حکایت «قصاص روزگار»

حکایت «قصاص روزگار»

عبارات مهم : گلستان سعدی – استفاده

حکایت های گلستان سعدی

فرمانده مردم آزاری، سنگی بر سر فقیر صالحی زد، در آن روز جهت آن فقیر صالح، توان و وقت قصاص و انتقام نبود، ولی آن سنگ را نزد خود نگهداشت.

سالها از این ماجرا گذشت تا اینکه شاه نسبت به آن فرمانده خشمگین شد و دستور داد او را در چاه افکندند. فقیر صالح از اتفاق اطلاع یافت و بالای همان چاه آمد و همان سنگ را بر سر آن فرمانده کوفت.

فرمانده: تو کیستی؟ آیا این سنگ را بر من زدی؟

فقیر صالح: من فلان کس هستم که در فلان تاریخ، همین سنگ را بر سرم زدی.

فرمانده: تو در این مدت طولانی کجا بودی؟ آیا نزد من نیامدی؟

فقیر صالح: (از جاهت اندیشه همی کردم، اکنون که در چاهت دیدم، وقت غنیمت دانستم) (یعنی از مقام و منصب تو بیمناک بودم، اکنون که تو را در چاه دیدم، از وقت استفاده کرده و قصاص نمودم)

حکایت «قصاص روزگار»

ناسزایی را که بینی بخت یار عاقلان تسلیم کردند اختیار

چون نداری ناخن درنده تیز با ددان آن به، که کم گیری ستیز

هر که با پولاد بازو، پنجه کرد ساعد مسکین خود را رنجه کرد

باش تا دستش ببندد سرنوشت بعد به کام دوستان مغزش برآر

گلستان سعدی

منبع: alhassanain.org

گلستان سعدی | استفاده | حکایت | سرنوشت | شهر حکایت

واژه های کلیدی: گلستان سعدی | استفاده | حکایت | سرنوشت | شهر حکایت