قالیباف هم بود دیگر نمی توانست شهر فروشی کند

به زعم بعضی نمایندگان، پایتخت کشور عزیزمان ایران حق بقیه کشور را خورده است

برنامه های عملیاتی پنج ساله توسعه شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران در دوره سوم شورا به تصویب رسید و قرار شد شهرداری ها هر پنج سال برنامه ای عملیاتی تهیه و بعد از تصویب شورا آن را به اجرا دربیاورند. تا امروز دو برنامه توسعه؛ به وسیله شهرداری تهیه و اجرا شده است است.

عبارات مهم : برنامه ریزی – شهرداری
به گفته مدیران شهری جدید، این دو برنامه آرمانگرایانه و دور از اصول برنامه ریزی تهیه شده است و فقط ۳۰ درصد از برنامه دوم اجرایی شده است هست. از قرار معلوم این برنامه نتوانسته به اهداف و چشم انداز خود پایبند باشد. در حال حاضر معاونت برنامه ریزی و توسعه شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران در حال تهیه سومین برنامه پنج ساله توسعه شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران است و مدعی ست این بار برنامه ای علمی، تحقق پذیر و با همکاری مردم تهیه خواهد کرد که فساد نهادینه شده است در شهرداری را کم کردن خواهد داد.

این برنامه در شرایطی تهیه می شود که شهرداری در یکی از پیچیده ترین اوضاع های مالی خود قرار دارد. ۵۲ هزار میلیارد تومان بدهی و بیش از ۶۸ هزار نیروی انسانی در شرایطی که تحریم های تازه در راه هست، برنامه ریزی جهت پایتخت را سخت تر کرده هست. شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران از فساد و نبود اعتماد عمومی زحمت می برد و نابرابری اجتماعی و اقتصادی به صورت غالب پایتخت تبدیل شده است هست. از سوی دیگر منافع فردی بعضی افراد همواره برنامه های شهرداری را به سمت و سویی خاص برده هست. شهرداری چطور می خواهد در برنامه تازه با این جریانات مبارزه کند؟ حجت الله میرزایی (معاون برنامه ریزی و توسعه شهرداری و امور شوراهای شهرداری) در گفتگوی پیش رو از شرایط و برنامه های پایتخت کشور عزیزمان ایران در ماه های آتی سخن می گوید.

امید شما به تحقق پذیری برنامه سوم توسعه آن هم در شرایطی که شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران مدام تحت تاثیر تصمیمات سیاسی دستخوش عوض کردن می شود، چقدر است؟ به قول خودتان اقتصاد پایتخت کشور عزیزمان ایران سنتی–کلنگی هست، چطور می توانیم یک برنامه علمی را در بستر چنین اقتصادی اجرایی کنیم؟

یکی از هنرهای برنامه ریزی این است که برنامه انعطاف مورد نیاز را در برابر شوک های خارجی و داخلی داشته باشد٬ نباید برنامه ای با سناریوی خیالبافانه و آ رمانگرایانه تنظیم کرد. با این حال اقتصاد پایتخت کشور عزیزمان ایران و مالیه شهرداری به ساخت و ساز وابستگی زیاد دارد. از این رو در حال بررسی آثار سیاست های دولت، نوسانات قیمت ارز و تحولات خارجی و تغییرات در نظام بانکی در ساخت و ساز هستیم. برنامه باید از توانایی انعطاف، انطباق و تعدیل برخوردار باشد. برنامه باید دارای یک سیستم پایش قدرتمند باشد تا در صورت لزوم بتواند باتوجه به شرایط عوض کردن کند. هیچ برنامه ای نباید آنقدر آرمانگرایانه نوشته شود که با تغییرات شرایط موجود نتواند خود را تطبیق دهد. حداقل آنکه باید به مدیران شهری الزام کند که چه کارهایی را نباید انجام دهد، اگر همین کار را هم انجام دهیم، موفقیتی کسب کرده ایم.

پس از خروج آمریکا از برجام و وضع احتمالی تحریم های تازه بعضی کالاهای اساسی در شهرداری ازجمله تجهیزات مترو، واگن های قطار، دوربین ها که وارداتی هستند، تحت تاثیر نوسانات قیمت ارز و تبادلات قرار خواهد گرفت؛ در نتیجه باید منتظر عوض کردن باشیم

قالیباف هم بود دیگر نمی توانست شهر فروشی کند

درحال حاضر باتوجه به خروج آمریکا از برجام و وضع احتمالی تحریم های تازه بعید به نظر می رسد دولت به تعهدات مالی خود به شهرداری پایبند باشد. با توجه به شرایط مالی, گارانتی اجرای برنامه چیست؟

کلان شهرها سرپل های مهم ارتباطی کشور با اقتصادهای بین المللی هستند و پایتخت کشور عزیزمان ایران از این جهت نقش برتری دارد. پایتخت کشور عزیزمان ایران پایتخت سیاسی، اقتصادی، فناوری و صنعتی کشور محسوب می شود به همین جهت نقش پایتخت کشور عزیزمان ایران در برقراری ارتباطات فناوری و مالی در سطوح بین المللی اهمیت فراوان دارد و بیشترین تاثیر و تاثر را نظام اقتصادی کشور از طریق شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران دریافت خواهد کرد. به همان اندازه که سهم پایتخت کشور عزیزمان ایران در اقتصاد فعالیت های پژوهشی و … زیاد است تاثیرپذیری آن نیز از تحولات مثبت و منفی بین المللی زیاد کردن می یابد.

ولی به علت قدرتمند بودن اقتصاد پایتخت کشور عزیزمان ایران قدرت تاب آوری اش در برابر شوک ها و تغییرات درونی و بیرونی زیاد هست. هم شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران و هم شهرداری از تعاملات بین المللی بسیار متاثر هستند. ۳۵ تا ۴۰ درصد صنعت کشور در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران هست. دفتر مرکزی همه بانک ها و موسسات مالی بورس مهم کشور در این شهر مستقر است و تاثیراتی که تحولات بین المللی در کشور دارد بر پایتخت کشور عزیزمان ایران زیاد هست. شهرداری هم در یکسری فعالیت ها به واردات کالاهای خارجی وابسته هست، در این موارد باید منتظر عوض کردن باشیم. جهت مثال تجهیزات مترو، واگن های قطار، دوربین ها، وارداتی بوده و تحت تاثیر نوسانات قیمت ارز و تبادلات قرار خواهد گرفت. سیستم های ذخیره سازی اطلاعات، هوشمندسازی و راهوری، تجهیزات پدافند غیرعامل، مدیریت بحران، تجهیزاتی که به زیاد کردن ایمنی کمک می کنند و … تاثیرپذیری بیشتری دارند. طبیعی است که شهرداری و سایر شرکت هایی که در اداره شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران موثرند باید جهت کم کردن شوک ها و پیامد خروج آ مریکا از برجام و تحریم های احتمالی که در شش و نه ماه آینده اعلام می شود، آسیب پذیری را به حداقل رسانده و تدارک مورد نیاز را ببینند.

به نظرتان چگونه می توان این شوک ارزی را کم کردن داد؟

تا قبل از آنکه همه راه های ورودی بسته شود می توان تعدادی از کالاهای مهم را خریداری کرد، تجهیزاتی که فکر می کنیم در آینده با محرومیت روبرو باشند.

شهرداری اگر هم بخواهد شهرفروشی کند، دیگر کسی خریدار نیست. اگر امروز آقای قالیباف هم بود نمی توانست روند گذشته را ادامه دهد، چون تقاضایی جهت ساخت و ساز وجود ندارد

شهرداری که منبع درآمد پایدار ندارد، باتوجه به هزینه ها، بدهی ها و پرسشها اقتصادی و تحریم های احتمالی، چگونه می توانید منبع درآمد جایگزینی جهت شهرفروشی پیدا کند؟

نباید اینقدر بدبینانه نگاه کرد. خروج آمریکا از برجام، همه چیز را زیر رو نمی کند. پروژه های شهری اصولا کوچک مقیاس هستند و تنوع سرمایه گذار هم زیاد هست. اگرچه این تحریم ها محدودیت ایجاد کرده و هزینه و وقت اجرا پروژه های را زیاد کردن می دهد، ولی به صورت کامل این امکان جهت ما از بین نمی برد.

شهرداری اگر هم بخواهد شهرفروشی کند، دیگر کسی خریدار نیست. اگر امروز آقای قالیباف هم بود نمی توانست روند گذشته را ادامه دهد، چون تقاضایی جهت ساخت و ساز وجود ندارد. ۵۰۰ هزار منزل خالی وجود دارد و درخواست جهت ساخت و ساز به شدت کم کردن پیدا کرده هست. تعداد پروانه های صادر شده است به ۵۰هزار پروانه در سال رسیده هست، درحالیکه در دوره های رونق این عدد به ۲۴۰ هزار هم می رسید، یعنی درخواستی وجود ندارد. فروش تراکم که متوقف نشده فقط آقای نجفی فروش تراکم خارج از طرح تفصیلی و بی ضابطه را با بخشنامه متوقف کرد. اگر ده سال گذشته این اصل را رعایت می کردیم این میزان ساختمان بلند مرتبه در منطقه ۲۲ نداشتیم.

می خواهید چطور پایتخت کشور عزیزمان ایران را اداره کنید؟ عوارض را زیاد کردن می دهید؟

قاعدتاً سهم عوارض با رعایت عدالت باید زیاد کردن پیدا کند. همچنین باید دامنه تنوع خدمات و کالاهای که شهرداری می فروشد، سهم کمک های دولت،فاینانس و همکاری را زیاد کردن دهیم.

 حجت‌الله میرزایی با اشاره به روند تهیه برنامه سوم توسعه با بیان اینکه پایتخت کشور عزیزمان ایران تاب مقاومت بالایی دارد، گفت: نمی‌توانیم صبر کنیم که هر وقت در

آیا زندگی را جهت ثروتمندان در پایتخت کشور عزیزمان ایران سخت تر می کنید؟

من از این تعبیر استفاده نمی کنم، ولی افراد متناسب با توان مالی و بهر ه مندیشان از خدمات شهری باید سهم بیشتری در پرداخت عوارض شهر داشته باشند. این امر باید از طریق مجلس و شورای شهر تبدیل به قانون شود. بعضی از این قوانین به مصوبه مجلس نیاز دارد، جهت اینکه به آفت نقض به وسیله دیوان عدالت اداری گرفتار نشود.

پس شما در حال بازبینی برنامه هستید؟

برنامه هنوز در مرحله تدوین پیش نویس است و در مرحله تدوین نهایی در شهرداری و شورا تعدیل های نهایی اتفاق خواهد افتاد. تعهدمان به شورا آخر تیرماه است و تلاش می کنیم به وقت تعیین شده است برسیم. درست است که این تعهد زمانی جهت ما اهمیت دارد ولی تلاش زیاد ما روی رسیدن به وفاق حداکثری است و اگر این امر موجب زیاد کردن وقت آماده سازی شود، زیر بار مساله خواهیم رفت.

پنج گروه مهم همکاری کننده در برنامه را شناسایی کرده ایم. مدیران و کارشناسان شهرداری، اعضا و مشاوران شورای شهرع دستگاه های اجرایی استان تهران، بعضی دستگاه های اجرایی سطح ملی، خبرگان شهری، جامعه مدنی، تشکل ها، شرکت های متشکل اقتصادی و اجتماعی؛ همکاری کنندگان مهم جهت تهیه برنامه هستند. سه گروه ناظر، مشمول بر زنان، جوانان و رسانه ها به عنوان ناظران مهم در کمیسیون ها دعوت می شوند.

جایگاه مردم عادی کجاست؟

مردم در قالب جامعه مدنی و سه گروه ناظر در تهیه برنامه همکاری دارند.

آیا فکر می کنید جامعه مدنی کشور عزیزمان ایران به واقع نماینده همه ساکنان شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران هستند؟

درست است که ما نهادهای مدنی متشکل و قدرتمند نداریم، ولی نظر های مهم مردم را در نظرسنجی پرسیدیم و از تشکل های شرکت یافته مثل انجمن صنفی روزنامه نگاران، تشکل زنان و معلولین به عنوان گروه ذی نفع دعوت کردیم.

به نظرتان نظرسنجی کافی است آنهم در شرایطی مردم حتی نمی دانند پایتخت کشور عزیزمان ایران برنامه ای تحت این عنوان وجود دارد؟

امکان زیاد از این جهت ما وجود نداشت، اولا به علت محدودیت زمانی و دوم آنکه شرکت ها و نهادهای فعال محدودند. ما نظر شهروندان را از طریق نظرسنجی های گسترده ای که انجام شده است در برنامه لحاظ کرده ایم، این نظرسنجی ها کاملا معتبر هست. همین که پرسشها پایتخت کشور عزیزمان ایران به یک باور جمعی تبدیل شده است و همه پرسشها پایتخت کشور عزیزمان ایران را به ترتیب حمل و نقل و ترافیک، آلودگی هوا، ناامنی در برابر حوادث احتمالی، نابرابری شهری می دانند. ما این اولویت ها را از نظرسنجی شهروندان به دست آوردیم و نظرات مردم آنقدر اهمیت داشته که به دستور کار اول برنامه تبدیل شده است هست. از همان شروع کار، به دستور آقای نجفی، نظر های شهروندان به دستور کار مهم برنامه سوم تبدیل شد.

هر آنچه در شهرداری به عنوان تراکنش مالی یا فعالیت تاثیرگذار وجود دارد، باید براق شود و این مشمول بر معاملات، خرید، فروش، استخدام ها، انتصابات، صدور مجوز، واگذاری اموال، واگذای اختیارات می شود

شما بارها به وجود فساد سیستماتیک در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران اشاره کردید، آیا این فساد سیستماتیک مانع تحقق برنامه نمی شود؟

خود فساد یکی از مباحث اساسی برنامه است و تلاش می کنیم در قالب یک سند مقابله با فساد، شفافیت حداکثری و اصلاح حکمرانی فساد را کم کردن دهیم. قصد داریم تمام مجاری فساد را شناسایی و جهت مسدود کردنشان برنامه ریزی کنیم. بارها گفتیم که نخستین راه؛ شفافیت هست. هر آنچه در شهرداری به عنوان تراکنش مالی یا فعالیت تاثیرگذار وجود دارد، باید براق شود و این مشمول بر معاملات، خرید، فروش، استخدام ها، انتصابات، صدور مجوز، واگذاری اموال، واگذای اختیارات می شود. بخش بعدی مسابقه پذیر کردن فعالیت هاست، یعنی هیچ انحصاری به جز در موارد مشخصی نباید وجود داشته و همه فرآیندها باید به سمت رقابتی شدن حداکثری حرکت کنند.

مرحله بعد از شفافیت، مرحله سوال، نقد و ارزیابی مردم هست. مرحله سوم پاسخگویی مدیران شهری نسبت به این سوالات و نقدهاست و مرحله چهارم اصلاح رویه نادرست هست، این چهار مرحله در برنامه آینده نگری خواهد شد. ولی بازهم کافی نیست باید سطح نظارت همگانی هم زیاد کردن یابد چراکه بسیاری از مردم کاری با قراردادهای شهرداری ندارند و به آن سرنمی زنند. جهت شهروندان عمومی باید امکان همکاری جهت مقابله با فساد فراهم شود. خطی که فقط به فساد اختصاص داشته باشد، این مهمترین ابزاری است که در کشورهای متفاوت ازجمله چین از آنها استفاده شده است است.

این پیشنهادات بسیار خوب به نظر می رسد ولی چقدر اجرایی ست آنهم زمانی که شاهدیم جریان هایی وجود دارند که خارج از برنامه یکسری تصمیمات می گیرند؛ جهت مثال ساخت پل صدر و ساخت و ساز در منطقه ۲۲ در هیچ کدام از برنامه ها و اسناد آینده نگری نشده بود! چطور می توانید با این شرایط قول اجرای این برنامه را بدهید؟ هرقدر هم که علمی باشد، جریانات قدرت براساس منافع گروه خاصی تصمیمات آینده سازی جهت پایتخت کشور عزیزمان ایران می گیرند؟

باید تصمیم بگیریم این برنامه ها را به رویه های برگشت ناپذیر تبدیل کنیم، همچنان که در گذشته سامانه های ۱۳۷ و ۱۸۸۸ شکایات و درخواست خدمات خاص راه اندازی و ماندگار شدند.

نمی توانیم صبر کنیم که هر وقت در کل کشور رویه های اصلاحی ایجاد شد ما هم به دنبال اصلاح برویم. برعکس ما رویه های اصلاحی را شروع می کنیم شاید دولت هم یاد گرفت و این روند به دولت و بقیه کلان شهرها تسری پیدا کرد

منظور این است که افرادی براساس منافعشان زیر بار اجرای برنامه نمی روند.

ببینید هیچ اتفاق خوبی و رویه اصلاحی یک شبه اتفاق نمی افتد ، در همه جای دنیا این روند بسیار کند و تدریجی بوده است و نیازمند یک واکنش‌ها مدنی بلندمدت هست. مهم آن است که شهردار و شورای شهر در جهت برنامه سوم اصرار، ابرام و پیگیری کنند و کوتاه نیایند. همچنان که شهرداری و شورای شهر با یکدیگر روی راه اندازی سامانه شفافیت تاکید کردند و قرار شد معاملات براق منتشر شوند. این روند مرحله به مرحله باید ادامه یافته و کم کم تبدیل به یک مطالبه عمومی شود و دیگر برگشت پذیر نخواهد بود. ولی قرار نیست یکی دو ساله فساد را ریشه کن کنیم.

شهرداری ها به عنوان نهادی محلی دو شاخصه مهم دارند اول آنکه علی رغم دولت، امکان پیگیری و اجرای برنامه های اصلاحی با مدیریت متمرکزتر وجود دارد، دوم اینکه توانایی پاسخگویی دارند. نمی توانیم صبر کنیم که هر وقت در کل کشور رویه های اصلاحی ایجاد شد ما هم به دنبال اصلاح برویم. برعکس ما رویه های اصلاحی را شروع می کنیم شاید دولت هم یاد گرفت و این روند به دولت و بقیه کلان شهرها تسری پیدا کرد. در حال حاضر کلانشهرها در کشور چنان قدرتمند هستند که اگر بتوانیم در سطح کلانشهرها این طرح را اجرا و سطح فساد را کم کردن دهیم، بُرد بزرگی را انجام دادیم. بعد اولا این یک فرآیند تدریجی بوده و دوم آنکه باید به عنوان یک روند تکثیرشونده و خودزاینده به آن نگاه کرد.

قالیباف هم بود دیگر نمی توانست شهر فروشی کند

شما اعلام کردید که در برنامه سوم جهت نخستین بار استان البرز و شهرستان های اطراف را مدنظر قرار می دهید توصیه مهم این است یکسری شهرها خوابگاهی در اطراف پایتخت کشور عزیزمان ایران داریم و بخش عمده نیروی کار روزانه پایتخت کشور عزیزمان ایران در آنجا ساکن هستند و هر روز جهت کار به سطح شهر می آیند آیا این ارتباط در برنامه دیده شده است است؟ این شهرستان ها اصولا سرشار از آسیب های اجتماعی هستند و سهمی از ثروت و خدمات پایتخت کشور عزیزمان ایران ندارند, چطور می خواهید آنها را در برنامه خود لحاظ کنید؟ از سوی دیگر کم آبی منجر به مهاجرت روستائیان به حاشیه پایتخت کشور عزیزمان ایران شده است و کلونی های زاغه نشینی در حال تشکیل هست. جایگاه این افراد در برنامه شما کجاست؟

مهم این است که تحولات مناطق پیرامونی را رصد کنیم و سرریزهای آن را در داخل پایتخت کشور عزیزمان ایران ببینیم. یکی از نکات مهم که در برنامه خود به عنوان کاندید شهرداری ذکر کردم همین بود. در گذشته می خواستیم پرسشها پایتخت کشور عزیزمان ایران را درون پایتخت کشور عزیزمان ایران حل کنیم و این خطای بزرگی بود. قدم اول دیدن هر آن چیزی است که از مناطق پیرامونی به صورت سرریز به پایتخت کشور عزیزمان ایران ریخته می شود و پایتخت کشور عزیزمان ایران را تحت تاثیر قرار می دهد و در قدم دوم باید جهت کم کردن آسیب های ناشی از آن تلاش کنیم. به علت نبود شبکه فعال حمل و نقل عمومی بین شهری روزانه ۶۰۰ الی ۷۰۰ هزار ماشین به پایتخت کشور عزیزمان ایران سرریز شده است و ترافیک و آلودگی شدید را به شهر تحمیل می کند. شاید نتوانیم از ورود این جریان جمعیتی جلوگیری کنیم ولی جریان رفت و آمد خودرویی قابل مدیریت هست. از سوی دیگر این جمعیت باید در هزینه هایی که به پایتخت کشور عزیزمان ایران تحمیل می کنند، درقالب عوارض یا روش های کنترل کننده دیگر همکاری داشته باشند. جهت مثال می توان از محل خودروهایی که وارد پایتخت کشور عزیزمان ایران می شوند جهت حمل و نقل ریلی بین شهری استفاده کرد. در تحلیل روندهای پایتخت کشور عزیزمان ایران فقط نباید به مناطق ۲۲ گانه توجه کنیم. باید رشد جمعیت میزان ساخت و ساز و چنین شاخص های و تاثیرشان بر پایتخت کشور عزیزمان ایران را مدنظر قرار دهیم. عنوان برنامه ریزی باید از شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران به مجموعه شهری پایتخت کشور عزیزمان ایران تعمیم پیدا کند.

شما روی نیاز به وقت جهت عوض کردن تاکید کردید. آیا واقعا زمانی باقی مانده؟ بعضی روزانه ۵ ساعت در راه هستند تا از شهرستان های اطراف جهت کار به پایتخت کشور عزیزمان ایران بیایند و خطوط مترو توانایی جابه جایی آن ها را ندارد. در نتیجه شاهد زیاد کردن فشار و تنش های معنوی روی مردم هستیم که می تواند تبعات جدی به دنبال داشته باشد.

اگر سریعتر از این شروع کرده بودیم امروز وضع مان بهتر بود. اگر امروز شروع کنیم فردا وضع مان بهتر می شود. زمانی که مرحوم هاشمی روی توسعه مترو پیگیر بود، عده ای از کارشناسان می گفتند مترو از مد افتاده هست. یکی از اتفاقات خوبی که افتاد انتصاب آقای محسن هاشمی در مترو بود که توسعه آن سرعت یافت. هنگامی که مترو راه افتاد همه متوجه شدیم که اگر چه دیر راه افتاد ولی یک نیاز غیرقابل اجتناب بود. ولی هر زمانی که هم راه افتاد کمک بزرگی به کم کردن حجم ترافیک و اصلاح رفت و آمد در شهر پایتخت کشور عزیزمان ایران کرد.

یک نظر قدرتمند ضدتهران در میان بعضی از مدیران کشور و نمایندگان مجلس وجود دارد. تصور می کنند که پایتخت کشور عزیزمان ایران حق بقیه کشور را خورده است و اگر می خواهیم از مهاجرت جلوگیری کنیم دیگر نباید به پایتخت کشور عزیزمان ایران بپردازیم

چرا همه چیز اینقدر در کشور طول می کشد؟

به هر حال ما یک کشور در حال توسعه هستیم و حجم منابع دولتی محدود هست. اگر بخواهد منابع را از طریق فاینانس و سرمایه گذاری بدست بیاورد با محدودیت های دیگری مواجه می شود. وزارت راه و شهرسازی سال هاست دنبال برنامه خود جهت توسعه حمل و نقل بین شهری هست، ولی تشریفات قانونی و بوروکراسی ادارای طول کشیده هست. ولی امروز دیگر به یک ضرورت جدی اجتناب ناپذیر تبدیل شده است است و نباید زیاد از این طول بکشد.

منابع به شدت محدود هست، فراموش نکنید که از اواخر دوره آقای احمدی نژاد قیمت نفت به شدت سقوط کرد و با شرایط رکود ظرفیت های مالیاتی جهت جبران کم کردن نداشتیم. توصیه بعدی این است که یک نظر قدرتمند ضدتهران در میان بعضی از مدیران کشور و سطح نمایندگان مجلس وجود دارد. تصور می کنند که پایتخت کشور عزیزمان ایران حق بقیه کشور را خورده است و اگر می خواهیم از مهاجرت جلوگیری کنیم دیگر نباید به پایتخت کشور عزیزمان ایران بپردازیم. ولی بسیاری از اقداماتی که امروز در دستور کار واقع شده است است نجات پایتخت کشور عزیزمان ایران از یک موقعیت هولناک هست. امروز پایتخت کشور عزیزمان ایران پایتخت اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی کشور ماست و آیینه تمام نمایی عملکرد مدیریت ما در کشور را نشان می دهد. البته من این را قبول دارم که سرمایه گذاری تازه در پایتخت کشور عزیزمان ایران جاذبه هایش را زیاد می کند، ولی واقعیت این است که اگر این سرمایه گذاری صورت نگیرد پایتخت کشور عزیزمان ایران در آستانه یک اتفاق هولناک قرار خواهد گرفت.

بسیاری از پروژه هایی که در پایتخت کشور عزیزمان ایران اجرا می شود امکان اجرایش به وسیله بخش شخصی وجود دارد. ولی پروژه های که در روستاها و شهرهای کوچک است جذابیتی جهت سرمایه گذار خصوص ندارد و نیازمندی کمک دولتی هست. این برنامه ریزی دولت است که چگونه منابع را عادلانه تقسیم کند. امیدواریم و تلاش می کنیم تا آخر برنامه نابرابری شهری کم کردن پیدا کرده باشد و بعضی از محلات آسیب دیده که در معرض آسیب ها هستند، اوضاع ارزش اصلاح پیدا کند.

تهیه برنامه سوم از وقت آقای نجفی شروع شد، شهردار تازه چه دیدگاهی در مورد برنامه دارد؟

در جلسات عمومی نزدیکی خوبی بین نظر های ایشان با برنامه دیدیم. ایشان چند اولویت مهم دارند که به اولویت های برنامه نزدیک است و این شانس برنامه سوم است که خواست شهروندان و شهردار تازه این چنین منطبق است.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: ilna.ir

 حجت‌الله میرزایی با اشاره به روند تهیه برنامه سوم توسعه با بیان اینکه پایتخت کشور عزیزمان ایران تاب مقاومت بالایی دارد، گفت: نمی‌توانیم صبر کنیم که هر وقت در

واژه های کلیدی: برنامه ریزی | شهرداری | برنامه | اقتصادی | تبدیل | ایران | همکاری | برنامه