تعصب ایرانی به کالای داخلی، ضامن توسعه اقتصادی

به گزارش خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی گروه تحریریه سایت جوان، عِرق ملی، واژه غریب و ناآشنایی نیست، عنوانی که بسیاری از کشورهای دنیا با اتکای به آن به توفیقات بسیاری نائل شده‌اند، عِرق ملی سربازان ویتنامی در جنگ با ارتشِ تا بُنِ دندان مسلح ایالات متحده، چنان باتلاقی جهت سربازان آمریکایی ایجاد کرد که به ناچار با تلفات بسیار، مجبور به ترک خاک این کشور شدند، عِرق ملی مردم هندوستان به رهبری گاندی، استعمار انگلستان را نیز مستاصل کرد، در تاریخ کشور عزیزمان ایران زمین نیز این عِرق و تعصب به کشور، سرمنشا و مسبب توفیقات بسیاری بوده هست، در همین دوران معاصر و در دوران ۸ سال جنگ تحمیلی، عِرق ملی جوانان ایرانی، عراق را که هیچ،۴۰ کشور دنیا را محکوم به شکست کرد، این مولفه خطیر نه صرفا در حوزه‌های نظامی بلکه در بخش‌های دیگری همچون ورزشی و غیره نیز حامل موفقیت‌های بسیاری جهت این مرز و بوم بوده است.

حماسه هشتم آذرماه سال ۱۳۷۶، نمونه ای بارز از این تعصب ملی به شمار می‌رود، تعصبی که تیم فوتبال استرالیا را با آن بازیکنان نام آشنا که بعضی آن را منتخبی از لیگ برتر انگلستان تعبیر و قلمداد می‌کردند در ورزشگاه ملبورن، حیرت زده کرد و تیم ملی جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران به‌واسطه این پیروزی، روانه جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه شد،در ارتباط با موفقیت هایی که در سایه تعصب ملی حاصل شده، نه یک گزارش، بلکه می‌توان ده‌ها و صدها گزارش تنظیم کرد، ولی منظور نظر از طرح این مقدمه اشاره به این واقعیت است که در صورت جاری و ساری ساختن چنین عیار و ضریبی از تعصب و عِرق به کشور در عرصه اقتصادی چنان توفیقاتی حاصل خواهد شد که نه در بلند مدت ، بلکه در میان مدت و حتی کوتاه مدت،می توان به دستاوردهای بسیاری نائل شد.

این عنوان بسیار برجسه و مهم ( عِرق ملی ) علیرغم کارآمدی بسیار در عرصه اقتصادی کمتر مورد توجه قرار گرفته و در صورت تقویت این عِرق و به کار بردن آن در ارتباط با تولید ملی و حمایت از کالای ایرانی، حصول شعار سال ، صد در صد و قطعی خواهد بود.

تعصب ایرانی به کالای داخلی، ضامن توسعه اقتصادی

عِرق ملی و میل به به خرید کالای ایرانی، زیاد کردن تولید ناخالص ملی را در پی خواهد داشت

احمد رستمی، یکی از تولید کنندگان فعال در غرب استان پایتخت کشور عزیزمان ایران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اقتصادی گروه تحریریه سایت جوان، با اشاره به نقش بسیار تعیین کننده حمایت از کالای ایرانی و زیاد کردن دامنه عرضه و فروش آن در ارتقایِ ترازِ تولید ناخالص ملی، اظهار کرد: رشد اقتصادی واقعی در سایه این امر(تقویت تولید ناخالص داخلی) حاصل می شود در غیر اینصورت با خام فروشی و اتکای به نفت و گاز نمی توان مدعی رشد اقتصادی جهت کشور بود.

وی افزود: به تعبیری می‌توان گفت تولید ناخالص داخلی به مجموعه ای از کالاها و خدماتی اطلاق می شود که در یک دوران معین، در یک کشور تولید و عرضه می‌شود و به واقع کالاها و خدمات عرضه شده، در حلقه نهایی تولید قرار دارند که عموما مورد مصرف قرار می گیرند و از آنها به عنوان تامین مواد اولیه تولیدی استفاده نمی‌شود.

رستمی گفت: اشاره مقام معظم رهبری در حرم مطهر رضوی به حمایت از کالای ایرانی که پیش از این نیز در سنوات گذشته بصورت مستقیم و غیرمستقیم از سوی معظم له مورد تأکید موکد قرار گرفته به چنین کالاها و خدماتی معطوف می‌شود، لیکن این اقلام و محصولات با ارزش افزوده همراه است و اقتصاد کشور را متحول و به سمت شکوفایی هدایت خواهد کرد.

این فعال در عرصه تولید، بیان کرد: قاعدتا جهت حمایت از کالای ایرانی و نائل شدن به موفقیت هایی همچون ارتقای تولید ناخالص ملی، زیاد کردن ضریب صادرات، رونق گرفتن بخش تولید و غیره ابتدا به ساکن باید، حمایت از کالای بومی و داخلی در اولویت قرار گیرد و بخش قابل توجهی از این امر، مرهون و مُنبَعِث از واکنش‌ها جامعه نشانه این کالاها به عنوان متقاضیان یا به تعبیری مشتری این محصولات خواهد بود.

تعصب و عِرقِ مِلی به کالا و محصولات بومی از مولفه‌های اساسی در حمایت از تولید ملی و برطرف موانع پیش رویِ شکوفایی اقتصادی به شمار می‌رود.

وی افزود: ذهنیت آحاد جامعه نسبت به کالاها و محصولات داخلی، تعیین کننده مشی و واکنش‌ها آن ها در قِبال تولیدات ایرانی است و هر آنچه دلبستگی مردم به محصولات بومی زیاد شود، امکان دستیابی به توفیقات اقتصادی فزاینده‌تر خواهد شد و پیش نیاز این دلبستگی چیزی نیست جز تعصب و عرق ملی به کالاهایی که در کارخانجات کشورمان تولید و عرضه می‌شود.

وقتی اشرافی گری و چشم و هم چشمی، عرق ملی به کالای ایرانی را تضعیف می‌کند

یکی از نارسایی‌های فرهنگی که کشور با آن مواجه است،به پدیده اشرافی گری و چشم و هم چشمی معطوف می‌شود، هر آنچه این پدیده در اذهان و افکار عمومی رسوب و رسوخ بیشتری پیدا کند، عرق ملی به کالاهای ایرانی و تعصب به آن،کمرنگ تر خواهد شد، لیکن در چنین شرایطی، آینده و چشم انداز اقتصادی کشور در اولویت قرار ندارد، بلکه آنچه حائز اهمیت است به یک مسابقه کاذب خلاصه می شود که زمین بازی این مسابقه نیز کالاها و محصولات خارجی خواهد بود که بصورت قانونی یا غیر قانونی وارد بازار می‌شود و به مثابه آفتی، بدنه اقتصادی کشور را سُست می‌کند.

به تبع، نقش ساختن فرهنگ ، اطلاع رسانی و آموزش در مقابله با این پدیده شوم که در قالب تهاجم فرهنگی دشمن و سپس جنگ نرم اقتصادی معاندانِ این مرز و بوم( به عنوان حلقه تکمیلی این پازِلِ نامیمون ) قابل تحلیل و تعریف است،بسیار موثر و تاثیرگذار خواهد بود.

با چنین اوصافی،هر آنچه توجه جامعه به کالای ایرانی کمرنگ‌تر باشد به همان میزان انگیزه تولیدکنندگان داخلی جهت تولید و مسابقه هر چه زیاد نیز کم کردن خواهد یافت و در چنین شرایطی نوآوری و ارتقای کیفی محصولات داخلی نیز تحت الشعاع قرار می گیرد.

البته طرح این عنوان به این معنا نیست که عامل مهم بی کیفیت بودن بعضی ( تاکید می شود بعضی ) از کالاهای ایرانی به کم توجهی و عدم تعصب جامعه نسبت به موجودیت آن ها معطوف می شود، لیکن یکی از دلایل این بی توجهی ریشه در کیفیت پایین محصولاتی دارد که در سنوات گذشته وارد مدار عرضه و فروش شده است و این عنوان ذهنیت مخدوشی را در ذهن جامعهِ نشانه کالاهای بومی و داخلی ایجاد نموده تا جایی که در بیساری محصولات با وجود کیفیت بالای تولیدات داخلی ، همچنان بعضی از مردم گمان می کنند نمونه های خارجی کیفی تر از محصولات داخلی هستند، لذا با همه این اوصاف نباید از این واقعیت غافل شد که تا زمانی که آحاد جامعه نگاهشان به محصولات خارجی هست، نه اقتصاد کشور در برابر تِکانِه های شدید اقتصادی واکسینه و مَصون خواهد شد، و نه مسئله رکود و بیکاری از این کشور رَخت بر می بَندَد.

کشور ژاپن، الگویی مناسب در حمایت از کالای بومی

بدون تردید،کالاها و محصولاتی که امروز از آن به عنوان بِرَندهای جهانی یاد می‌شود، یک شَبِه و به یکباره به این جایگاه نائل نشده‌اند، به واقع تولید محصولات برند از یک نقطه خاص کلید خورده و به تدریج با حمایت داخلی و به موازات آن ارتقای کیفی و تامین مولفه های دیگر همچون بازاریابی حرفه ای،تبلیغات و غیره به این جایگاه رسیده است.

تعصب ایرانی به کالای داخلی، ضامن توسعه اقتصادی

این واقعیت نشان می‌دهد تا زمانی که آحاد جامعه به کالای ایرانی توجه نکنند، امکان بِرَند شدن آن و ارتقای کَمی و کِیفی آن سخت و سخت و حتی نزدیک به محال خواهد بود.

کشور ژاپن، نمونه و الگویی مناسب جهت اثبات این ادعا هست، جامعه‌ای که سال‌ها با تعصبِ وصف ناشدنی، دروازه ورودی خود را به روی محصولات خارجی بست و حتی از استفاده کالاهای کم کیفیت نیز اجتناب نکرد و در نهایت به جایگاهی رسیده که امروز در کیفیت تولیدات ژاپنی در سر تا سر دنیا هیچگونه شَک و شُبهِ ای وجود ندارد، آلمان ِصنعتیِ امروز نیز در پایانِ جنگ جهانی دوم، ویرانه ای بیش نبود، ولی تعصب و توجهِ خاص مردم آن ( در کنار بعضی تدابیر و تمهیدات اقتصادی همچون رفرم پولی ، کم شدن قیمت مالیاتی و …)، این کشور را به یکی از صنعتی ترین کشورهای دنیا تبدیل کرد تا جایی که بعضی می گویند اتحادیه اروپا در سایه آلمان اداره می‌شود و در صورت خروج این کشور از اتحادیه مذکور، فروپاشی آن ( از حیث اقتصادی) نزدیک به یقین خواهد بود.

وی در پایان، نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که به موازات این امر مهم ( لزومِ تعصب مردم به کالای ایرانی و عزم ملی جهت خرید تولیدات بومی و داخلی ) نظارتِ دستگاه های ذی ربط جهت ارتقای کِیفی محصولات ایرانی و اتخاذ تدابیر هوشمندانه همچون ارائه تسهیلات خاص ، تلاش جهت شخصی سازی و بازار رقابتی و مقابله فزاینده با قاچاق و دوری از ورود کالاهایی که نمونه و مشابه داخلی آن وجود دارد نیز از ضروریاتی است که نباید نادیده انگاشته شود و قطعا با عملیاتی شدن مجموعه عوامل فوق ، افزایش کشور عزیزمان ایران به پله های نخستینِ اقتصادِ دنیا ، نه یک احتمال و شعارِ هیجانی و آرمانی ، بلکه یک نشانه قطعی و دست یافتنی خواهد بود.

انتهای پیام/

تعصب و عِرقِ مِلی به کالا و محصولات بومی از مولفه‌های اساسی در حمایت از تولید ملی و برطرف موانع پیش رویِ شکوفایی اقتصادی به شمار می‌رود.

واژه های کلیدی: ایرانی | اقتصاد | محصولات | اقتصادی | ایرانی | اقتصاد | کالای ایرانی | اقتصاد ایران