گفت‌وگو با خانواده مفقودان اتفاق برخورد نفتکش ایرانی

گفت و گو با خانواده اتفاق برخورد نفتکش ایرانی در دلتای یانگ تسه

پس از گذشت دو روز از اتفاق تنها یک جسد سوخته پیدا شد؛ آن هم با لباس خاص نجات در دریا که نشان می دهد سرنشینان این کشتی نفتکش وقت کافی جهت پوشیدن لباس نجات داشته اند. دیگر هیچ اثر یا نشانه ای از این ٣١ سرنشین و پرسنل این کشتی در دست نیست.

عبارات مهم : خانواده – ایرانی
این در حالی است که نیروهای امدادی با تمام توان و استفاده از مجهزترین امکانات کار اطفای حریق را ادامه می دهند تا هر چه سریعتر این آتش وسیع را خاموش کنند. این گونه شاید خبری شود از ناپدیدشدگان این نفتکش ایرانی؛ حالا تعدادی از خانواده های ٣٠ ایرانی هم به شرکت ملی نفتکش در پایتخت کشور عزیزمان ایران آمده اند و منتظر خبری از مردان دریا هستند. با این که نگرانی در اشخاص تک تک ارزش موج می زند، ولی تلاش می کنند به خودشان مسلط باشند و هرگز نمی خواهند امیدشان را از دست بدهند. با این که ابعاد اتفاق خیلی وسیع هست، ولی در همه جملاتشان توکل بر خدا و امید به نجات وجود دارد. تلاش می کنند اشک نریزند، ولی با شنیدن نام عزیزشان بغض می کنند.

چشم انتظار پسر

میلاد آروی یکی از خدمه های نفتکش ایرانی هست. پسر ٣١ ساله ای که به عنوان روغن کاری موتورخانه نفتکش ایرانی کار می کند. پدرش مسعود آروی که یکی از کارمندان شرکت ملی نفتکش است در یکی از اتاق های شرکت ملی نفتکش نشسته و منتظر یک خبر امیدبخش هست. پدری که خودش هم چندین سال دریانوردی کرده و حالا کارمند شرکت ملی نفتکش هست. روز یکشنبه صبح بود که خبر تلخ و دلواپس کننده را شنید. درست لحظه ای که می خواست مثل هر روز سرکارش برود. هنگامی که تلفنی خبر اتفاق را به او دادند، باور نکرد. تصور می کرد پسرش در این نفتکش حضور نداشته هست؛ ولی هنگامی که وارد محل کارش شد و صورت دلواپس همکاران و نگاه های معنی دار آنها را دید، خبردار شد.

او در این باره چنین می گوید: «من خودم نزدیک به ٢٩ سال است که در شرکت ملی نفتکش کار می کنم. ما خانوادگی اصالتا آبادانی هستیم. سال ٦٠ بود كه هنگامی که جنگ شد از آبادان به اصفهان نقل مکان کردیم. میلاد در اصفهان به دنیا آمد. حدودا ٥ سالی می شد که به استخدام شرکت ملی نفتکش درآمده بود. در قسمت روغن کاری موتورخانه؛ روز ٢٥ آذر از عسلویه حرکت کرد. در جریان سفرش بودم. یکشنبه صبح بود، می خواستم به محل کارم بیایم. پسر خواهرم در قسمت مدیریت بحران شرکت بنادر و کشتیرانی کار می کند. در راه بودم که او تماس گرفت. گفت شنیدی چه اتفاقی افتاده. هنگامی که ماجرا را تعریف کرد، گفتم نه میلاد و همکارانش تا الان به کره رسیده و بارشان را خالی کرده اند و تو راه برگشت هستند. باورم نمی شد. گفتم قطعا این نفتکش با نفتکشی که پسرم با آن رفته است و نام قبلی اش سپید بود، تفاوت می کند. در راه باز هم یکی دو نفر دیگر تماس گرفتند و من هم همین حرف ها را به آنها زدم؛ ولی هنگامی که رسیدم به اداره و صورت همکارانم را دیدم، دلم ریخت. متوجه شدم که اتفاق بدی افتاده هست؛ درنهایت هم به من گفتند همان نفتکش سپید برایش اتفاق رخ داده و نام پسرم هم در لیست ناپدیدشدگان است.»

او ادامه می دهد: «من خودم چون سال ها روی آب کار می کردم، شرایط را درک می کنم و می دانم که می توان جهت نجات امیدی داشت. جهت همین توکلم به خداست. میلاد چهار سال است که ازدواج کرده هست. ساکن شاهین شهر اصفهان است و همسرش دو ماهه باردار هست. من خودم عنوان را به عروسم اطلاع دادم. او خیلی بی تابی می کند؛ ولی من آنها را آرام می کنم. منتظر خبر خوب هستم. به جز میلاد، یک پسر دیگر به نام رضا دارم. رضا هم به عنوان افسر در کشتی نفتکش کار می کند. او بورسیه شرکت ملی نفتکش ها شده است بود و در دانشگاه علوم دریایی چابهار تحصیل کرده هست. رضا هم به هند رفته بود و الان در راه برگشت هست. به او هم خبر داده ایم. یک پسر دیگر هم دارم که از رضا و میلاد کوچکتر هست. رضا و میلاد به خاطر این که کار مرا دیده بودند، علاقه مند شده است بودند. جهت همین این شغل را گزینش کردند. میلاد پیش از این سفر به ترکیه رفته بود. او خیلی به کارش علاقه داشت و خیلی حرفه ای بود. جهت همین منتظرم تا خبر امیدبخشی از میلاد و همکارانش بشنوم. تلاش می کنم امیدم را از دست ندهم.»

مسعود آروی در ادامه به یکی دیگر از سرنشینان نفتکش ایرانی اشاره می کند و می گوید: «غنی سامری هم از همکاران و دوستان قدیمی من هست. او سرملوان هست، ٥٠ سال دارد و در کرج زندگی می کند. من پیگیر او هم هستم؛ چراکه از دوستان صمیمی و قدیمی ام است و امیدوارم که اتفاقی برایش نیفتاده باشد.»

گفت‌وگو با خانواده مفقودان اتفاق برخورد نفتکش ایرانی

امید به بازگشت برادر

محمد ابولی قاسم آبادی برادر احسان هست. احسان به عنوان افسر دوم این نفتکش راهی سفر شد. مرد ٣٧ ساله ای که ١٨سالی می شود مرد دریا هست. محمد که حالا او نیز در شرکت ملی نفتکش پیگیر خبری از برادرش هست، در این باره به «شهروند» می گوید: «برادرم دانشجو بود و در دانشگاه علوم و فنون دریایی چابهار تحصیل کرد. در همان دوران دانشجویی، استخدام شرکت ملی نفتکش شد. من خودم مهندس برق هستم. زمانی که برادرم داشت گزینش رشته می کرد، من بشدت مخالفت می کردم. می دانستم که مرتب باید روی دریا باشد و به سفر برود. جهت همین به او گفتم که یا در رشته برق یا عمران درس بخوان؛ ولی قبول نکرد. می گفت این کار را دوست دارد.

سال ٧٨ بود که در دانشگاه بورسیه شد. به عنوان افسر دوم مشغول به کار شد. درواقع بخشی از ناوبری نفتکش و کارها پزشکی بر عهده افسر دوم هست. برادرم ١٨ سال است که پایتخت کشور عزیزمان ایران زندگی می کند. ما اصالتا بمی هستیم. برادرم دو سالی می شود که ازدواج کرده هست. او مرتب به دریا و سفر می رفت. سه ماه روی آب و دو ماه روی خشکی می ماند. سال ٢٠٠٤ بود که به یک سفر در لیسبون پرتغال رفته بود. احسان هنگامی که از آن سفر برگشت با آب و تاب ماجرای یک تصادف ترسناک را برایمان تعریف کرد. گویا نفتکش آنها با یک قایق باری تصادف کرده بود. زیاد شدید نبود؛ ولی همه ما را ترساند. آن جا باز هم به او گفتم که به دنبال کار دیگری باشد، ولی قبول نکرد. قبل از این سفر هم دو سفر به هند داشت. روز ٢٥ آذر بود که از عسلویه حرکت کردند.

برادرم با پرواز به بوشهر رفت و از آن جا با قایق به خارک رفت و حرکت کردند. او دوست صمیمی کاپیتان عروجی بود. کاپیتان عروجی را همه می شناختند.بین همه همکارن خوش نام بود. یکشنبه صبح بود که عمویم با من تماس گرفت و گفت که شبکه خبر زیرنویس کرده و اطلاع داده که چنین اتفاق ای اتفاق افتاده هست. من هم بشدت ترسیدم. تماس گرفتم و هنگامی که پیگیر شدم، متوجه شدم که همان نفتکشی است که برادرم داخل آن بوده؛ الان هم منتظریم. دعا کنید خبر خوبی برسد. این اخبار غیرموثق و شایعات واقعا روح و روان ما خانواده ها را تحت تأثیر قرار می دهد. جهت همین این جا نشسته ام تا از طریق همین شرکت ملی نفتکش اخبار را دنبال کنم.»

اشک های مادر

مهدی سادگی هم یکی دیگر از خدمه های نفتکش ایرانی هست. مادرش با چشمانی اشکبار به شرکت ملی نفتکش آمده و چشم انتظار پسرش هست. با عروسش در منزل تنها بود که این خبر را شنید. هنگامی که نام پسرش را در لیست ناپدیدشدگان دید، دنیا برایش تیره و تار شد. عروسش هم بیهوش شد و حالا در بیمارستان بستری هست. زهرا ابراهیمی حالا در میان خانواده ها از همه زیاد دلواپس هست؛ ولی تلاش می کند امید داشته باشد. او می گوید: «پسرم ٣٨ سال دارد؛ ٨ ماه پیش ازدواج کرد. او مهندس مکانیک بود و لیسانس این رشته را داشت ولی در قسمت موتورخانه نفتکش کار می کند. از سال ٨٥ وارد شرکت ملی نفتکش شد. به این کار علاقه داشت. از طریق آگهی روزنامه به سراغ این کار رفت. من مخالف بودم. می گفتم مرتب باید بروی سفر؛ ولی قبول نمی کرد و خیلی علاقه داشت. اصرار کرد. من هم درنهایت راضی شدم. تنها همین یک پسر را دارم.

یک دختر دیگر هم دارم که در خارج از کشور زندگی می کند. او هم خبر را از طریق اینترنت متوجه شده است و در کشور غریب مرتب بی تابی می کند. دو روز است که فقط اشک می ریزیم. هیچ خبری از پسرمان نداریم. آن روز من و عروسم در منزل تنها بودیم. عروسم وقت هایی که پسرم به سفر می رود یا به منزل ما می آید و یا به منزل مادرش می رود. آن روز در منزل ما بود که از طریق تلویزیون متوجه ماجرا شدیم؛ بلافاصله با همسرم تماس گرفتم، او گفت که مهدی به کره رفته و با چین کاری نداشته هست. با این حال عروسم با شرکت ملی نفتکش تماس گرفت، اسم پسرم را گفت و آنها هم گفتند که مهدی جزو ناپدیدشدگان هست. هردویمان حالمان بد شد. من هم به این جا آمدم. عروسم که زیر سِرُم هست، حالش اصلا خوب نیست و فقط گریه می کند. نمی دانم آیا این اتفاق افتاد. پسرم چهارشنبه یا پنجشنبه بود که تماس گرفت و گفت دیگر ایمیل نزنیم. ما از طریق ایمیل با هم در ارتباط بودیم. او گفت یکشنبه صبح به کره می رسد و تماس می گیرد. قرار بود یکشنبه در کره باشد ولی نمی دانیم آیا این اتفاق برایشان افتاد. من خودم فرهنگی هستم و همسرم هم کارمند بازنشسته فولاد ذوب آهن اصفهان هست. همگی ما بی تابیم و منتظر یک خبر هستیم. این جا خیلی ها امید دارند. ما هم تلاش می کنیم امیدمان را از دست ندهیم.»

جزییات امدادرسانی

عملیات امدادرسانی کُند پیش می رود. یک لکه نفتی ١٠٠٠متری اطراف کشتی را فرا گرفته است و کشتی های امدادرسان نمی توانند جهت اطفای حریق به آن نزدیک شوند. سرکنسول کشور عزیزمان ایران در شانگهای با اعلام این خبر گفت: «ساعت ٨ عصر روز شنبه در شرایط هوا نامساعد و تاریکی هوا و مه شدید این اتفاق اتفاق افتاده و روند بررسی و علت یابی اکنون درحال بررسی هست. کشتی ای که با نفتکش ایرانی اصابت کرده هست، به یکی از جزایر نزدیک به شانگهای هدایت خواهد شد تا مورد بررسی قرار بگیرد تا شاید بتوان از شواهد و شاهدان زنده، اطلاعات بیشتری کسب کنیم.»

اما حالا همه کشتی های امدادرسان در صحنه حضور دارند و منتظر شرایط مساعد جهت انجام عملیات اطفای حریق هستند. لازمه انجام عملیات اطفای حریق آن است که کشتی های امدادرسان بتوانند به فاصله ١٥٠متری کشتی درحال سوختن برسند که لکه نفتی هم اکنون حدود ١٠٠٠متر اطراف کشتی را فرا گرفته هست، بنابراین دسترسی به کشتی بسیار سخت هست، با این وجود شرایط باید مساعد شود تا تیم های امدادی بتوانند نزدیک شوند و عملیات اطفا را شروع کنند.
سرکنسول کشور عزیزمان ایران در شانگهای در مورد افراد بازمانده و جانباختگان نفتکش ایرانی افزود: «در ساعت ١١:٣٠ صبح به ما اطلاع دادند که جسدی در ٤ مایلی محل اتفاق پیدا شده است که بنا به شواهد متعلق به نفتکش ایرانی هست. این جسد درحال انتقال به شانگهای جهت تشخیص هویت و انجام تشریفات قانونی جهت انتقال به کشور عزیزمان ایران است.»

اینها درحالی است که با پیداشدن پیکر یک دریانورد که مجهز به لباس خاص نجات بوده است احتمال می رود کارکنان کشتی وقت استفاده از وسایل نجات را داشته‎اند.
مدیرعامل شرکت ملی نفتکش کشور عزیزمان ایران درخصوص وضع کشتی نفتکش اتفاق دیده تحت مدیریت این شرکت در آب های منطقه چین گفت: «عملیات اطفای حریق و مهار آتش کشتی به طور مداوم و مستمر ادامه دارد، به طوری که با اعزام سه فروند کشتی آتش خوار بزرگ به محل اتفاق از شدت آتش کاسته شده است هست. درحال حاضر ٢ فروند کشتی شرکت ملی نفتکش و یک فروند کشتی کشتیرانی جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران با نظارت و مدیریت مرکز جست وجو و نجات شانگهای به طور مستمر عملیات جست وجو و یافتن دریانوردان مفقودشده را ادامه می‎دهند». کیان ارثی ادامه داد: «با وجود حضور تیم کارشناسی شرکت ملی نفتکش کشور عزیزمان ایران از وقت وقوع اتفاق در شانگهای، شب گذشته تیم جدیدی متشکل از کارشناسان این شرکت و شرکت بنادر و دریانوردی به منظور پیگیری امور مربوط به کشتی اتفاق دیده به منطقه اعزام شد.»

گردآوری : گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع : روزنامه شهروند

نفتکش ایرانی در دریای طوفانی چین می‌سوزد. همچنان از آینده ٣٠ ایرانی و ٢ بنگلادشی خبری نیست.

واژه های کلیدی: خانواده | ایرانی | شانگهای | ایران | ایرانی | خبر | اجتماعی |