چه واقعیت هشداردهنده‌ای در پشت خنده‌های تلخ این دو دختر وجود دارد؟

چرا آن دو دختر قبل از خودکشی می خندیدند؟

تقریباً اکثر ما فیلم قبل از اقدام به خودکشی دو دختر اصفهانی را دیده ایم. جهت بسیاری از شاهدان این فیلم، خنده ها و نوع رفتارهای این دو نفر پرسش برانگیز و بسیار عجیب و دردناک است.در کنار تمام تحلیل ها و نظرات کارشناسی مختلفی که این روزها جهت پاسخ به چرایی وقوع این عنوان مطرح می شود مورد نیاز است به دنبال پاسخ این پرسش ها هم باشیم:

مگر می شود آدمی در چنین اوضاع پرنشاطی باشد و در عین حال در صدد خاتمه دادن به زندگی خود باشد؟

چه واقعیت تلخ و هشداردهنده ای در پشت این خنده های تلخ وجود دارد؟

چه اقداماتی می توانستیم جهت پیشگیری از وقوع این اتفاق تلخ انجام دهیم که نسبت به آنها بی توجه بودیم؟

چگونه می توان از بروز حوادث مشابه دیگر پیشگیری کرد؟

عبارات مهم : خانواده – خودکشی

اگر می خواهید زیاد بدانید : آخرین صحبت های دو دختر اصفهانی قبل از خودکشی + فیلم

چه واقعیت هشداردهنده‌ای در پشت خنده‌های تلخ این دو دختر وجود دارد؟

دکتر سیدکاظم ملکوتی، رئیس جمعیت پیشگیری از خودکشی ایران، روانپزشک، عضو دانشگاه علوم پزشکی ایران در پاسخ به این پرسش ها می گوید:

“شجاعت “ و “نترسی” که این دو نفر تلاش می کنند به رخ بکشند، حکایت از اوج استیصال، ترس، ناامیدی و تنهایی آنان است که با خنده از حال درون خود حرف می زنند. این جملات که ” دیدی انجام دادم … ” ، واقعیت تلخی را آشکار می کند؛ آنان قبلاً چنین تهدیدی را جهت دوستان یا والدین و غیره مطرح کرده اند ولی انگار کسی گفته بود؛ “جرأتش را نداری یا جگرش را نداری.”

اتفاقاً بی توجهی اطرافیان به این تهدیدها، نخستین خطای شایعی است که معمولاً در رابطه با خودکشی دیده می شود. در بسیاری از موارد اطرافیان این تهدیدها را شوخی، بازی جهت ترساندن، ترساندن و غیره تلقی می کنند. آنان با خود می گویند؛ “اگر این حرفها جدی بود تا حالا اقدام کرده بود. این جهت چندمین بار است که ترساندن می کند.”

خانواده و اولیای مدرسه باید همواره به این تأکید متخصصان توجه داشته باشند که بیان فکر خودکشی و ترساندن به خودکشی هر لحظه باید جدی گرفته شود. به خاص اگر بارها تکرار شود. سابقه اقدام به خودکشی احتمال بروز اقدام را ۲۰ تا ۲۵ برابر زیاد کردن می دهد. هر اقدام بعدی می تواند شدیدتر و مهلک تر از دفعه قبل باشد.

وقتی نوجوانی تحت فشار روانی قرار دارد، نشانه های آن حتماً در واکنش‌ها و کیفیت تحصیلش در مدرسه و خانواده تظاهر می کند. نشانه هایی که اگر مشاوران و اولیای مدرسه و اعضای خانواده به آن توجه می کردند، می توانستند صدای زنگ خطر را بشنوند و ببینند.

افسردگی در نوجوانان می تواند به شکل پرخاشگری و بروز رفتارهای خشن نمایان شود. در واقع اقدام به خودکشی در این دختران، وسیله ای جهت ابراز خشم آنان بوده است تا به اطرافیان خود ثابت کنند که حرف آنان پوچ نیست بلکه جدی است. خانواده ها می توانستند به محض مشاهده رفتارهای فرزندشان، مسئله را با مشاور مدرسه یا مرکز مشاوره آموزش و پرورش مطرح کنند و چتر حمایتی روانی مناسبی جهت فرزندان خود فراهم کنند.

مهمترین کارها پیشگیری کننده بعد از خودکشی

بسیاری از دوستان این دو نوجوان در شک و بهت روانی به سر می برند و این خود، مسأله بسیار مهم دیگری است که حتماً باید مورد توجه خانواده ها، اولیای مدرسه و مسئولان قرار گیرد.

مشاوران مدرسه باید نسبت به این عنوان کارها موثری همچون ارائه آموزش های لازم و مشاوره های کوتاه مدت به همکلاسی ها، سایر دانش آموزان مدرسه و حتی اولیای مدرسه انجام دهند.

آموزش علایم افسردگی و شرایط بحران روانی به اولیا مدرسه، والدین و دانش آموزان می تواند در شناسایی افراد و دانش آموزان در معرض خطر کمک کند و موجب پیشگیری از تکرار اتفاق ای مشابه شود. چنین اقدامی می تواند از سوی مرکز مشاروه شرکت آموزش و پرورش و یا کارشناسان بهداشت روان شبکه بهداشت انجام شود.

با توجه به این که خودکشی یک پدیده اجتماعی است و آثار روانی و اجتماعی زیادی بر جامعه تحمیل می کند، کتمان این اتفاق دهشتناک نه تنها به پیشگیری از بروز وقایع مشابه کمک نمی کند بلکه خطر بروز آن را نیز می تواند زیاد کردن دهد. بناراین بررسی روانشناسانه و درک آسیب های موجود در فرد متوفی و اقدام کننده به خودکشی می تواند از بروز موارد مشابه پیشگیری کند. البته به شرط آن که این کارها به آموزش های مناسب در خانواده و مدرسه منتهی شود.

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
منبع:tasnimnews.com

واژه های کلیدی: خانواده | خودکشی | پیشگیری | خانواده | مدرسه | آموزش | سلامت | سلامت روان