براي فرار از تنهايي به كجا ميگريزيم؟به آدمها؟به روابط ناكافي و آسيب زا؟حاضريم يك دنيا تحقير را تحمل كنيم اما لحظه ايي با درد تنهايي و دنياي بيرون از خودمان رو به رو نشويم؟
وجودِ ما آدما درست مثل يك قلعه است،قلعه ايي با هزارتا اتاق تو در تو،از همون اول زندگي دكتر زنان يك سيلي بهمون ميزنه تا هوشيارشيم،ما گريه ميكنيمو پشت اشك هامون احساساتمون را توي يكي از اتاق هاي قلعه زنداني ميكنيم،تو راه بزرگ شدن والدينمون براي تربيت ما با رفتارهاشون بهمون سيلي ميزنن و ما كلي احساس ترس و تنفر و تحقير را تو يك اتاق ديگه قلعه زنداني ميكنيم،از گروه دوستامون طرد ميشيم،تو روابطمون شكست ميخوريم،و با هر كدوم از اين اتفاق ها سيلي پشت سيلي و ما تنها كاري كه ميكنيم اينه كه احساساتمون را تو اتاقاي قلعه زنداني ميكنيم.حالا اين زنداني هاي سالهاي دراز به در و ديوار ميكوبن تا از اتاق ها بيرون بيان،تا شما اونها را ببينيد،تا بهشون برسيد،تا اونها را هم به عنوان نيمه تاريك وجودتون كه جزيي از شما هستن بپذيريد،اما كاري كه اكثر آدمها ميكنن، به جاي اينكه با خودشون صادق باشن و نيمه تاريك خودشونو بررسي كنن به روابط پناه ميبرن،اونجا است كه اون نيمه تاريكه با همه ي باورهاي غلطي كه ايجاد كرده فرياد ميزنه(منو ببين،منو بشنو،منوحس كن)
اينجا است كه روابط سالم هم داغون ميشن و روابط داغون به بحران ميرسن.
قبل از هر تصميمي با خودتون صادق باشيد،تو رابطه آسيب زا موندين چون وابسته شدين به كسي كه در گير بودن با اون شما را از شر نيمه تاريك خودتون فراري ميده؟
چون جرات پذيرش تنهايي و روبه رو شدن با مشكلات دنياي دروني و بيروني خودتون را نداريد؟
يا دنياتون اونقدر كوچيكه و محدوده به زرق و برق هاي فانتيزي و رابطهِ داره تغذيه ميشه از اين زرق و برق ها؟
اين نيمه تاريكه وجودمونه كه باور غلطا از دلش ميان بيرون تا فقط و فقط يك حرف بزنن.
ما رو ببين!!!
نيمه تاريكه وجودتونو ببينيد،لمسش كنيد،حسش كنيد و بعد بريد سراغ راهكار براي رابطه ها،تا باورِ من بي ارزشم،من خواستني نيستم،من كافي نيستم و…. هست،آدما نميتونن چيزي به اسم ديگري را عاشقانه دوست داشت باشن.

ادامه دادن روابط غلط/ ناتوانی در قطع روابط نادرست

بازدید مطلب: 8