دوستانم. زیاد آنها در کشور عزیزمان ایران ماندند. البته دوستان جدیدی در روسیه پیدا کردم ولی همانند دوستانم ایرانی ام نشدند. میل به دارم تا اغلب آنها را ببینم.

شایعه هایی وجود دارند که گاهی اوقات ۲۵ تا ۵۰ نفر از دوستانت به اینجا (روسیه) می آیند تا با تو ملاقات کنند. وقت تان را چگونه با آنها می گذرانید؟

نه، این تعدادی که شما گفتید خیلی زیاد است و به طور کلی کمتر هستند. من دایره ای از مردم را اطراف خودم دارم و با آنها ارتباط برقرار کرده ام. بعد از آن دوران حرفه ای فوتبال را در سن ۱۷ سالگی شروع کردم. اعتقاد دارم که آنها دوستان واقعی من هستند و متاسفانه بنا به دلایلی مشخصی اغلب یکدیگر را نمی بینیم. مرسوم ترین کمبود ما هم ارتباط و صحبت کردن هست. هنگامی که با هم هستیم راجع به افکار و برنامه های خود صحبت می کنیم و لحظه های خوشی را به خاطر می سپاریم.

در روسیه تنها نیستید و خانواده کنار شماست. چه پشتیبانی از ناحیه آنها دریافت می کنید؟

ملی‌پوش ایرانی تیم روبین‌کازان حضور اعضای خانواده‌اش در روسیه را باعث احساس امنیت و هیجان بیشترش دانست.

پدرم، مادرم و خواهرم به اینجا (روسیه) آمدند. آنها در همه مسابقه ها مرا حمایت می کنند. از این بابت خوشحالم و به همین خاطر احساس امنیت زیاد و هیجان دارم. من وابستگی زیادی به خانواده ام دارم. علاوه بر این اغلب، اقوام ما نیز به دیدن مان می آیند. بدین خاطر همواره اتمسفر خوبی در منزل وجود دارد.

دین چه جایگاهی در زندگی شما دارد؟

من به تمامی ادیان احترام می گذارم. صرف نظر از دین، این که مردم چگونه واکنش‌ها می کنند مهم هست. من هم یکی از این افراد هستم و به آن افتخار می کنم. واقعا به اسلام و تمام موارد مربوط به آن احترام می گذارم.

کازان یک شهر مهمان نواز جهت مردم از هر دین و ملیتی هست. آیا این مساله قابل احساس است؟

پیش از آمدن نمی دانستم که کازان یک شهر مسلمان نشین هست. البته جهت من این مساله مورد توجه نبود. الان که اینجا (کازان) هستم احساس خوشایندی دارم. مردم از تمامی ادیان با من به خوبی واکنش‌ها می کنند و همواره آماده حمایت هستند.

کدام یک از آشپزی ها خوشمزه تر هستند؟ ایرانی تا تاتارستانی؟

به خاطر حضور خانواده‌ام احساس امنیت و هیجان بیشتری در روسیه دارم / آزمون

من غذای خودمان (ترکمنی) را ترجیح می دهم. نمی توانم بگویم که به اندازه کافی از این غذاها را بلد هستم، لیکن هر لحظه مادرم غذا درست می کند. معمولا بعد از بازی ها مرا با غذا با توجه به حفظ و پیگیری شرایط وزنی ام متنعم می کند. از غداهای محلی نیز زیاد اسپاگتی را می پسندم.

اما این غذا محلی نیست؟

نمی دانم، نمی دانم (لبخند می زند). به طور کلی جهت من یا دیگر لژیونرها عادت کردن به غذای جدیدی سخت است.