پلیسی جهت جرایم کودکانه

کودکان مجرم نیستند. اگر بزه می کنند ناخواسته است

این سرگذشت کودکانی است که در مناطق جرم خیز رشد یافته و قربانی آسیب های اجتماعی هستند. بنابراین باید اعتماد و امنیت ازدست رفته آنها را در قالب آموزش های صحیح برگرداند، وگرنه در صورتی که برخوردی شبیه با مجرمان بزرگسال با آنها شود، بزهکاری ارزش استمرار می یابد. اینجاست که فقدان پلیس کودک به چشم می آید، گرچه با گذشت چهارسال از تصویب قانون پلیس اطفال و نوجوانان به تازگی سازوکار اجرایی آن آماده شده است است.

عبارات مهم : بازی های کودکانه – آسیب های اجتماعی
ارتکاب جرم زن و مرد، پیر و جوان و بزرگ و کوچک نمی شناسد. از این رو نمی توان کودکان را در دایره شکل گیری جرایم نادیده گرفتند؛ کودکان بزهکاری که اغلب متعلق به خانواده های متلاشی هستند و با الگوبرداری از اطرافیان خود ناخواسته مجرم می شوند، چراکه کودکان به اقتضای شرایط و محیطی که در آن رشد می کنند، مستعد ارتکاب جرایم می شوند. بعد اطرافیان آنها در مجرم شدنشان نقش قابل ملاحظه ای دارند. از سوی دیگر، می توان گفت که کودکان بزهکار قربانی سیاست های غلط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، جغرافیایی و … نیز هستند، چراکه بیکاری در خانواده موجب فقر و فقر موجب شکل گیری آسیب اجتماعی می شود. از این رو کودکان چاره ای ندارند جز اینکه تسلیم خواسته بزرگسالان شوند. از ریشه یابی ظهور کودکان مجرم که بگذریم، چگونگی واکنش‌ها پلیس با کودکان بزهکار نیز بسیار مهم هست، آن چنان که مدت هاست بحث پلیس کودک به میان آمده تا این فرایند اثرگذار باشد، چراکه زیاد کردن جنایت در میان کودکان حساسیت برانگیز است و باید مورد توجه قرار گیرد، به این معنا که سلامت روان کودکان تضمین کننده سلامت جامعه در آینده است و اگر مورد غلفت قرار گیرد، تبعاتی را با خود به همراه دارد.

اردیبهشت سال گذشته دادستان عمومی و انقلاب پایتخت کشور عزیزمان ایران با بیان اینکه «نباید اجازه دهیم تعداد کودکان حاضر در کانون اصلاح و تربیت زیاد کردن یابد»، گفت که این کانون مانند دماسنج هشدار تب است و هرچه تعداد کودکان حاضر در کانون زیادتر شود، نشان دهنده تب جامعه در حوزه اطفال و کودکان خواهد بود. عباس جعفری دولت آبادی با ارائه آماری از تعداد کودکان افغان حاضر در کانون اصلاح و تربیت بیان کرد: هم اکنون ۱۸ نفر از کشور افغانستان در کانون اصلاح و تربیت پایتخت کشور عزیزمان ایران حضور دارند و نحوه پیگیری به جرایم آنها تفاوتی با مجرمان ایرانی ندارد. او از کم کردن آمار جرایم و تعداد کودکان ونوجوانان حاضر در کانون اصلاح و تربیت طی سال های اخیر خبر داد و خاطر نشان کرد: سال ۱۳۸۹ در کانون اصلاح و تربیت پایتخت کشور عزیزمان ایران بیش از ۳۵۰نفر حضور داشتند، ولی تا اردیبهشت سال ۹۵ تعداد آنها به ۱۰۸نفر رسیده هست. گرچه کم کردن تعداد کودکان در کانون اصلاح و تربیت خبر مسرت بخشی هست، ولی نحوه برخورد با این کودکان طی مراحل اجرای حکم شرایط خاصی را می طلبد. همان گونه که با زبان کودکانه با آنها سخن می گوییم و در بازی های کودکانه اقتضای سنشان را در نظر می گیریم، در حوزه جرایم هم اوضاع به همین شکل هست. نمی توان همان برخورد با مجرمان بزرگسال و سابقه دار را به کودکان بزهکار تعمیم داد، چراکه کودکان آینده ساز کشورند و دوباره به جامعه بازمی گردند. بنابراین باید بستر اعتمادسازی را میان آنها و پلیس برقرار کرد که در سایه همین اعتماد جامعه پذیر شوند و به هویت اجتماعی دست یابند.

عدم کنترل خشم در کودکان بزهکار

حلقه مفقوده ای که موجب بروز آسیب های اجتماعی می شود، عدم اموزش مهارت های زندگی هست، به گونه ای که عدم کنترل خشم تاکنون جرایم بسیاری را رقم زده هست. گزاف نیست اگر بگوییم زیاد کودکان بزهکار در دامان خشم جامعه، خانواده یا شیادان پرورش یافته اند و به تبع، این عامل در شکل گیری شخصیت پرخاشگرشان بی تاثیر نبوده هست. از سوی دیگر، ناتوانی در نه گفتن نیز موجب سوءاستفاده از کودکان می شود و آنچه در این بین هشدار دهنده هست، بی اطلاعی کودکان از جرم بودن فعالیت هایی است که مجبور به انجام آن می شوند. بنابراین ضرورت دارد هرچه سریعتر قانون پلیس اطفال و نوجوانان به مرحله اجرا درآید و بدون اعمال رعب و وحشت در کودکان موجب آگاهی بخشی در آنها شود، چراکه این کودکان آسیب دیده از آموزش های ابتدایی نیز بی بهره اند و همین مساله موجب شکل گیری جرایم در آنها شده است هست؛ کمبودی که هم در ساختار آموزشی مدارس وجود دارد و هم در دل خانواده های بدسرپرستی که کودکان خود را مجرم بار می آورند. از این رو دود این مساله تنها به چشم خردسالانی می رود که کوچک ترین نقشی در جرایم شکل گرفته نداشته اند.

لایحه پلیس اطفال آماده است

چندی پیش فاطمه حسینی، نماینده تهران، مطرح کرد که در قانون آیین دادرسی کیفری تشکیل پلیس اطفال مصوب شده، ولی تاکنون اجرا نشده هست. او گفت: با توجه به ماده۳۱ آیین دادرسی کیفری مصوب سال۹۲ به منظور حسن اجرای وظایف راجع به اطفال و نوجوانان مکلف کرده که پلیس اطفال و نوجوانان تشکیل شود و لایحه آن به وسیله قوه قضائیه تهیه و تنظیم شود، آیا با گذشت بیش از چهارسال از تصویب این قانون و دو سال از مورد نیاز الاجرا شدن آن هنوز اقدام موثری صورت نگرفته هست. بعد از مدت ها خاک خوردن لایحه پلیس اطفال آخر هفته پیش وزیر دادگستری از آماده شدن لایحه «پلیس اطفال» در قوه قضائیه جهت طی مراحل قانونی خبر داد. علیرضا آوایی با اشاره به طرح پرسش یکی از نمایندگان راجع به آخر تشکیل پلیس اطفال اظهار کرد: پلیس اطفال ازجمله مواردی است که در قانون آیین دادرسی کیفری آینده نگری شده است هست. او افزود: در آنجا مقرر شده است است که لایحه ای به همین منظور تهیه و مراحل قانونی آن طی شود تا پلیس اطفال تشکیل شود. به گزارش مهر، وزیر دادگستری خاطرنشان کرد: این لایحه هم اکنون در معاونت مربوطه در قوه قضائیه آماده و تکمیل شده است و قرار است که به رویت مدیر قوه قضائیه برسد و سپس تقدیم مجلس شود.

اطفال بزهکار اول کودک و بعد مجرمند

یک روانشناس کودک راجع به پلیس اطفال می گوید: ضرورت شکل گیری پلیس اطفال تنها به علت دوران حساس کودکی و بدسرپرستی و بی سرپرستی کودکان بزهکار نیست، بلکه دلایل مهم دیگری دارد. حکیمه قادری می افزاید: کودکان و نوجوان در سنینی هستند که بعد از بازجویی، دادگاه و اجرای حکم قرار است که به بدنه جامعه برگردند و طبیعتا آنها در هنگام بازگشت با شرایط سنی نیروی جوان جامعه خواهند بود. بعد خیلی مهم است که این کودکان چگونه به جامعه تحویل داده شوند. او ادامه می دهد: بالاخره باید تفاوتی میان کودکانی که در جامعه رها و بی سرپرست هستند یا دست شیادان بوده اند، با کودکانی که به دست پلیس سپرده می شوند، باشد. قادری بیان می کند: کودکانی که در شرایط بد آسیب رسان شده است اند هنگامی که از فیلتر پلیس می گذرند، باید اوضاعشان بهتر شود. او اظهار می کند: باید دنیا بینی کودک عوض کردن کند، نه اینکه فقط اجرای حکمی مدنظر باشد. یادمان باشد اطفال بزهکار اول کودک و نوجوان هستند و بعد مجرم شده است اند. این روانشناس کودک بیان می کند: دوران کودکی و نوجوانی اوج الگوپذیری و شکل دهی به بینش اجتماعی هست. بنابراین پلیس اطفال باید اعتماد کودک را جلب کند. هرچند باید کودکان بزهکار به عواقب جرمشان آگاه شوند، ولی در نهایت نباید موجب وحشت و بی اعتمادی آنها شد.

قادری اضافه می کند: آشنایی درست در مورد جرم، کمک های فردی و اجتماعی، مددکاری و روانشناسی و… اعتماد و امنیت را به کودکان بزهکار برمی گرداند. درواقع اعتماد جهت کودکانی که با بی اعتمادی و وحشت بزرگ شده است اند، بسیار مهم است و باید این اعتماد به وسیله پلیس اطفال ایجاد شود تا آنها بدانند آسمان همه جا یکرنگ نیست. او توضیح می دهد: در غیراین صورت تجربه نشان داده که کودکان بزهکار مجرمان بزرگسال خواهند شد. درواقع آنها آسیب دیدگانی هستند که آسیب رسان شده است اند، درحالی که حق گزینش نداشته و مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند. قادری می افزاید: بنابراین آنها به واکنش‌ها پذیرا نیازمندند و باید باور اجتماعی ارزش را تقویت کنیم، به این معنا که آنها بدانند جزئی از جامعه هستند. این روانشناس خاطرنشان می کند: اجتماع پذیری کودکان بزهکار بعد از اجرای حکم در نقش پذیری آنها در جامعه تاثیرگذار هست. قادری می گوید: ازسوی دیگر، با توجه به اینکه کودکان بزهکار قدرت انتخاب، دفاع از خود و بزرگ تر قابل اعتمادی نداشته اند، حقوق اولیه خودشان را نمی شناسند و نیاز به یک شرکت یا فرد راهنما و حامی دارند که بتوانند به آنها اعتماد کنند. او اظهار می کند: هویت بخشی اجتماعی اطفال، تربیت، آموزش و رشد آنها قدم مثبتی در شکل گیری ارتباط انسانی و اخلاقی سازنده هست. این روانشناس یادآور می شود: از این رو پلیس اطفال بر شکل گیری شخصیت، بارور های اجتماعی و آینده کودکان بزهکار بسیار تاثیرگذار است.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه آرمان

پلیسی جهت جرایم کودکانه

واژه های کلیدی: بازی های کودکانه | آسیب های اجتماعی | کودکان | قانونی | کودکانه | قانون | بزهکار | اعتماد