توسعه گردشگریِ بوم گردی، حمایت از محصولاتِ روستایی و حفظ آیین گذشتگان

در ارتباط با ضرورت توسعه گردشگری، پیش از این نیز گزارشات بسیاری تنظیم و منعکس شده است است ولی موضوعِ گردشگری مبتنی بر بوم گردی، آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است.

بوم گردی یا اکوتوریسم در حوزه گردشگری، به جذب توریسم در حوزه هایی معطوف می شود که کانون مهم آن به سیر و سیاحت در محیط زیست و روستاها و همراهی کردنِ آداب و سنن و شیوه زندگی پیشینیان متمرکز می شود.

در این میان، بعضی کشورها، همچون کشور عزیزمان ایران از وقت های بسیاری در این حوزه برخوردار هستند و با توجه به محیط زیست ۴ فصل این مرز و بوم و بافت طبیعی متنوع می توان در سایه این وقت و ظرفیت بالقوه خاص ، به توفیقات بسیاری نائل شد.

توسعه گردشگریِ بوم گردی، حمایت از محصولاتِ روستایی و حفظ آیین گذشتگان

نمونه بارز این امر را می توان در اختلاف دمای حداقل ۳۰ درجه ای در میان دو نقطه سردسیری و گرمسیری کشور عزیزمان ایران جستجو کرد و به تعبیر دیگر در یک وقت یکسان آنچنان که عده ای از مردم جهت مقابله با گرما از سیستم های سرمایشی استفاده می‌کنند، بخش دیگری از مردم این مرز و بوم در برف و یخبندان زیست می‌کنند و این وقت ویژه، ظرفیتی است که با برنامه ریزی دقیق می‌تواند به سکوی پرتابی جهت کشور عزیزمان ایران در حوزه گردشگریِ اکوتوریسم مُبَدَل شود.

خوشبختانه در سالیان اخیر ، توجه به عنوان بوم گردی بیش از پیش تقویت شده است ولی همچنان تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله بسیاری احساس می شود.

اکوتوریسم در کشور عزیزمان ایران به شاخه های متعددی همچون گردشگری روستایی، عشایری، ماجراجویانه و غیره تقسیم بندی می‌شود.

سفرهایی همچون تور پرنده نگری، دیدار از جنگل راش، تالاب میانکاله، تنها نمونه‌ای اندک از ظرفیت‌های کثیر این مرز و بوم در حوزه اکوتوریسم به شمار می رود.

بوم گردی وقت ویژه‌ای است که گردشگری کشور با اتکای به آن، مواهب بسیاری کسب خواهد کرد.

اقامتگاه‌های روستایی، بخش دیگر از فرصت‌های خاص و بالقوه کشورمان در عرصه بوم گردی به شمار می رود، حوزه‌ای که از آن به عنوان بازیگران تازه گردشگری نام برده می شود.

به واقع، مراکز اسکان این‌چنینی را می‌توان در نقطه برابر هتل‌های لوکس و چند ستاره تلقی کرد که در صورت اتخاذ تدابیر هوشمندانه، دستاوردهای بسیاری را جهت اقتصاد روستایی، فرهنگ غنی این مرز و بوم و توسعه گردشگری کشور در پِی خواهد داشت.

مراکزی که اقتصاد روستاها را بصورت چشمگیری متحول می‌کنند و با تقویت آن، مهاجرت از روستاها دلیلی نخواهد داشت، از سوی دیگر با حیات و بقای روستاها و مراکز اسکان این‌چنینی، فرهنگ غنی روستاهای کشورمان و همچنین آداب و سنن منحصر به فرد آنها نیز به نحو شایسته ای حفظ و حراست می شود.

شواهد و قرائن نشان می دهد، جذابیت این مراکز جهت گردشگران خارجی بسیار بالا است و در صورت برنامه ریزی هوشمندانه می توان گردشگران بسیاری را از اقصی نقاط دنیا را ، جذب اقامتگاه های روستایی کرد و نخستین دستاورد این موفقیت در ارزآوری جهت کشورمان مشهود و ملموس است.

چندی پیش، محمد رضا شاملو، معاون عمرانیِ روستاییِ بنیاد مسکن در گفت و گویی با رسانه ها در ارتباط با جایگاه و نقش سازنده بوم گردی و تسهیل شرایط جهت اقامت گردشگران در منزل های روستایی اظهار کرد: با توجه به بحران خشکسالی و کم کردن رونق کشاورزی و دامپروری و ورود فناوری های نوین و بعضی از تغییرات اجتماعی و فرهنگی،گردشگری بوم گردی، فرصتی خاص جهت حفظ و احیای مناطق روستایی و حصول تحول اقتصادی در مناطق این‌چنینی محسوب می شود.

آنچنان که این مقام مسئول می‌گوید؛ مطابق برنامه توسعه چهارم، نوسازی ۲۰۰ هزار واحد مسکونی در حوزه های روستایی و تدارک تسهیلات تشویقی با نشانه توسعه هر چه زیاد و تجهیز اقامتگاه های بوم گردی در دستور کار واقع شده است است و تلاش می شود با تکیه بر ظرفیت های تبلیغی، در معرفی چنین مراکزی به موفقیت های هر چه بیشتری نائل شد.

توسعه گردشگریِ بوم گردی، حمایت از محصولاتِ روستایی و حفظ آیین گذشتگان

در صورت تحقق اهداف از پیش تعیین شده است در این عرصه، قَطعِ به یقین، فرصت‌های شغلی در مناطق روستایی نیز به میزان قابل توجهی، تقویت و توسعه پیدا خواهد کرد.

پخت و عرضه غذاهای محلی، تنها نمونه کوچکی از وقت های پیش رو در بخش گردشگری روستایی به شمار می رود که در کنار آن با افزودن افراد راهنما، تولید صنایع دستی محلی، بیش از پیش به عمق ظرفیت های موجود در این عرصه پِی خواهیم برد.

با در نظر گرفتن این واقعیت که بخش عمده جذابیت گردشگری کشور عزیزمان ایران زمین به حوزه فرهنگی و سنتی معطوف می شود ( لیکن کشور عزیزمان ایران در حال حاضر از حیث گردشگری در تامین زیرساخت های مبتنی بر تکنولوژی و فناوری روز دنیا موفق نبوده ) ، طبیعتا بوم گردی فرصتی است که به میزان قابل توجهی پرکننده خلأ ها و کاستی های موجود در بخش گردشگری است.

با توجه به این واقعیت که بخشی از کالا و محصولات ایرانی در حوزه‌های روستایی تولید و قابل عرضه هست، توسعه و تقویتِ بوم گردی، مصداقی از حمایت از کالای ایرانی نیز به شمار خواهد رفت.

بوم گردی وقت ویژه‌ای است که گردشگری کشور با اتکای به آن، مواهب بسیاری کسب خواهد کرد.

امید آن می رود با توجه هر چه زیاد دستگاه های ذی ربط و تامین زیرساخت های مربوطه همچون حمل و نقل و محورهای مواصلاتی به مراکز روستایی مراکزی( با حفظ وقت ها و ظرفیت های زیست محیطی ) شاهد تحولات و موفقیت های هر چه بیشتری در این نوع خاص از گردشگری باشیم.

گزارش از ناصر رمضانی

انتهای پیام/

واژه های کلیدی: برنامه ریزی | گردشگری | گردشگران | برنامه | ایرانی | گردشگری | اقتصادی | ایران