از دختران مدرسه شین آباد چه خبر؟

۳۶۰ عمل جراحی بی نتیجه روی ۱۲ دختر

روز گذشته ایلنا میزبان ۱۲ دانش آموز اتفاق دیده شین آباد بود. همگی گله داشتند از روند درمان، از وعده هایی که داده شد و در وقت تحقق، آواره اینجا و آنجاشان کرده و روانشان را پریشان از بی مهری ها! از توهین بعضی مسئولانی که آنها را “پر رو”خطاب کردند! و از تصویر های نمایشی که بعضی دیگر با آنها گرفتند و از نبود امکانات و تجهیزات که منجر به خشک شدن مفصل انگشتانشان شده است تا وعده خرید تجهیزات بیمارستانی. وعده پشت وعده …. و خلف وعده پشت خلف وعده!

عبارات مهم : درمان با لیزر – عمل جراحی
«خلاصه کنم؛ امیدمان از بین رفته»، این را آمنه می گوید؛ یکی از دختران شین آبادی؛ ۵ سال و اندی ست، زحمت صورتهای مچاله شده است از آتش و بارِ سنگینِ نگاه های مرموزِ مردمِ ناآشنا را با خود این سو و آن سو می کشند! غمِ جانسوزِ آتشی را که ۱۵ آذر ۹۱ از کلاسِ محقرِ مدرسه شعله ور و تا کَنهِ جان و روح و زندگیشان زبانه کشید. دخترانِ کٌردی که با وجود آنکه داغِی آتشِ بی رحم، پوستشان را مچاله کرده، قشنگی ولی همچنان از لا به لای رگه های چروکِ صورت های معصومشان، رخنمایی می کند، دختران ۹ ساله آن روز، امروز ۱۴ سالگیِ رویاییِ دخترانه را تجربه می کنند و در آستانه گزینش رشته و بعد از آن تلاش جهت ورود به دانشگاه هستند.

همگی گله دارند از روند درمان؛ از وعده هایی که داده شد و به وقت تحقق، آواره اینجا و آنجا ارزش کرده و روانشان را پریشان از بی مهری ها! … از توهین بعضی مسئولانی که آنها را “پر رو” خطاب می کنند! و از تصویر های نمایشی که مسئولینی دیگر با آنها می گیرند … تا نبود امکانات و تجهیزات که منجر به خشک شدن مفصل انگشتانشان شده است و … تا وعده خرید تجهیزات بیمارستانی (در حوزه سوختگی) که ماه ها پیش داده شد و گویا فراموش هم شد! ولی هنوز خبری نیست!… وعده پشت وعده …. و خلف وعده پشت خلف وعده!

روز گذشته خبرگزاری کار کشور عزیزمان ایران (ایلنا) میزبان ۱۲ دانش آموز اتفاق دیده شین آباد به همراه پدرانشان بود، همه فرزند ها از روند درمانشان ناراضی بودند و از عوارض عمل های جراحی و بیهوشی های ممتد صحبت می کردند؛ حرفشان یک چیز بود آن هم اعزام به خارج از کشور جهت ادامه روند درمان.

سیما نخستین کسی بود که شروع به صحبت کرد. «دکترمان می گوید، اگر اینجا باشیم، شاید دیرتر خوب شویم، ولی در خارج از کشور، به دلیلِ وجودِ امکاناتِ بهتر، سریعتر خوب می شویم. ۸ ماه پیش آقای هاشمی (وزیر بهداشت) به ما قول داد و نامه ای امضا کرد که تجهیزات برایمان به بیمارستان آورده می شود، ولی این اتفاق نیفتاد.

از دختران مدرسه شین آباد چه خبر؟

پدر سیما می گوید: در طول ۵ سالی که از این اتفاق گذشته، درمان و امکانات پزشکی در کشور، جوابگوی فرزند های ما نبوده، اگر جوابگو بود، مفصل و انگشتان فرزند های خشک نمی شد! اگر بتوانیم ملاقاتی با آقای روحانی داشته باشیم تا بلکه فرزند ها را به خارج از کشور اعزام کنیم. ۲ سال پیش در کنگره سوختگی، وزیر بهداشت با سیما ناهار خورد و گفت؛ «اگر مورد نیاز باشد، هر کدام از فرزند ها را به خارج از کشور اعزام شد.»، ولی متاسفانه فقط در حد وعده و وعید بود.

نامه ای در دست دارد که نشان می دهد در تاریخ ۲۱/ ۴/ ۹۶ طی صورت جلسه ای خطاب به آقای رضایی، مدیر اداره بودجه معاونت درمان وزارت بهداشت و رییس بیمارستان فاطمه زهرا (س)، قرار بوده تجهیزات در طول ۲ هفته به این بیمارستان داده شود که این اتفاق تا به امروز نیفتاده هست، متاسفانه به غیر از وعده های دروغین، کاری انجام نشد، وقت به سرعت در حال گذشتن است و به علت نبود امکانات پزشکی، مفصل انگشتان دست فرزند ها خشک شده، ما از پزشکان گله نداریم؛ درد ما نبودِ امکانات پزشکی است.

به صحبت هایش ادامه می دهد: «سیما را نگاه کن! “تی شو” زیر پوستش گذاشتند، ولی بعدش یا عفونت می کند یا پاره می شود و به جای ۲ بار، ۴-۵ بار عمل می شوند. از روز اول اتفاق تا الان بر روی هر کدام از فرزند ها بیش از ۱۵۰ عمل جراحی انجام شده است هست. سال اول آقای دکتر نهاوندیان، مبلغ ۱ میلیارد و ۳۶۰ میلیون تومان به حساب بیمارستان واریز کرد تا زمانی که آن پول بود، درمان خوب پیش می رفت، ولی از ۳ سال پیش که این پول تمام شد، درمان فرزند ها به مشکل پیش می رود»

یکی دیگر از فرزند ها می گوید: «وقتی پول نباشد، دکترها کارشان را خوب انجام نمی دهند. بیمارستان فاطمه زهرا، بیمارستانی دولتی-آموزشی هست؛ پول می رسد ولی دیر. دستیارها عمل جراحی را انجام می دهند؛ (تی شو) می گذارند، ولی جنسش بد است و وسط درمان یهو عفونت می کند یا می ترکد. زمانی که در بیمارستان ساسان عمل شدیم، خوب بود، بیمارستان جهت بنیاد شهید بود و هزینه را سر وقت می دادند؛ ولی چون گفتند هزینه زیاد است و نمی توانیم تقبل کنیم، ما را به بیمارستان فاطمه زهرا فرستادند.

به دنبال حضور دانش آموزان شین آباد در دفتر خبرگزاری ایلنا در روزگذشته این دانش آموزان از مشکل و وعده هایی که داده شد ولی به آنها عمل نشد گفتند که در زیر می توانید آن را دنبال کنید.

زمان عمل جراحی می گوییم استاد را صدا کنید، می گویند صدا نمی کنیم، ما فقط خودمان باید کار را انجام دهیم. نمی توانیم وارد جامعه شویم، با دستانمان کاری نمی توانیم انجام دهیم. درسمان را می خوانیم، ولی خوب پیش نمی رود؛ مدام در حال رفت و آمد به پایتخت کشور عزیزمان ایران هستیم و معلم دیگر درس را تکرار نمی کند! به همین علت معدلمان پایین می آید.»

پدر سیما راجع به اوضاع پرداخت مستمری ها می گوید: «مبلغی حدود ۸ میلیارد تومان جهت مستمری فرزند ها در نظر گرفته شد که در صندوق تامین خسارت نگهداری می شود؛ از چندین کارشناس بانک پرسیدیم و گفتند که تا سقف ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان از سود این پول می تواند جهت هر کدام از فرزند ها تعلق گیرد. ولی صندوق زیر بار نمی رود و می گوید ما از ۶۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان به شما می دهیم. چندین بار با آقای نوبخت جلسه داشتیم، ایشان امضا کردند که ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان به هر نفر داده شود، ولی متاسفانه به نتیجه ای نرسید.

وضعیت آموزشی فرزند ها هر ماه به علت برنامه پزشکی دچار مسئله می شود! بعضی ها ماهی ۴ بار به پایتخت کشور عزیزمان ایران می آیند، بعضی هر هفته و تعدادی دیگر هم ماهی ۲ یا ۳ بار به پایتخت کشور عزیزمان ایران در رفت و آمد هستند. اینجوری فرزند ها از درس عقب می مانند.»

مهناز روی دستش را با لباسش پوشانده؛ “تی شو” زیر پوستش گذاشته اند تا بلکه جای سوختگی ها بهتر شود. شب ها اذیتش می کند و خواب راحت را از او گرفته هست. «پارسال دی ماه “تی شو” گذاشتند، سوراخ شد و به علت اینکه خوب عمل نشده بود، بیرون آمد. امسال دوباره این عمل انجام شد، ولی باز هم پاره شد. “تی شوهای دست ساز” نسبت به آنهای دیگر بدتر هستند.»

اسرین دختر دیگر شین آبادی خطاب به وزیر بهداشت می گوید: «اگر دختر خودش بود، در کشور عزیزمان ایران با این تجهیزات او را عمل می کرد؟! از آرزوهایمان دور افتادیم. به هر چیزی که علاقه مند هستیم، نمی توانیم انجام دهیم. ورزش والیبال را بخاطر انشگتانمان نمی توانیم، بازی کنیم. گیتار دوست داریم، ولی نمی توانیم بزنیم»

پدر نادیا با گله از روند درمان فرزند ها توضیح می دهد: «بحث ما اصلاح روند درمان فرزند هاست. قول می دهند ولی عمل نمی کنند. ۶ سال است از اتفاق می گذرد، شما تک تک فرزند ها را ببینید، چقدر عوض کردن کرده اند؟ عوارض ها در فرزند ها زیاد هست. چون هزینه جهت بیمارستان زیاد هست؛ جراحان، شخصاً عمل را انجام نمی دهند و به دستیاران می سپارند. بعضی از پزشکان حتی در خارج از کشور جهت درمان فرزند ها اعلام آمادگی کردند، ولی ما بخاطر دولت قبول نکردیم و به مملکت خودمان اعتماد کردیم. الان هم حتی دوباره این پیشنهاد شود، اگر دولت بخواهد اعزام کند، پیشنهادشان را قبول نمی کنیم. ما انتظار داریم از دولتمان، مگر درمان این فرزند ها چقدر هزینه دارد؟» او راجع به نحوه واکنش‌ها پزشکان با دختران می گوید: «برخورد پزشکان خوب هست، حتی پیش آمده، بعضی عمل ها را جهت ما مجانی انجام داده اند.»

به صحبت هایش ادامه می دهد: «این همه پول در این مملکت از بین بردن می شود، فرزند ها چه گناهی کردند که باید این همه عذاب بکشند؟ ما دنبال صدقه نیستیم. در یک مکان دولتی فرزند هایمان اینطور شدند. از کار و زندگی افتاده ایم و فقط دغدغه مان تسریع روند درمان و اصلاح فرزند هاست. کارم من و پدر سایر فرزند ها آزاد هست، بدون کار شده است اند. فرزند ها منزوی شده است اند و اصلاً میلی به حضور در جمع ندارند و به مهمانی نمی آیند؛ حتی پیش فامیل هم نمی روند. آمنه صبحت پدر نادیا را قطع می کند و می گوید: «حتی هنگامی که می خواهم به دوستانم دست بدهم، دستشان را نمی دهند!»

پدر نادیا می گوید؛ «بیمه کشور عزیزمان ایران دیه سیران یگانه و سارینا رسول زاده که در این اتفاق فوت شده است اند، را نداده اند؛ در واقع نصف آن را دادند، و نصف دیگر آن یعنی قیمت برابری دیه زن و مرد را پرداخت نکرده اند؛ مابقی دیه باید به وسیله توسط صندوق خسارت(دولت) پرداخت شود که نشده است»

پدر سیما صحبت های پدر نادیا را کامل می کند: «روزهای اول اتفاق مسئولان به منزل دو دانش آموزی که فوت شدند، مراجعه کردند و به خانواده آن ها ۶۳ میلیون دادند؛ دیه افرادی که آسیب کمتری دیده بودند، یعنی ۱۴ نفر را دادند و این مبالغ از ۵ میلیون تا ۵۰ میلیون تومان بود. ما دنبال پول نیستیم اگر ۱۰۰ میلیارد هم به ما بدهند آیا جایگزین انگشت های قطع شده است فرزندان ما می شود؟ بحث ما بحث تکمیل روند درمان است.»

او با اشاره به تجمع برابر نهاد ریاست جمهوری و دیدار با رییس شرکت برنامه بودجه، ادامه می دهد: «در جلسه با آقای نوبخت قرار شد، دیه کامل به ما بدهند و همچنین قرار بر این شد که پایه حقوقِ مستمری از ششصد هزار تومان به یک میلیون دویست هزار تومان زیاد کردن پیدا کند که هنوز اجرایی نشده هست. یکی از خیریه های پایتخت کشور عزیزمان ایران ماهی ۸۰ هزار تومان کمک می کرده که ۲ سال هست، آن هم قطع شده است و به غیر این کمک دیگری نبوده است.»

فریده، که ۶ انگشتش را در اتفاق آتش سوزی از دست داده، شروع به صحبت کردن می کند: «قرار بود به جای انگشتان قطع شده است من پروتز بگذارند، ولی به علت گران بودن، انجام نشد. نادیا صالح دختر دیگری است که درصد سوختگی او ۵۰ درصد هست؛ «پزشکان به من گفتند پروسه درمانی من تا سن ۲۰ سالگی طول می کشد، خدا می داند بقیه دختران که درصد سوختگی آن ها تا ۸۵ درصد است درمانشان چقدر طول می کشد.»

از دختران مدرسه شین آباد چه خبر؟

پدر نادیا راجع به مشکل مسیر رفت و آمد و اوضاع اسکانشان در پایتخت کشور عزیزمان ایران توضیح می دهد: «اسکان ما در اقامتگاه فرهنگیان هست؛ گاهی که برنامه ای در این اماکن برگزار می شود، جهت گرفتن اتاق دچار مسئله می شویم؛ حتی شده است که در حیاط بخوابیم. پدر سیما به عنوان دیگری اشاره می کند: «قرار بود روان دکتر به اوضاع دخترانمان پیگیری کند، ولی کنسل شد. به نظر ما آموزش پرورش مخالفت کرد، لیکن هزینه زیادی را می طلبید.»

پدر اسرین معروفی، با گلایه از کیفیت تیشوهایی که زیر پوست دختران تعبیه شده است هست، می گوید: «تی شوها اصل نیستند و مشکلاتی به وجود می آورند، گویا جنس بهتری در بازار است و از شرکتهای معتبر نمی خرند، کیفیت بد تیشوها باعث شده، دختران در چند ماه چندین بار بی علت جراحی شوند. اکثریت فرزند ها این مسئله را دارند.»

شادی دختر دیگر شین آبادی راجع به خراب شدن چند باره پورت (محلی که از آن تزریق صورت می گیرد) گله مند هست؛ «پورت تیشو که در روی سر من قرار دارد، خراب شد و ۲ بار به خاطر آن عمل شدم، مدت عمل از ۴ تا ۷ ساعت بود. به علت پرسشها تیشوها دچار عفونت می شویم، که بسیار عذاب آور هست. پدر خوش حالی ادامه می دهد: « ۱ بهمن ماه او را عمل کردند، دوباره به علت خراب شدن تیشو مجبور شدیم، بیست وهفتم همان ماه دوباره به پایتخت کشور عزیزمان ایران برگردیم عمل جراحی انجام دهیم. مجبور هستیم هفته ای یک بار به پایتخت کشور عزیزمان ایران بیاییم»

آسرین می گوید: «قبلاً پورت های تیشو زیرپوستمان بود، ولی در حال حاضر پورت ها بیرون پوست است که ما را اذیت می کند. در مجموع روی ما ۱۲ نفر حدود ۳۶۰ عمل جراحی انجام شده است هست؛ یکی از دیگر از فرزند ها می گوید: «ما در کشور عزیزمان ایران بانک پوست نداریم، از ران های من پوست گرفتند و به پیشانی من پیوند زدند که این کار دو مسئله جهت من به وجود آورده هست؛ نخست باعث شده است پیشانی من مو در بیاورد؛ لیکن ران من مو داشت؛ و دوم اینکه محل زخمی که روی پایم ایجاد شده، گوشت اضافه آورده هست. این یعنی آنجاهایی که در اثر آتش نسوختند به این دلایل آسیب دیدند. سه ماه است که می گویند لیزر ندارند، تا گوشت اضافی ران و موی پیشانی من را مداوا کنند»

پدر یکی از دختران گفت: «بیمارستان فاطمه زهرا آموزشی هست؛ دستیاران جراحی ها را انجام می دهند. فرزند های ما موش آزمایشگاهی نیستند. ما کار آزاد داریم، هیچ کار دائمی نمی توانیم داشته باشیم؛ چون مدت زیادی صرف رفت وآمد ما به پایتخت کشور عزیزمان ایران می شود، فرزند های دیگر ما حیران هستند. جهت درمان با لیزر به بیمارستان محب که نزدیک بیمارستان فاطمه زهراست، مراجعه کردیم؛ گفتند هزینه لیزر باید به صورت نقدی پرداخت شود. از آنجایی که توان پرداخت نقدی را نداشتیم، درمان با لیزر را رها کردیم؛ این مسئله را به مسئولان اطلاع دادیم. الان اگر پوست فرزند ها را با انگشت فشار دهیم، عفونت بیرون می آید.»

سیما از موضوعی گله مند است که روحش را آزار داده؛ می گوید: «رئیس اداره بودجه معاونت درمان وزارت بهداشت به پذیرش بیمارستان گفت؛ دختران شین آبادی پر رو هستند، کارشان را راه بیندازید. رییس بیمارستان محب کوثر گفت؛ من فقط یک بار سیما را عمل می کنم، بار دوم عمل نمی کنم؛ لیکن پولی واریز نشده هست، آیا هنگامی که دنبال حق خود هستیم به ما می گویند پر رو؟»

پدران این دختران با اشاره به مانور تبلیغاتی نماینده مجلس شهرستان خودشان، می گویند: «ما در شهرستان دنبال آقای خضری می گردیم، ولی او را پیدا نمی کنیم. زمستان گذشته در کانال خبر رسان تلگرام نوشته بود ۷ میلیارد تومان جهت معیشت خانواده دختران شین آباد از دولت گرفتم ما این مطلب آقای خضری را تکذیب کردیم، آیا او خودش را جهت مردم شیرین می کند؟»

به دنبال حضور دانش آموزان شین آباد در دفتر خبرگزاری ایلنا در روزگذشته این دانش آموزان از مشکل و وعده هایی که داده شد ولی به آنها عمل نشد گفتند که در زیر می توانید آن را دنبال کنید.

حسین احمدی نیاز، وکیل دختران شین آباد تاکید می کند که مهمترین عنوان اصلاح و سرعت در درمان فرزند هاست که باید در خارج کشور صورت بگیرد؛ از طرفی دیگر نیز دیه و ارش آنها باید به صورت برابر پرداخت شود. این وکیل دادگستری می گوید که حق وحقوق کامل این فرزند ها باید پرداخت شود و به پرسشها روانی آن ها توجه کرد. این ها جهت گرفتن کارت ملی و شناسنامه مسئله دارند؛ باید این پرسشها برطرف شود. امیدواریم آقای مدیر جمهور به این پرسشها توجه کند، البته این فرزند ها ترحم نمی خواهند، دنبال احقاق حق هستند.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: ilna.ir

واژه های کلیدی: درمان با لیزر | عمل جراحی | بیمارستان | بیمارستان | دخترانه | دختران | فرزندان | تجهیزات | فرزند | جراحی | ایران

از دختران مدرسه شین آباد چه خبر؟