تفاوت مهاجرتهای اخیر با مهاجرتهای دوران بعد از انقلاب چیست؟

«فقیر شدن ذخیره ژنتیکی ایرانیان» با مهاجرت فزاینده

یک جامعه شناس اعتقاد هست، بااهمیت ترین خسارت فرهنگی ناشی از مهاجرت ایرانیان، تبدیل شدن مهاجرت به یک امر ارزشمند جهت نخبگان و عموم مردم هست. با مهاجرت نخبگان و جوانان و تشکیل خانواده آنان در آن سوی مرزها به سمت رقیق شدن ذخیره ژنتیکی و ژنوم حرکت می کنیم و این ذخیره هر چه فقیرتر و رقیق تر شود، استعدادهای برتر کشورمان را از دست می دهیم

عبارات مهم : ایرانیان – مهاجرت
مهران صولتی راجع به خسارت فرهنگی مهاجرت ایرانیان بیان کرد: آمار و ارقامی که از دو سال گذشته تا کنون راجع به مهاجرت افراد از کشور عزیزمان ایران داریم نشان می دهد که حدود دو میلیون نفر از ایرانیان به فکر مهاجرت بودند و از این تعداد حدود ۵۰۰ هزار نفر کارها مورد نیاز جهت این کار را انجام داده اند.

ما در آستانه و دوران بعد از انقلاب با چند موج مهاجرتی روبه رو بودیم که تقریبا همه ی آنها پیشینه ی سیاسی داشتند؛ هر چند که در بعضی از این موج ها پرسشها اقتصادی هم دارای اهمیت بودند ولی جنبه های سیاسی معطوف به یکسری اعمال محدودیت ها و فشارهای سیاسی بود که نوعی عدم امنیت شغلی را در افراد ایجاد کرد که چاره ی آن را مهاجرت دانستند.

این جامعه شناس اضافه کرد: ولی آنچه مهاجرت های اخیر را از دوره های قبل جدا می کند نوعی احساس نا امیدی ژرف و جان کاه، احساس ملامت عمیق هست. شاید افرادی که تصمیم به مهاجرت می گیرند میل به به نوعی رها شدگی از یک فرسایش ذهنی و خستگی زیستی که در چند سال اخیر به آن دچار شده است اند، دارند. افرادی که اخیرا تصمیم به مهاجرت دارند، دغدغه ای جهت بازگشت به کشور عزیزمان ایران ندارند.

رتبه اول ایرانیان در برگشت ناپذیری به کشورشان

صولتی با بیان اینکه هرچند ایرانیان رتبه اول مهاجرت به نسبت کشورهای دیگر را ندارند ولی توانستند در برگشت ناپذیری رتبه اول را به خودشان اختصاص دهند، افزود: این مهاجرت نوعی احساس انفعال عمیق، احساس نیاز جدی جهت رها شدن از سرزمینی که احساس می کنند قابل احیا و بازسازی نیست همچنین همه ی امیدها به نا امیدی رفته هست، به ذهن ها متبادر می کند.

او با اعلام اینکه شاید بتوان این عنوان را از نظر هستی شناختی تفسیر کرد، گفت: نوعی احساس بحران در خودآگاهی انسان ایرانی، حس اینکه آیا سریعتر مهاجرت نکرده ام، چه وقت هایی را از دست داده ام و حالا هم دیر نشده و نباید وقت را تلف کنم، به افراد دست می دهد. این افراد آینده ای جهت کشور عزیزمان ایران متصور نیستند و هیچ چشم انداز روشنی را نمی بینند.

آبادانی کشور عزیزمان ایران به گروه خاصی منحصر نیست

این جامعه شناس راجع به اینکه اگر همه ی ما کشورمان را ترک کنیم، بعد چه کسانی باید جهت آبادانی آن تلاش کنند؟ اظهار کرد: باید بررسی کرد تا متوجه شد چه عواملی موجب به وجود آمدن این احساس ملالت و ناامیدی شده است هست. آبادانی کشور عزیزمان ایران منحصر به هیچ طبقه، قشر یا گروه خاصی نیست و همه ی آحاد کشور از نظام سیاسی و مسولان گرفته تا نخبگان مسوولیت اخلاقی دارند که دغدغه ی آینده کشور عزیزمان ایران را داشته باشند و جهت آن وقت بگذارند.

صولتی بخش عمده ای از ناامیدی اخیر را نوعی احساس دلمردگی از تحقق پیدا نکردن وعده هایی دانست که چندان هم بزرگ نبوده اند و افزود: به عبارت دیگر بسیاری احساس می کنند که در حال درجا زدن هستیم. بخش دیگری از نا امیدهای اخیر نیز محصول نوعی همآیندی بحران هایی مثل محیط زیست، ریزگردها، آلودگی هوا، تلاطم های اخیر در بازار و بی ثباتی اقتصادی هست. همچنین هیچ راهکار روشنی که توانایی اجرایی شدن داشته باشد نیز ارائه نشده است.

سقوط سرمایه اجتماعی بخش دیگری از ناامیدی های اخیر

او سقوط سرمایه اجتماعی و کم کردن اعتماد عمومی را بخش دیگری از نا امیدی های اخیر دانست و اضافه کرد: پیوندهای موجود بین مردم و مسوولان، مردم و گروه های داوطلب، سست یا آسیب پذیر شده است هست، بنابراین حتما نا امیدی نقش آفرین هست. فکر می کنم باید سهم زیاد این اوضاع ناگوار را به نظام سیاسی مرتبط دانست. اگر نظام سیاسی به این جمع بندی برسد که ضرورت هایی وجود دارد تا گشایش هایی در عرصه های آزادی های اجتماعی، سیاسی به وجود بیاید و امکان اصلاح پذیر بودن نظام ایجاد کند، بر بخش عمده ای از این نا امیدی ها فائق بیایم.

این جامعه شناس راجع به خسارت های فرهنگی ناشی از مهاجرت ها گفت: خسارت فرهنگی دیگری که مهاجرت به وجود می آورد رقیق شدن عِرق و غیرت ملی است که جهت هر جامعه ای ارزش محسوب می شود. این امر موجب می شود سکه ناسیونالیسم مثبتی که می تواند در جامعه ایجاد انسجام و همبستگی کند از رونق بیافتد. فکر می کنم با این اوضاع به سمت کمرنگ شدن انسجام ملی و بعضی از واگرایی ها در سطح جامعه پیش خواهیم رفت.

صولتی راجع به اینکه شما به عنوان جامعه شناس چه راهکاری جهت این عنوان دارید؟ اظهار کرد: می توان پیشنهاداتی در پنج محور جهت این عنوان ارائه کرد. اول اینکه حکومت به این جمع بندی برسد که در سریع ترین وقت به سمت نوعی اصلاحات ساختاری در همه ی عرصه ها پیش برود. من فکر می کنم موج اخیر مهاجرت این خبر را دارد که اصلاحات روبنایی که فقط به عوض کردن بعضی از مسوولان تقلیل پیدا کند، نمی تواند امید رنگ باخته را به مردم باز گرداند بنابراین اولویت این است که به سمت اصطلاحات ساختاری پیش برویم.

او همچنین به همکاری مردم جهت حل بحران هایی که همزمان به ما رسیده اند اشاره کرد و افزود: این بحران ها بدون همکاری مردم در همه عرصه ها قابل کم کردن و تخفیف نیست. پیشنهاد دیگر پاسخگو بودن و شفافیت سازی حکومت است که موجب می شود به ترمیم سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی پیش برویم. اگر این اعتماد عمومی زیاد کردن پیدا نکند هیچ گونه برنامه اصلاحی در هیچ سطحی قابل اعمال نیست.

این جامعه شناس گفت: باید زیرساخت های مورد نظر جهت اشتغال و بهره گیری از نخبگانی که از کشور عزیزمان ایران مهاجرت کرده اند فراهم شود و حکومت از ایرانیان خارج از کشور دعوت عام کند تا با اِشراف به زیرساخت هایی که در کشور عزیزمان ایران جهت آنها مهیا می شود، به کشور خودشان برگردند؛ لیکن ایرانیان خارج از کشور جزو جمعیت نقش آفرین هر کشوری که در آن حضور دارند، هستند.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: isna.ir

تفاوت مهاجرتهای اخیر با مهاجرتهای دوران بعد از انقلاب چیست؟

واژه های کلیدی: ایرانیان | مهاجرت | ایرانی | سیاسی | خسارت | ایران | احساس | مهاجرت | ایرانی