۹۰ درصد آزارهای جنسی به وسیله خانواده و آشنایان صورت می‌گیرد

۲۰ درصد افراد آزار جنسی را تجربه کرده اند

مریم رسولیان (رئیس انجمن علمی روانپزشکان)با اشاره به آزار جنسی کودکان و نوجوانان که در سالهای اخیر فرصتی جهت رسانه ای شدن داشته اند، بیان داشت: اطلاعات دقیقی در رابطه با شرح حوادث از این دست نداریم، ولی اگر این اتفاقات را با آمارهایی که در دنیا وجود دارد، مقایسه کنیم یک الگوی نرمال آسیب بوده هست. منظور از نرمال این است که این اتفاق در نقاط دیگر دنیا نیز می افتد. شیوع آزار جنسی کودکان ۲۰ درصد است که طبیعتا شیوع آن در دختران زیاد و در پسرها کمتر هست، ولی بیش از ۹۰ درصد آزارهای جنسی به وسیله خانواده، بستگان، دوستان و آشنایان رخ می دهد. به همین جهت می گویم که این یک الگوی مرسوم است.

عبارات مهم : رابطه جنسی – خانواده
در همه آمارهای جهانی اعلام شده است است که تنها ۱۰ درصد از آزارهای جنسی به وسیله غریبه ها رخ می دهد. اغلب خانواده ها این وحشت را دارند که این اتفاق به وسیله غریبه ها رخ دهد و کودکان و نوجوانان به وسیله افرادی که نمی شناسند، مورد سوءاستفاده قرار گیرند و به بحث داخلی و سوءاستفاده به وسیله نزدیکان توجهی ندارند.

رسولیان با اشاره به اینکه شیوع آزار جنسی در دختران زیاد از پسران هست، بیان داشت: سوءاستفاده جنسی نسبت به پسرها کمتر هست، در مجموع حدود ۲۰ درصد دختران و ۸ درصد پسران مورد سوء استفاده قرار می گیرند که بخش قابل توجهی از این سوءاستفاده ها به وسیله مردان صورت می گیرد. این علت نمی شود که بگوییم سوءاستفاده به وسیله زنان صورت نمی گیرد ولی درصد آن در مردان بالاتر هست. در مواردی که سوءاستفاده به وسیله زنان صورت می گیرد، انگیزه های جنسی در آن کمتر هست. زیاد به شکل یک خشم است که به این صورت ابراز می شود.

رئیس انجمن روانپزشکان کشور عزیزمان ایران با اشاره به اینکه اتفاقی که در مدرسه غرب پایتخت کشور عزیزمان ایران افتاده است نیز به وسیله یک آشنا صورت گرفته هست، بیان داشت: در بسیاری از مواقع هنگامی که مفهوم سوءاستفاده جنسی مطرح می شود، در واقع هر نوع رابطه ای که مفهوم رابطه جنسی و هرگونه بی بندوباری در آن باشد و هر نوع تماس با بدن کودک اتفاق می افتد. یکی از مواردی که در این پرونده مطرح شده است بود این بود که فردی اعلام کرد که این نوجوانان باید به پزشکی قانونی برده شوند. پزشکی قانونی فقط می تواند دخول را اثبات کند؛ یعنی در صورتی که آسیب به دیواره مقعدی کودک وارد شده است باشد، قابل احراز است در غیر این صورت تماس بدنی، بازی های جنسی و دیگر موارد که از مصادیق آزار جنسی هست، در بررسی های پزشکی قانونی نشان داده نمی شود.

پزشکی قانونی تنها در صورتی می تواند آزار جنسی را ثابت کند که آسیب جسمی وجود داشته باشد، ولی واقعیت این هست؛ زمانی که راجع به آزار جنسی صحبت می کنیم تنها آسیب جسمی مطرح نیست. انواع رفتارهایی که واکنش‌ها جنسی داشته باشد یعنی با آلت تناسلی مرتبط باشد، مشمول بر سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان می شود.

یکی از بحث هایی که آسیب زاست، تمرکز بسیار بر شرح واکنش‌ها کودک هست. اینکه از کودک پرسیده شود که فرد چه کاری را با او انجام داده است؟ درست است که باید اطلاعاتی در این رابطه به دست آورد ولی جست وجوی زیاد هم می تواند آسیب زا باشد. البته کودک باید آموزش دیده باشد که به چه صورت این اتفاقات را جهت والدین خود شرح دهد.

متاسفانه در کشور به پیشگیری توجهی نمی شود هر زمانی که اتفاقی رخ می دهد همه به تکاپو می افتند، هر زمانی که برنامه های پیشگیری جهت این پرسشها مطرح می شود، بلافاصله بایکوت شده است و طوری واکنش‌ها می کنند که حرف زدن در رابطه با پرسشها جنسی تابو هست. این مساله بار فرهنگی در جامعه دارد و تنها مربوط به سیاست گذاران نیست. به همین علت برنامه های پیشگیرانه از اهمیت خاص ای برخوردار هست. کودک باید از سه سالگی آگاه شود که نواحی تناسلی و تمام بدن او متعلق به کودک است و کسی حق ندارد به آن دست بزند و این باید به زبان کودکانه به کودک آموزش داده شود.

رسولیان در ادامه با اشاره به اینکه سه نوع تماس بدنی خوب، بد و یواشکی داریم، گفت: خوب یعنی اینکه کودک را در آغوش می گیریم و او را تحسین می کنیم، یعنی یک احساس دوستی به کودک انتقال یافته می شود. تماس بدنی بد یعنی کودک را کتک می زنیم یعنی خشونت را به کودک انتقال یافته می کنیم. تماس بدنی یواشکی یک شاخصه مهم دارد و آن این است که این کار یواشکی است و به کسی نباید گفته شود. به همین خاطر کودک باید بداند که این تماس هایی که یواشکی و پنهانی است باید به پدر و مادر گفته شود و این را باید از کودکی یاد بگیرد.

رئیس انجمن روانپزشکان کشور عزیزمان ایران در ادامه گفت: باید به کودک آموزش داده شود که حتی پدر و مادر تنها در شرایطی که کودک را به حمام می برند، می توانند نواحی شخصی کودک را ببینند. این یکی از نکاتی است که در آموزش های پیشگیرانه حائز اهمیت هست. شوکی که به والدین هنگام متوجه شدن تعرض به فرزندشان وارد می شود و نحوه تصویر العمل نشان دادن بسیار حائز اهمیت است که عموما توام با انکار هست. در واقع والدین در ابتدا این قضیه را باور نمی کنند، یعنی چیزی که جهت ما تنش دارد را نمی پذیریم یعنی این داستان همانقدر که جهت کودک یا نوجوان ضربه دارد جهت پدر و مادر نیز دارد.

دومین تصویر العمل نسبت به فرزندان سرزنش و طرد هست. به کودک می گویند که به کسی چیزی نگوید این واژه ها بسیار مفهوم بدی دارد و تقریبا مثل اتفاق ای که اتفاق افتاده جهت کودک تبعات منفی به وجود می آورد. بنابراین بعد از این اتفاق باید حرف کودک را باور کرد، ولی جست وجو را باید ادامه داد و این جست وجو نباید به شکل کنجکاوی باشد که کودک را آزار دهد و باید از او حمایت کرد.

رسولیان در ادامه تاکید کرد: باید به کودکی که مورد تعرض یا آزار قرار گرفته این مفهوم را تاکید کرد که مقصر او نبوده هست، افرادی زیاد مورد سوءاستفاده قرار می گیرند که اعتمادبه نفس پایینی دارند و نمی توانند نه بگویند و توان آشکارسازی ندارند. اگر این فرد را مورد سرزنش قرار دهیم، ممکن است باز هم این اتفاق جهت او رخ دهد. باید جهت کودک شرایط امن به وجود آورد چراکه سوءاستفاده کننده به اندازه کافی فرد را ترساندن کرده است.

باید بدانیم؛ کسانی که کودک آزاری می کنند شاخصه شخصیتی خاصی ندارند، ۲۰ درصد افراد جامعه آزار جنسی را تجربه کرده اند این تجربه می تواند در حد یک متلک و تماس بدنی در خیابان هم باشد؛ یعنی تجربه های این ۲۰ درصد به عمق تجاوز نیست. هنگامی که تا این میزان این مسئله مرسوم هست، به این معناست؛ فردی که این کار را مرتکب می شود، شاخصه شخصیتی خاصی ندارد. توصیه بعد این است که گاهی آزارگران جهت دفاع از خود، رضایت قربانیان را مطرح می کنند. اصلا در این موارد رضایت کودک و نوجوان مفهومی ندارد هنگامی که یک فرد ضعیف تر از شخص آزاردهنده باشد اصلا این مساله نباید مطرح شود.

اتفاقی در هالیوود افتاد که هنرپیشه های معروف از یک کارگردان آسیب دیدند. آنها بالغ هستند ولی هنگامی که رابطه بین افراد قدرتمند و ضعیف مطرح باشد باز هم آزار اتفاق افتاده است و رضایت مفهومی ندارد. در بین کودکان نیز این اتفاق می افتد. کودکی که بزرگتر است و کودک کوچک را آزار می دهد باز هم مصداق کودک آزاری هست؛ بنابراین افراد باید در جامعه آگاهی داشته باشند. واقعیت این است که در جامعه ای که اعتماد اجتماعی کم کردن پیدا می کند و اعتماد به سیاست گذاران نیز از بین می رود این پرسشها همراه با یک جو هیجانی و بدی مطرح می شود و ناگهان در مورد آن حرف های زیادی گفته می شود و وحشت و وحشت را جهت خانواده ها به وجود می آورد و باز هم به اعتماد آسیب می زند. متاسفانه تناوب معیوبی وجود دارد به عنوان نمونه در صداوسیما به وضوح در این رابطه صحبت نمی شود و میزگردی در رابطه با آن برگزار نمی شود. هنگامی که یک ماجرا به سمت شعاری بودن می رود ریشه و علل آن مشخص نمی شود و آموزشی نیز در رابطه با آن داده نمی شود.

رئیس انجمن روانپزشکان کشور عزیزمان ایران تاکید کرد: پدیده کودک آزاری در همه دنیا وجود دارد، ولی در نقاط دیگر دنیا جهت آن راهکار اندیشیده شده است هست. آگاهی ها بالا برده شده است و قوانین مورد نیاز در رابطه با کودکان و آموزش های خودمراقبتی وجود دارد. این راهکارهایی است که می تواند شیوع را کم کردن دهد و اگر اتفاقی نیفتد، میزان آسیب بعد از آن کم کردن می یابد. اینکه فردی که آزار دیده است بیش از حد پرس و جو شود هم به سلامت او و هم به سلامت خانواده اش آسیب وارد می شود.در حوادث این چنینی باید جلسات روانشناسی و کارشناسی جهت کودک و نوجوان و خانواده اش برگزار شود.

رئیس انجمن روانپزشکان کشور عزیزمان ایران تاکید کرد که در رابطه با شاخصه شخصیتی فردی که آزارگر هست، سطح بندی خاصی وجود ندارد. به عنوان نمونه زمانی که دو مرد در خیابان به یک دختر متلک می گویند و یا بدن او را لمس می کنند با توجه به فرهنگ مردسالارانه ای که در کشور ما وجود دارد ممکن هست، اسم آن را آزار جنسی نگذارند. فرد طرف دیگر قضیه را نمی بیند، فقط به این فکر می کند که توانسته این کار را انجام دهد. بنابراین بحث های فرهنگی جدی ای در این رابطه وجود دارد. مرسوم ترین مصداق آزار جنسی، ازدواج کودکان و نوجوانان پیش از بلوغ عقلی هست. یعنی فرد بلوغ جسمی دارد، ولی آمادگی معنوی و روانی جهت ازدواج را ندارد. این یکی از مرسوم ترین آزارهای جنسی هست. فرد ازدواج می کند و باید رابطه جنسی داشته باشد ولی هیچ آمادگی ای جهت آن ندارد، ولی متاسفانه اصلا به آن به عنوان آزار نگاه نمی شود.

کسانی که رابطه جنسی با کودک یا نوجوان را گزینش می کنند، چند گروه هستند؛ یک گروه کسانی هستند که ترجیح جنسی ارزش این است که با کودک رابطه داشته باشد، در حالی که اکثر کسانی که این کار را انجام می دهند از این گروه نیستند؛ یعنی ترجیح جنسی آنها با کودک نیست، ولی چون کودکان در دسترس هستند و فضا جهت آنها وجود دارد از آن استفاده می کنند و بسیاری از این افراد از کودک جهت جنبش جنسی استفاده می کنند و حتی ممکن است در مرحله آخر با کودک کاری نداشته باشند، ولی از لحاظ شخصیت و واکنش‌ها شاخصه خاصی ندارند و اتفاقا گفته می شود که این افراد بسیار با کودکان مهربان هستند چون برنامه ریزی های درازمدت جهت آزاردادن دارند. بنابراین نمی توان گفت به عنوان نمونه این افراد پرخاشگر هستند یا شخصیت های ضداجتماعی دارند و تنها در گروهی که آزار جنسی آنها با خشونت است که بسیار هم نادر است اختلالات شخصیتی ضداجتماعی و خلاف های دیگر اجتماعی را شاهد هستیم.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: ilna.ir

۹۰ درصد آزارهای جنسی به وسیله خانواده و آشنایان صورت می‌گیرد

واژه های کلیدی: رابطه جنسی | خانواده | نوجوانان | کودکان | آموزشی | کودکانه | خانواده | ایران | انجمن | آموزش