«بدون چادر نمی توانید وارد اورژانس بیمارستان شوید»؛ این را زن میانسالی که جلوی در ایستاده تا جلوی زنان مانتویی را بگیرد، می گوید. از بیماران مانتویی می خواهند با چادر وارد مرکز درمانی شوند؛ بیمارانی که گاه حالشان خوب نیست، نای ایستادن ندارند و جهت راه رفتن به بغل دستی ارزش تکیه می دهند.

ورود بی چادر و باآرایش به بیمارستان ممنوع است

این شرایط ورود به بعضی از درمانگاه ها و بیمارستان های پایتخت هست؛ مراکزی که گاه بیماران به علت دفترچه بیمه ای که از آن خدمات می گیرند، ناچار به رفتن به آنجا هستند. بیمارستان بقیه الله یکی از همین مراکز است که زنان مانتویی نمی توانند از در ورودی آن عبور و خدمات دریافت کنند؛ موضوعی که این بیمارستان در سایت خود نیز آن را به بیماران متذکر شده است است: «در این مجموعه ورود همه خواهران با پوشش چادر بوده و افراد غیر باید جهت ورود از درِ انتظامات بیمارستان چادر تهیه کرده و با پوشش چادر وارد شوند و همچنین آرایش نداشته باشند».

عبارات مهم : بیمارستان – بیمارستان
خانم مسئول انتظامات جلوی درمانگاه بیمارستان بقیه الله ایستاده، جلوی زنان مانتویی را می گیرد و با گرفتن کارت شناسایی به آنها چادر می دهد. خیلی از زنان اینجا قبل از ورود به بیمارستان مانتویی هستند ولی با گذشتن از در ورودی چادری می شوند. وارد درمانگاه که می شویم، زن جوانی با نارضایتی چادر را از مأمور جلوی در می گیرد و سرش می کند، زیر لب غر می زند و می گوید: «من خیلی مریض نیستم و می توانم چادر سر کنم ولی کسی که حال ندارد چه کار کند؟ حالا همه چیز درست است، همین یک قلم مانده است». مأمور حراست که به شنیدن این حرف ها عادت دارد، رو به او می کند و می گوید: «این قانون بیمارستان هست. به ما گفته اند بدون چادر کسی حق ندارد وارد بیمارستان بشود ولی کسانی که عمل کرده اند، عصا دارند یا شکستگی دارند، مجبور نیستند چادر سرشان کنند. از بس که همه اعتراض کردند، چادر را اضطراری کردیم».

زن جوان با ناراحتی در حالی که چادر را به کمرش گرفته است و آن را روی زمین می کشد، وارد درمانگاه می شود.

مأموری که جلوی در به زنان چادر می دهد، می گوید: «خیلی وقت است که چادر اضطراری شده. وقتی زن بدحجابی وارد بیمارستان می شود، می آیند و به ما تذکر می دهند. خود مردم می آیند و به ما تذکر می دهند و می گویند آیا این افراد را اینجا راه داده اید؟ ولی خب اینجا مرکز درمانی است و مجبوریم همه را قبول کنیم. اگر همه با لباس فرم و مقنعه می آمدند، دیگر چادر را اضطراری نمی کردند. کسی که مریض است باید فکر درمان باشد، نه ظاهر زدن. کسی که مریض هست، آرایش نمی کند، لاک نمی زند، صندل به پا نمی کند با پاهای لاک زده».

می پرسم خب کسانی که یکباره حالشان بد می شود چطور؟شاید از قبل آرایش داشته باشند. می گوید: «آنها می روند اورژانس. به آنها زیاد گیر نمی دهیم ولی کسانی که رو پای خودشان می آیند اینجا، آرایششان را پاک می کنیم. اینجا همه چیز داریم؛ آرایش پاک کن، لاک پاک کن و دستمال».

از زیر میز چند دستمال مرطوب، دستمال کاغذی و آرایش پاک کن در می آورد و نشان می دهد: «هرکسی آرایش زیاد داشته باشد، اینها را می دهیم پاک کند. کسانی هم که ناخن کاشت کرده اند، باید دستکش دستشان کنند. خیلی از بیمارها با ما بحث می کنند، عصبانی یا ناراحت می شوند ولی خب این قانون اینجاست».

چشمش به زنی مانتویی می افتد که پسر کوچکش را به آغوش گرفته، حرفش را قطع می کند و می گوید: «خانم شما بیا اینجا، این طوری نمی توانی وارد درمانگاه بشوی. یک کارت شناسایی بده لطفا تا چادر بدهم». پسرک تب دارد ولی تا مادرش چادر سر نکند، اجازه ورود به درمانگاه را ندارند. تلاش می کند مقاومت کند ولی راهی ندارد. باید چادر سر کند. در نهایت کارتی از کیفش درمی آورد، چادر را می گیرد و آن را نصفه ونیمه سرش می کند.

«نگاهشان کن، چادر هم که می دهیم، نصفه ونیمه سر می کنند یا می پیچند دور کمرشان و می مالند این ور آن ور. مردم خیلی بدحجاب می آیند. حالا الان که فصل زمستان است و خوب هست. تابستان ها خیلی بدحجاب می آیند. خانواده شهدا می آیند اینجا، خانواده هایی که خون داده اند، جوانشان کشته شده است هست، درست است که کشور جهت همه است ولی آنها فکر می کنند ارزش هایی که جوانشان به خاطرش جان داده اند، با این کار ها از بین می رود و ناراحت می شوند. حداقل کسانی که حجاب را رعایت نمی کنند، به این بیمارستان نیایند. آنجا که خانواده های مؤمن می خواهند خدمات بگیرند، نیایند. ما چطور می توانیم اینها را راه بدهیم؟ مردم خودشان اعتراض می کنند هنگامی که اینها را می بینند. می خواهند وقت بگیرند و یک ساعت تردد داشته باشند اینجا. با این وضع که نمی شود».

کمی آن طرف تر زن چادری که نصف صورتش زیر چادر پنهان شده است است، با شنیدن عنوان صحبت رو به ما می کند و می گوید: «خیلی خوب است که اینجا چادر اضطراری شده است است. نمی دانم آیا بعضی از زنان با بی میلی چادر سر می کنند؛ در حالی که چادر ما را حفظ می کند. اینجا جهت یکی از ارگان های نظامی هست. اصلا آدم انتظار ندارد زن بی حجاب اینجا ببیند. من هم دوست ندارم زن بی حجاب اینجا ببینم. من به آنها توهین نمی کنم ولی بهتر این است که زنان حجابشان را رعایت کنند. این همه در تلویزیون برنامه های متفاوت می گذارند ولی یک برنامه جهت تبلیغ حجاب پخش نمی کنند. باید در این زمینه کار شود. ما در مملکت اسلامی زندگی می کنیم. این همه شهید دادیم».

با دیدن زنی که چادر را روی شانه اش انداخته است و به سرعت در حال رفتن به درمانگاه هست، صحبتش را قطع می کند و می گوید: «اینکه حجاب نمی شود. ذات زنان این طور است که مردان را جذب می کنند. مرد های ما از دست زنان بی حجاب امنیت ندارند. شوهر من می آید بیرون زنان بی حجاب را می بیند، هنگامی که به منزل می آید، با صورت آن زن ها من را مقایسه می کند. شما دوست دارید همسرتان این طور باشد؟ دیگر همسر خودش را نگاه نکند؟ هنگامی که عروس و داماد ها به منزل من می آیند، یک طوری دور سفره می نشینیم که محرم ها روبه روی هم باشند. اگر دورهمی بزرگ باشد، سفره را هم جدا می اندازیم».

اما پوشش چادر فقط در درمانگاه این بیمارستان اضطراری نیست بلکه داخل بیمارستان و حتی جهت ورود به اورژانس هم باید چادر داشته باشید. بیمارستان بقیه الله که به صورت سه یال به هم پیوسته در ١٦ طبقه متمرکز شده، یک درمانگاه مجهز و بزرگ دارد که حدود ٥٠٠ دکتر در آن مشغول به کار هستند. بیمارستان بقیه الله علاوه بر ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به نیروهای مسلح، با ٤٠ شرکت بیمه طرف قرارداد است که بیمه گذاران آن مراکز می توانند از خدمات بهداشتی، درمانی، تخصصی و فوق تخصصی آن استفاده کنند.

بیمارانی که با پوشش مقنعه، عمل می شوند!

بخش زنان بیمارستان هم با بیمارستان های عادی تفاوت دارد. سارا که به تازگی مادرش در این بیمارستان جراحی شده است می گوید: «زمانی که پرستاران مادرم را جهت بردن به اتاق عمل آماده می کردند، بعد از پوشیدن لباس اتاق عمل که کاملا پوشیده بود، یک مقنعه بلند سرش کردند که خیلی باعث تعجب من و مادرم شد. حال مادرم خوب نبود و به شدت استرس عملش را داشت. به نظر من تأکید روی چنین مسئله ای آن هم زمانی که بیمار به شدت استرس دارد و در شرایط معنوی و جسمی خوبی نیست، مورد نیاز نیست. با توجه به اینکه مادر من سرطان پستان داشت و دکتر ها بدن او را می دیدند، من نمی دانم پوشیدن آن مقنعه چه لزومی داشت».

سارا چادرش را مرتب می کند و ادامه می دهد: «عمل مادرم پنج ساعت طول کشید. زمانی که داشت به هوش می آمد، بین خواب و بیداری همراه با آه و ناله هایی که می کرد، احساس ناراحتی می کرد دستش را به طرف مقنعه ای که سرش کرده بودند می برد و می خواست آن را از سرش دربیاورد. فکر می کنم این نوع پوشش بیماران را نیز اذیت می کند. به خاطر اینکه بیمه تکمیلی ما طرف قرارداد این بیمارستان بود، جهت عمل به این بیمارستان آمدیم البته بعضی از دوستان هم تأکید کرده بودند تجهیزات این بیمارستان از کیفیت بالایی برخوردار است که واقعا هم کیفیت خوبی داشت؛ جهت همین به این بیمارستان آمدیم ولی بیماران زن و همراهانشان در اینجا اذیت می شوند».

در سایت این بیمارستان نوشته شده است است: «رعایت منشور حقوق بیماران، با برخورد بر پایه تکریم ارباب رجوع و احترام متقابل فضایی را مهیا نماید تا بیماران بدون هیچ گونه دغدغه و مسئله آزاردهنده ای فقط و فقط به فکر درمان خویش باشند و ان شاءالله با رضایت کامل از این مجموعه خارج شوند که این آرزوی قلبی ماست».

مجبور‌کردن بیماران به پوشیدن چادر قانونی نیست ولی اینجا شما مجبورید!

درمانگاه تخصصی کوثر

اما این فقط بیمارستان بقیه الله نیست که از ورود زنان مانتویی جلوگیری می کند. زنان جهت عبور از در ورودی درمانگاه تخصصی شبانه روزی کوثر هم باید چادر سر کنند؛ درمانگاهی نسبتا بزرگ که در شهرک محلاتی پایتخت واقع شده است است.

دختر جوانی که به نظر می رسد به شدت سرماخورده هست، از در پارکینگ وارد درمانگاه می شود که زنی از پنجره اتاق کنار پارکینگ سرش را بیرون می آورد و می گوید زن از این طرف باید وارد شوید و او را به طرف در اتاقی که خودش در آن نشسته است راهنمایی می کند. به طرف چادر هایی که به چوب لباسی گوشه اتاق آویخته شده است اند اشاره می کند و می گوید یکی از آنها را سرت کن. دختر جوان یکی از چادر ها را برمی دارد. دختری که همراه او از اتاق خارج می شود، می گوید: «رفتی تو چادرت را دربیار، من هر لحظه همین کار را می کنم».

زن جوانی که جهت درمان به این درمانگاه آمده هست، می گوید: «اولین بار که به اینجا آمدم، اصلا حالم خوب نبود. به خاطر کیست سینه ام به اینجا آمده بودم و استرس زیادی داشتم چون نمی دانستم چه اتفاقی برایم می افتد. جلوی در نگذاشتند وارد درمانگاه شوم و از من درخواست کردند چادر سرم کنم؛ درحالی که من اصلا شرایط معنوی خوبی نداشتم. از آن به بعد هروقت اینجا می آیم آرایش نمی کنم. گاهی هم که از این مسیر رد می شوم با اینکه کار دکتری هم داشته باشم، به اینجا نمی آیم چون حوصله بحث کردن و درگیر شدن با مأموران اینجا را ندارم. اینکه می گویند آرایشت را پاک کن یا چادر سرت کن خیلی من را اذیت می کند. همسرم سرباز است و من هم از طریق او بیمه شده است ام. بیمه ما طرف قرارداد این درمانگاه هست؛ جهت همین به اینجا می آیم. قیمت هایش خیلی پایین هست، اگر این طور نبود هرگز به اینجا نمی آمدم».

داخل درمانگاه که می شوید تابلویی را می بینید که بخش زنان را از مردان جدا کرده هست. اینجا زنان را پزشکان زن معاینه می کنند و مردان را پزشکان مرد. زن میانسالی با چادری که از سرش افتاده، کنار پسر ١١ ساله اش که سرمی به دستش وصل هست، نشسته هست. پسرک به مادرش می گوید از داخل کوله اش چیزی به او بدهد. مادر با چادری که دنبال خودش می کشاند، کیف پسرش را برمی دارد و داخل آن را می گردد. او می گوید: «ما در شهرک شهید محلاتی زندگی می کنیم و اینجا نزدیک ترین درمانگاه به منزل مان بود؛ جهت همین به اینجا آمدم».

این درحالی است که به گفته یک مقام مسئول در وزارت بهداشت، مجبور کردن بیماران به پوشیدن چادر قانونی نیست. او می گوید: «اینکه بیماران را به پوشیدن چادر مجبور می کنند قانون نیست، قانون فقط مصوبه مجلس هست. بیمارستان کودکان می تواند فقط کودکان را پذیرش کند یا بیمارستانی که مجوز بیمارستان قلب را دارد، می تواند فقط بیماران قلب را پذیرش کند ولی حق ندارد دلبخواهی افراد را پذیرش کند یا بگوید افراد اجازه ورود به بیمارستان را ندارند و بیماران را مجبور به انجام کاری خارج از قوانین بیمارستانی کند. البته در بعضی از درمانگاه هایی که وقف شده است اند، چنین مشکلاتی وجود دارد که فقط افراد خاص را پذیرش می کنند؛ به عنوان نمونه ایتام که البته تعداد آنها بسیار کم است و اخیرا هم چنین مجوز هایی صادر نشده هست. ولی به طورکلی مجبور کردن بیماران به رعایت حجاب یا هر کاری خارج از قوانین بیمارستانی مجاز نیست؛ به خاص در اورژانس که باید کار بیماران را خیلی سریع انجام داد».

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع:روزنامه شرق

بازدید مطلب: 1