افزایش ضریب بازیافت که از نظر اهمیت موازی با توسعه میادین حرکت می کرد همواره یکی از مباحث مورد توجه وزارت نفت در شرایط پسابرجام بود، به طوریکه در امضای قراردادهای نفتی یکی از شروط کشور عزیزمان ایران بود.

۱۵ تریلیون دلار ثروتی که قرار است کشور عزیزمان ایران از دست بدهد

یکی از محورهای مذاکره کشور عزیزمان ایران با غول های نفتی که در دوران پسابرجام جهت توسعه میادین نفتی و گازی کشور عزیزمان ایران صف کشیدند زیاد کردن ضریب بازیافت بود. این عنوان آنچنان از اهمیت برخوردار بود که بیژن زنگنه، وزیر نفت، اظهار کرد : امیدوارم این نشانه به یک خواست ملی بدل شود. آینده نگری شده است بود تا قبل از سال ۲۰۳۰، ظرفیت تولید نفت کشور عزیزمان ایران تا ۴.۴ میلیون بشکه در روز رشد کند و تا سال ۲۰۴۰ در همان سطح باقی بماند، مشروط بر آنکه پروژه های زیاد کردن ضریب بازیافت و استخراج نفت در آینده با موفقیت به اجرا در آیند.

عبارات مهم : عربستان سعودی – تحریم آمریکا
همچنین برآورد شده است بود زیاد کردن یک درصدی ضریب بازیافت مساوی با تولید ۶۷۰ میلیون بشکه نفت از میادین غرب کارون هست. زیاد کردن ضریب بازیافت که در دولت یازدهم بارها مورد تاکید وزیر نفت قرار داده شد و قرار بود در دولت دوازدهم و در سایه امضای قراردادهای تازه نفتی چراغی جهت روشن کردن آینده طلای سیاه در کشور محسوب شود. قراردادهایی که مخالفت بسیاری از افراد در داخل کشور مانع از امضای آن ها شد و به گفته رییس سابق کمیته بازبینی قراردادهای نفتی، نادیده گرفتن اهمیت زیاد کردن ضریب بازیافت باعث می شود کشور عزیزمان ایران ثروت عظیمی را از دست بدهد.

سید مهدی حسینی ، با بیان این که ماهیت قراردادهای تازه نفتی فراتر از حرف هایی است که این روزها گفته می شود، تصریح کرد: باید به این عنوان بزرگتر نگاه کرد. باید جهت توسعه میادین سرمایه ها را جذب می کردیم و از تکنولوژی استفاده می کردیم تا میزان ضریب بازیافت از میادین را بالا ببریم.

وی با بیان این که در بحث ضریب بازیافت، بحث چند تریلیون دلار ثروت ملی مطرح هست، گفت: عربستان سعودی ۵۰ درصد ضریب بازیافت دارد، یعنی از هر ۱۰۰ بشکه نفتی که کشف می کند می تواند ۵۰ بشکه را تولید و تبدیل به ثروت ملی کند، در حالی که این میزان در کشور عزیزمان ایران ۲۳ تا ۲۵ درصد است یعنی از هر ۱۰۰ بشکه می توانیم به طور میانگین ۲۵ بشکه تولید کنیم و در واقع تولید ما نصف تولید عربستان سعودی است و اگر امروز به اندازه عربستان سعودی از تکنولوژی استفاده می کردیم تولید ما خیلی زیاد از تولید فعلی بود.

رییس سابق کمیته بازبینی قراردادهای نفتی با اشاره به کشف ۶۰۰ تا ۷۰۰ میلیارد بشکه نفت در ایران، اظهار کرد: اگر ضریب بازیافت مان بالاتر بود با این نفت قابل استحصالی که کشف شده است است می توانستیم ۱۵۰ میلیارد بشکه نفت زیاد تولید کنیم. این ۱۵۰ میلیارد بشکه همان نفتی است که در این شرایط زیر زمین می ماند و به آن دسترسی نخواهیم داشت. ۱۵۰ میلیارد بشکه با قیمت ۱۰۰ دلار حدود ۱۵ هزار میلیارد دلار یا ۱۵ تریلیون دلار است که از دست می دهیم.

از دست دادن ۱۵ تریلیون دلار به علت این است که می گفتند آیا با خارجی ها قرارداد امضاء می کنیم

حسینی با اشاره به انتقاداتی که در مورد IPC مطرح بود، اظهار کرد: از دست دادن ۱۵ تریلیون دلار به علت این است که عده ای می گفتند جهت چه جهت توسعه میادین نفتی با خارجی ها قرارداد امضاء می کنیم یا جهت چه از تکنولوژی تازه استفاده می کنیم. من قبول دارم که شرکت های ایرانی تمام زحمت خود را می کشند و در این زمینه کم کاری نمی کنند، ولی تکنولوژی آنها به روز نیست. ما خواستیم از تکنولوژی تازه استفاده کنیم تا حداقل سطح تولیدمان به عربستان سعودی برسد، ولی گفتند شما خائن هستید.

عده ای کمر بستند که ثروت ملی را نابود کنند، بنابراین امضای قرارداد، جذب سرمایه گذار خارجی و به کارگیری تکنولوژی روز دنیا کار درستی است و افرادی که گفتند این کارها را نکنید حرف اشتباهی زدند و کشور را به اینجا کشاندند.

ثروت ملی از دست می‌دهد، ۱۵ تریلیون دلار&quot، کشور عزیزمان ایران &quot

اگر ثروت های خفته در زیر زمین را تولید می کردیم، کسی جرات می کرد ما را تحریم کند؟

رییس سابق کمیته بازبینی قراردادهای نفتی در ادامه با تاکید بر این که فقط موشک و سخت افزار نشان دهنده قدرت یک کشور نیست، توضیح داد: قدرت اقتصادی باید زیاد کردن پیدا کند. اگر می توانستیم ثروت های خفته در زیر زمین را تولید کنیم و اقتصادمان را به اقتصاد دنیا گره بزنیم آنقدر در بازار نفت و گاز قدرت داشتیم که بازارها با بازار ما بالا و پایین بشود و در آن شرایط مگر کسی جرات می کرد ما را تحریم کند.

حسینی با بیان این که تحریم یک اقتصاد تک پایه و بدون ارتباط با دنیا کار راحتی هست، اظهار کرد: آیا نمی توانند مالزی را تحریم کنند، لیکن اگر این کشور را تحریم کنند اقتصاد ۵۰ کشور دیگر هم تکان می خورد، ولی تحریم کشور عزیزمان ایران کدام اقتصاد را تکان می دهد؟

وی با اشاره به شرایط کشور عزیزمان ایران در اوپک گفت: اگر ظرفیت سازی کرده بودیم در اوپک جایگاه دیگری داشتیم، البته در وقت تحریم های یک جانبه آمریکا از تضاد منافع بین اروپا، آسیا و آمریکا حداکثر استفاده را کردیم و حدود ۱۰ تا ۲۰ قرارداد امضاء شد. در این راستا میلیاردها دلار پول به داخل کشور آورده شد و نتیجه آن توسعه پارس جنوبی رسیدن به ظرفیت چهار میلیون و ۲۵۰ هزار بشکه نفت، تکنولوژی و غیره بود.

رییس سابق کمیته بازبینی قراردادهای نفتی ادامه داد: زمانی در یک سمیناری بودم که سخنران آن یک فرد آمریکایی بود و می گفت هر قراردادی که کشور عزیزمان ایران امضاء می کند میخی است بر تابوت تحریم آمریکا، یعنی تحریم ها را مرده فرض می کرد. کارها کشور عزیزمان ایران باعث شد بیش از ۴۷۰ شرکت آمریکایی نفتی، بانکی و بعضی سیاستمداران علیه تحریم کشور عزیزمان ایران و لیبی ائتلاف تشکیل دادند. در آن وقت کشور عزیزمان ایران اقتصاد و انرژی خود را با ۳۰ کشور اروپایی و آسیایی گره زد و همه کشورها از آمریکا مجوز گرفتند و آمریکا نتوانست هیچ کدام را جریمه کند. ما همین تجربه را در IPC تکرار کردیم تا به حرکت برجام کمک کنیم، ولی عده ای اجازه ندادند.

وی با تاکید بر این که IPC می توانست تحول عظیمی در صنعت نفت ایجاد کند، گفت: IPC می توانست بالاترین تحول را در بخش انرژی کشور ایجاد کند تا کشور دچار گرفتگی امروز نشود که به آسانی بتوانند ما را تحریم کنند. ما بازی داخلی داشتیم و همه چیز را سیاسی کردند و در خارج رقبایی داشتیم که علیه کشور عزیزمان ایران حرکت می کنند.

وی با تاکید بر این که باید با مصرف کنندگانی که صاحب تکنولوژی هستند جهت توسعه میادین قرارداد امضاء کنیم، اظهار کرد: ما قراردادهایی را با شرکت روسی زاروبژنفت امضاء کردیم که یک شرکت تولیدکننده هست. به نظر من روس ها زیاد از عربستان سعودی با ما مسابقه دارند و فشاری که روس ها جهت زیاد کردن تولید در اوپک دارند اگر از عربستان سعودی و ترامپ زیاد نباشد کمتر نیست، لیکن منافع آن در این است.

رییس سابق کمیته بازبینی قراردادهای نفتی ادامه داد: البته من موافق از بین بردن تعامل با شرکت های روسی نیستم، ولی باید از نظر استراتژی به سمت شرکت های برتری برویم که تکنولوژی و پول دارند و مصرف کننده هستند نه تولیدکننده و رقیب. چینی ها پول دارند ولی از نظر تکنولوژی چیزی به ما اضافه نمی کنند.

حسینی با اشاره به فشارهایی که در وقت امضای قراردادهای IPC روی شرکت ملی نفت وارد بود، گفت: شرکت ملی نفت مجبور شد IPC را عوض کند و این قراردادها جاذبه خود را از دست دادند. از سوی دیگر فضای سیاسی هم عوض کردن کرد و اکنون با آمدن ترامپ کسی جرات نمی کند با کشور عزیزمان ایران قرارداد ببندد.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: isna.ir

بازدید مطلب: 14