قبل از ۱۸ سالگی هیچ كدام از فرزند های ما از مراكز بهزیستی نمی روند. بعد از ۱۸ سالگی هم ما مراكزی را داریم تحت عنوان مراكز آماده سازی كه حالت پانسیون است و هر چهار تا پنج تا از فرزند هایی كه ازدواج نكرده اند در یك منزل هستند به همراه یك مربی یا مددكار كه به نوعی پانسیون به شمار می رود و …

زندگی فرزند های بهزیستی بعد از ۱۸ سالگی

دكتر حبیب الله مسعودی فرید معاون اجتماعی شرکت بهزیستی كشور در گفت و گو با روزنامه جوان اعلام کرد: سالی۶۰۰، ۷۰۰ نفر از این فرزند ها از مراكز تحت پوشش بهزیستی خارج می شوند و شبانه روز در این مراكز نیستند. تقریباً حدود نیمی از این فرزند ها ازدواج می كنند و از مراكز می روند و نیم دیگر نیز وارد زندگی مستقل می شوند.

عبارات مهم : دانشگاه – خانواده
بخشی از بیانات معاون اجتماعی شرکت بهزیستی كشور را در ادامه می خوانید:

*قبل از ۱۸ سالگی هیچ كدام از فرزند های ما از مراكز بهزیستی نمی روند. بعد از ۱۸ سالگی هم ما مراكزی را داریم تحت عنوان مراكز آماده سازی كه حالت پانسیون است و هر چهار تا پنج تا از فرزند هایی كه ازدواج نكرده اند در یك منزل هستند به همراه یك مربی یا مددكار كه به نوعی پانسیون به شمار می رود و فرزند ها در این مراكز به صورت نیمه شبانه روزی حضور دارند به این معنا كه به دنبال كار و درس خود می روند ولی در این مراكز مستقر هستند تا فرآیند توانمند سازی آنها تكمیل شود. این فرزند ها شش ماه تا یك سال هم می توانند در این مراكز باشند.

*ما تا شش، هفت سال پیش هیچ منبعی جهت ترخیص این فرزند ها نداشتیم و فقط بر مبنای كمك های خیرین حركت می كردیم همچنان هم خیرین به ما كمك می كنند. ولی امسال توانسته ایم در اعتباراتمان ۱۸ میلیون تومان كمك هزینه را جهت ترخیص این فرزند ها در نظر بگیریم. این علاوه بر كارهایی است كه جهت فرزند ها انجام می گیرد؛ از جمله مهارت آموزی و تأمین هزینه های تحصیلی. این فرزند ها اگر دانشگاه بروند تا آخرین مدارج تحصیلی هزینه اش را شرکت تقبل می كند. این ۱۸ میلیون هم جهت كمك به این فرزند هاست كه بتوانند چند نفری با این مبلغ منزل ای تهیه كنند یا در حوزه اشتغال وارد شوند از طریق وام هایی كه شرکت به این فرزند ها می دهد. بعد از پنج سال هم تلاش می كنیم تا ارتباط مان با این فرزند ها قطع نشود درست مثل فرزند هایی كه بعد از استقلال از خانواده خارج می شوند و ارتباطشان را با خانواده همچنان حفظ می كنند.

*پایشی كه صورت گرفته نشان می دهد میزان طلاق در فرزند های بهزیستی از میانگین طلاق در جامعه پایین تر بوده هست. ما فكر می كنیم یكی از دلایل این آمار متفاوت مشکل هایی است كه این فرزند ها در زندگی ارزش كشیده اند و طبعاً دلشان نمی خواهد چنین روندی جهت فرزندانشان هم تكرار شود. خیلی اوقات میانگین زندگی فرزند های ما از میانگین سطح زندگی فرزند ها در آن منطقه و شهر بالاتر است ولی پرسشها عاطفی و حضور نداشتن پدر و مادر كنار این فرزند ها موجب شده است تا تاب آوری فرزند های ما زیاد شود و به آسانی با هر ناراحتی كوچكی جا نمی زنند.

*بیشتر ازدواج های ما خارج از بهزیستی هست. چون بعد از شش سالگی مراكز پسرانه و دخترانه از همدیگر جدا هستند و چندان فرصتی جهت آشنایی آنها با هم به وجود نمی آید ولی در دانشگاه ها و در محیط های خارج از بهزیستی وقت آشنایی فرزند ها جهت ازدواج زیاد فراهم هست.