آمریکا هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا است / جو بایدن

جو بایدن: آمریکا هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا است

عبارات مهم : جنگ جهانی – دولت ترامپ

به گزارش ایرنا، ‘جو بایدن’ معاون اول ‘باراک اوباما’ مدیر جمهوری سابق آمریکا در این یادداشت که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شده، خطاب به دولت کنونی آمریکا آورده است: من در تجربه ۴۵ سال و اندی که از کار کردن در پرسشها جهانی اندوخته ام؛ به یک حقیقت مسلم دست یافته ام و آن اینکه؛ توانایی آمریکا جهت رهبری دنیا فقط به الگو بودن قدرت ما بستگی ندارد، بلکه به قدرت الگو بودن ما هم هست.

آمریکا هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا است / جو بایدن

اساس و ستون دمکراسی آمریکا بر ایمان به این باور استوار است که ؛ هر مرد و زن و کودکی حق دارد آزاد زندگی کند و هر انسانی دارای شأن و کرامت است.

مسلم است که آمریکا هنوز هم راه زیادی دارد تا به آن تعالی مورد نظرش برسد، ما هم تاکنون از هیچ تلاشی جهت نزدیکتر شدن به آن آرمانهای بنیادین خود فرو گذار نکرده ایم.

‘ جو بایدن’ سیاستمدار سابق آمریکایی در یادداشتی مدعی شد: آمریکا؛ هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا در قرن بیست و یکم هست؛ ولی فقدان بصیرت ‘ترامپ’

مجاهدت استوار و پایدار آمریکا جهت زنده نگاه داشتن تمام این ارزشها ؛ خود یک نیرویی است نیرومند که نسلهایی از انسانهایی کوشا با رویای ساختن آینده ای بهتر را جهت آمریکا ساخته هست. همین نقطه قوت؛ موجب غنای ملت آمریکا شده است است.

ما در سرتاسر جهان؛ الگویی جهت همه ملتها شده است ایم چون همگان درجهان خوب می دانند که آمریکا فقط حافظ منافع خود نیست، بلکه می کوشد آمال و آرزوهای سایر ملل دنیا را نیز برآورده سازد.

همین اصل؛ بنیان و اساس سیاست خارجی آمریکا را تا همین اواخر که من در حیات سیاسی ام سکاندار این حوزه بودم تشکیل می داد.

آمریکا هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا است / جو بایدن

اما متاسفانه ما امروز در سطح دنیا از جمله در آمریکا شاهد ظهور یک نوع شورشگری جهانی هستیم که هویتی قبیله ای دارد و البته در حال قطع شدن است.

رئیس جمهور ‘ ترامپ’ دارد دوستان قدیمی آمریکا نظیر آلمان را از خود دور می کند و در عوض در مقام تمجید و تحسین از مستبدانی همچون ‘ ولادیمیر پوتین’ در آمده است که جلوی کار کردن تمام نهادهای دمکراتیک را می گیرد.

‘ جو بایدن’ سیاستمدار سابق آمریکایی در یادداشتی مدعی شد: آمریکا؛ هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا در قرن بیست و یکم هست؛ ولی فقدان بصیرت ‘ترامپ’

کاخ سفید عوض آنکه بیاید و بنایی از آزادی و دمکراسی بسازد که الهام بخش و سرمشق همه ملل دنیا باشد؛ تمام پرسشها و امور جهانی را همچون یک مسابقه ای بدون نتیجه به حساب می آورد که در آن حتما باید آمریکا برنده و حریف، بازنده باشد. البته سیاست خارجی دولت ترامپ مولد پرسشها فراوانی بوده هست، منتها این نوع تفکر حاکم بر حوزه سیاست خارجی اش ، از همه آزار دهنده تر است.

ترامپ در یکی از صحبت هایش در ماه ژوئیه گفته است:’ پرسش بنیادین عصر ما این است که آیا غرب اصلا این اراده را دارد که زنده بماند یا نه’.

ترامپ با این صحبتش در واقع دنیا را به دو بخش ‘ما ‘ و ‘ آنها ‘ تقسیم کرد.

آمریکا هنوز هم شایسته ترین کشور جهت رهبری دنیا است / جو بایدن

بعد از آخر جنگ جهانی اول تا به امروز؛ هیچ کدام از اشخاص سیاسی آمریکا این قدر باریک بینانه منافع ما را تبیین نکرده اند.

در واقع حوادثی که اخیرا در شهر ‘شارلوت ویل’ اتفاق افتاد؛ اصل و مبنا و ریشه اش همین رویکردهای ترامپ بود. دفاع شرم آور ترامپ از ملی گراهای سفید پوست و ‘نئو نازی ها’ موجی از کینه و نفرت و خشونت ایجاد کرد و حوادث شارلوت ویل را به بار آورد.

البته این تنها سرانجام شوم مواضع ترامپ نبود. این نوع رویکرد؛ در حقیقت خط بطلانی بر رهبری اخلاقی آمریکا در دنیا کشید.

از عصر ‘ جیم کراو’ Jim Crow تا به امروز هیچ مدیر جمهوری در آمریکا، اینقدر درکش از ارزشهای آمریکا نادرست نبوده و اینقدر آبروی این ارزشها را نبرده است.

همین اواخر، دستور دولت ترامپ جهت لغو ‘ اقدام معوق جهت ورود کودکان’ Deferred Action for Childhood Arrivals در واقع تنبیه کردن جوانانی بود که همراه با والدینشان به این کشور آمده اند در حالیکه بسیاری از این افراد منزل دیگری به جز آمریکا ندارند . این عمل؛ یک نوع خیانت به قانون و یک بیرحمی است که اصلا هم قانونا لزومی ندارد که باشد ضمن آنکه از همه مهمتر؛ به شأن و جایگاه آمریکا در دنیا لطمه می زند.

‘رکس تیلرسون’ وزیر امور خارجه در جایی گفته است: ‘ آنچه که مهم هست، این است که تفاوت میان سیاست، اصول و ارزشها را درک کنیم.’

منظور تیلرسون از اصول و ارزشها همان چیزهای فراوانی اند که از آمریکا یک استثناء ساخته اند.

در مقطع حساس کنونی دنیا که در سرتاسر این کره خاکی تمام ارزشهای دمکراتیک در بند اسارت افتاده اند؛ از حملات پوپولیستی گرفته که اعتماد به نفس را از نهادهای دمکراتیک می گیرد تا رهبرانی که فقط در فکر قدرت طلبی هستند و می کوشند با بستن فضا به روی یک جامعه مدنی و تضییع حقوق شهروندان، زور و قدرت خود را در جامعه تثبیت کنند ؛ حال در یک چنین برهه ای، دنیا نمی تواند تحمل کند که آمریکا دارد میدان را خالی می کند و عرصه را به تفکرات غیر لیبرالیست و ناشکیبا وا می گذارد.

البته اینکه می گوییم ارزشهای دمکراتیک آمریکا باید اصل و محور سیاست خارجی آن باشد، بدین معنا نیست که ما باید اصولمان را به دنیا خارج تحمیل کنیم و یا از گفت وگو کردن با کشورهایی که اصولشان مخالف ماست خودداری ورزیم.

در آینده هر لحظه زمانهایی هم بوجود خواهند آمد که امنیت آمریکاییان در صورتی تضمین خواهد بود که ما بیاییم و با کسانی که آنان را تلخ تشخیص داده ایم هم گفت وگو کنیم.

البته ما ضمن آنکه باید دست به یک چنین انتخابهای مشکل بزنیم؛ ولی هرگز فراموش نخواهیم کرد که ما که هستیم و چه آینده ای را دنبال می کنیم.

اعاده ارزش های ما از اینجا شروع می شود که ما در وهله اول در داخل کشور تمام قد از این ارزشها دفاع کنیم. فراگیر بودن؛ شکیبایی و مدارا؛ تنوع ؛ احترام به قانون , آزادی بیان؛ آزادی مطبوعات؛ همه و همه اصول و ارزشهای دمکراتیکی هستند که آمریکا آرزومند است آن را در کل دنیا شاهد باشد ؛ بعد باید خود نخستین الگوی عملی این اصول و ارزشها باشد.

همین اعتقادات هستند که ما را به نزدیک ترین متحدانمان پیوند می زنند. ما به این دوستان جهت برطرف و رجوع کردن چالشهای جهانی نیاز داریم. آنها باید ایمان بیاورند که آمریکا همچنان حامی آنها خواهد ماند و از دمکراسی دفاع خواهد کرد.

اگر ما با ارزشهایمان دنیا را رهبری کنیم ؛آنگاه است که می توانیم هرکجا حقوق شهروندی ملتها ضایع می شود صدای اعتراضمان را برآوریم. اگر رهبرانی در دنیا هستند که دارند به مردم خود ظلم و ستم می کنند ما باید به وضوح جهت آنان تفهیم کنیم که در یک چنین شرایطی هرگز نمی توانیم به همکاری مان با آنها ادامه دهیم. ما بدون آنکه به هیچ دیکتاتوری که حقوق جهانی بشر را از مردمش سلب می کند چراغ سبز نشان دهیم؛ می توانیم نیازهای مهم امنیتی مان را هم برآورده نماییم.

شماری از قدرتهای خارجی هستند که تصور می کند آمریکا از جایگاه رهبری اش در دنیا عقب نشینی خواهد کرد و آنها وقت پیدا خواهند کرد که بر سیطره سلطه و نفوذ خود بیافزایند. این قدرتها خود را آماده می کنند که این مناسبت را مراسم خوش حالی بگیرند.

اما اگر اصل و اساس سیاست خارجی ما بر مبنای اصول و ارزشهایمان استوار باشد؛ یک چنین سیاست خارجی ای محکم و استوار برابر یک چنین قدرتهایی خواهد ایستاد.

آمریکا سنگر محکم دمکراسی جهانی هست. اگر آمریکا در این جایگاه نایستد؛ قدرتهای غیر لیبرال از قبیل روسیه به نحوی فزاینده گام های تجاوزکارانه بیشتری خواهند برداشت تا این نظم بین المللی را به هم بریزند؛ علیه همسایگانشان قلدری کنند و دنیا را به دوران بلوک بندی های قدیم بازگردند البته شدیدتر از قبل.

از وقت طراحی ‘طرح مارشال ‘ Marshall Plan که بعد از جنگ جهانی دوم اجرا شد تا طراحی ائتلافهای ما در منطقه آسیای شرقی؛ هم جمهوریخواهان و هم دمکراتها همگی از دیرباز موافق نظریه رهبری جهانی آمریکا بوده اند؛ رهبری ای که پرورش دهنده یک سیاره ای امن تر؛ فراگیرتر و بخشنده تر و سخاوتمند تر است.

این آرزوی بزرگ دنیا را امن تر و خوشبخت تر ساخت، هم جهت آمریکایی ها و هم جهت هر فرد دیگری.

جامعه بین الملل هنوز هم نیازمند آن است که یک آمریکای نیرومند و دمکراتیک آن را در این راه رهبری کند.

خوشبختانه آمریکا هنوز هم بهتر از هر کشور دیگری در دنیا شایسته رهبری دنیا در این مسیر جهت قرن بیست و یکم است.

اما جهت موفق شدن در این راه ما نمی توانیم از آن اصول و اعتقاداتی که به مدت هفت دهه جهت آن سخت جنگیدیم چشم پوشی کنیم. آنها همان اصول و آرمانهایی هستند که به رهبری آمریکا شکوه و عظمت بخشیده اند و پر رونق ترین دوران خوشبختی و کامیابی دنیا را در تاریخ ثبت کرده اند.

ما نمی توانیم با مشخص کردن اینکه افراد شکل و شمایلشان چگونه است و از کجا آمده اند و چه کسی را دوست دارند و مناسک عبادی ارزش به چه ترتیبی هست؛ تعیین کنیم که چه کسی آمریکایی است و چه کسی آمریکایی نیست.

فقط حرمت نهادن به ارزشهای دمکراتیک ماست که مشخص می کند چه کسی آمریکایی است و چه کسی نیست.

اگر ما در رفتارهایمان هم در داخل و هم در خارج از مرزها؛ بینش و بصیرت را از دست بدهیم؛ در واقع تمام آن حرمت و اعتباری که آمریکا را بزرگ ترین ملت و کشور بر روی کره زمین ساخته هست، به خطر افکنده ایم.

واژه های کلیدی: جنگ جهانی | دولت ترامپ | آمریکایی | آمریکا | سیاست | خارجی | اخبار بین الملل