زیست قدرت بیشتری دارد.

ساختار ذهن بشر و نفسش دست نخورده و در همان دوران غارنشينى به سر مي برد و به همان میزان و شکل, حسادت میکند, به همان شکل سبوعيت می ورزد و اگر پتانسیلش را داشته باشد, به همان میزانِ خشم, شروع به نابود کردن اطرافش می کند. این مساله در کتب مقدس ديگر و اشارات فلسفى آمده و پر واضح است که انسان شروع میکند به آلوده کردن محیط زیست, ویرانی جامعه و خودش و تا جاییکه می تواند, بی ملاحظه و بی محابا ويران می کند.

کارهایی مثل کشتن, ایجاد محدودیت, محدود کردن رشد و خشونت هایي از این قبيل. انچه اهميت دارد, ایجاد فضای نقد و بالا بردن گنجایش نقد پذیری است چون اگر ما اینکار را نکنیم آسیب خواهیم خورد.کما این که فجایع عجیبی را در این سال ها شاهد هستیم وبايد تجديد نظرى بر رفتارمان داشته باشیم.

ما در همسایگیِ هم در یک آپارتمان, به شدت نسبت به هم زشت و خشن فکر میکنیم و کمر به قتل هم بسته ایم. به باعث ناسازگاری طبقاتی, به باعث تفاوت در مشاغل و بافت ذهن و هوش و… هرکدام جهت خود ما به نادرست, فضیلتی را در نظر گرفته ایم و به دليل آن فضیلت کاذب, ماسک و لباس متفاوتی مهیا کرده و شروع می کنیم به کشتن همسايه و ویرانی نزدیکان مان.

نقد رسانه, نقد مشخص جامعه پزشکی و… در این اثر وجود داشت. کاراکترهای نمایش در شکل ها و اندازه هاي گوناگون زخم خورده بودند ولی هم چنان به زندگی خود ادامه می دادند و گویی همۀ در انتظار رسیدن به شرق دور بودند. شرق دور از منظر شما کجاست؟ آیا همان آرزوی بزرگ شهری است که هیچ وقت به آن نمی رسیم؟

در واقع شرق دور, اندرونیِ تك تك ماست و شرق نزدیک, همین اطرافی است که در آن زندگی می کنیم ولی شرقی که به جست وجوی آن هستیم, فردیتی مقدس و گرامي است ولی سراغش نمی رویم. ما باید پاسداشت خود را داشته باشیم و به فردیت خود ما اعتنا کنیم.

شرق دور اندرونی دل , روح و ذهن ماست جهت ویرانی نفس و پرداختن به علاقه و مدارا با اوضاع زشت فعلى, جهت زیاد کردن اطلاع و دانش. ولی این فردیت, به دليل منافع کثیف دیگران به خطر افتاده هست. حتی ما خود ما موجودیت خود ما را به علت منافع بیرونی به خطر می اندزیم. به علت همین منافع بیرونی است که منافع درون را خراب کردیم.

به جای این که به ترویج خود ما از درون بپردازیم آن را رو به بیرون فرافکنی می کنیم. شرق دور, دلِ ماست و مشمول بر حال اتباع ايرانى می شود و اگر ما امروز به شرق دور که در واقع نزدیک ترین نقطه وجود ماست اعتنا می کردیم, شاهد این رویدادها اسفناک و زشت و نامحترم در اطراف مان نبودیم

و این که اگر نقدی بر قشری یا جایی در تئاتر دیده می شود, صرفا بی احترامی به قشری نیست, فقط به دليل نامحترم داشتن دل و اندرونی انسان هست. به خصوص جهت مردم کشور عزیزمان ایران که معرفت و عرفان در قبل آن ها همواره وجود داشته هست.

تئاتر امروز کشور عزیزمان ایران در شرایط عمده خوبی نیست و آثاری فروش می روند که بازیگران مطرح سینما در آن نقش ایفا کنند و گرچه میباشند بازیگرانی که تا به حال حتی یک کار صحنه اي نداشته اند و اکثر بازیگران تلويزیون و گاه سینما بوده اند. آیا همواره سینما از فروش و اوضاع بهتری نسبت به تئاتر بهره مند هست؟ و به طور کلی خودتان اوضاع تئاتر را نسبت به قبل اي که در آن کار می کردید چگونه می بینید؟

در حال آماده, رونق بهتری در تئاتر میبینم چون مردم نمایش ببین و تئاتررو شدند. سینما رسانه عامه تری است ولی جهت دیدن تئاتر, باید از شعور بیشتری به عنوان یک تماشاچی برخوردار باشید تا بتوانید با آن رابطه برقرار کنید. سطح شعور در جامعه بالا رفته هست.

از جانب دیگر کمک ها باید حکومتی و دولتی باشند. زمانی فرانسه دچار سخت شد و حتی يارانه نان قطع شد, يارانه تئاتر را قطع نکردند, آیا که تئاتر نیاز فرهنگی آنان بود.اما در خصوص بازیگران و صورت های معروف سینما که به تئاتر می آیند باید بگویم که این به شعور آن بازیگر برمی گردد که می خواهد در چه نمایشی ایفای نقش کند.

باید بیندیشد آیا تئاتری که روی صحنه برده نیاز جامعه هست؟ آیا خبر و نقد و افزایشی براى جامعه به همراه دارد؟ آیا جهت خويش افزوده اي دارد؟ یا این که فقط نمایشی روی صحنه برده و مردم نيز آمده و رفته اند؟

خواستگاه اجتماعی من تئاتر است و میدانم که کجا باید حضورداشته باشم چون زنده و دلنازک هستم. ممکن است هر انگی به ما بخورد آیا که به بازیگران و صورت های معروف تهمت هاي گوناگون می زنند ولی بازیگران و صورت های معروف و آدم هاي قلمی و منتقدان, افراد واكنشى جامعه میباشند و بسته به نیاز آن روز علايم حيات را از خودشان نشان می دهند.

واکنش امروز من نسبت به محيطى که درآن زندگی می کنم, حضور در تئاتری است که امروز در آن ایفای نقش می کنم. این تصویر العمل هنرمندانه من هست, نمی گویم نادرست هست, خیلی هم درست است ولی ممکن است از سطح ديگرى برخوردار باشد.

شما علاوه بر بازیگری, موسیقی هم کار می کنید و همین طور در نمایشگاه هاي گوناگون تجسمی نيز حضور دارید. فکر میکنید حضور در فضاهای گوناگون هنری چقدر شما را در کار هنر مهم خودتان که سینما و تئاتر است پیش می برد ؟ بعضی معتقدند هنرمند تنها باید در رشته فعالیت حرفه اي خود کار کند.

آن کسانی که میگویید, افراد مورد علاقه ارزش را محدود می خواهند. من برده ذهنیت مسدود دیگران نیستم و در واقع به عنوان یک فرد آزاد می خواهم در تمام فضایی که امکان دارد تنفس کنم, از جمله موسیقی, نمایش, تئاتر, سینما و… در نتیجه تا حدى که استعداد و دانشش را دارم فعالیت میکنم. دیدن گالری هاي نقاشی, تصویر, مجسمه و… سطح سلیقه را بالا می برد و چشم را نیرومند می کند. باید اکثر در همجواری بازیگران و صورت های معروف زمانه خود باشیم تا دچار انفعال نشویم.

و پرسش آخر این که آیا باز هم قصد انجام کار تئاتر دارید؟ برنامه کاری آینده تان چیست؟

ادامه می دهم.

حدود دودهه از فعالیت تئاتری و سینمایی شما می گذرد. بعد از سال ها به منزل اول بازگشته اید؟ آن حامد بهداد فیلم “آخربازی” که دراولین بازی خود کاندیدای گروه تحریریه سایت شده است در این سال ها برایش چه اتفاقی افتاده است ؟ اکنون که به تئاتر بازگشته ,چقدر با آن بهدادی که از تئاتر و منزل اولش رفت تا ستاره سینما شود , تفاوت کرده هست؟

همه ي تفاوت ما در قياس با يكديگر, حاصل پذيرش و عدم پذيرش هر انسان در برابر تغيير ناگزيرى است كه در هسته زندگى رخداد مى افتد. براى من تركيبى از اين دو هست.