جزئیات نمایشگر سه بعدی در نسل بعدی تلفن‌های هوشمند

صفحات نمایشگرهای سه بعدی مانند نمایشگرهای عادی از پیکسل تشکیل شده با این تفاوت که تمامی پیکسل های موجود در صفحه، یک نوع تصویر را نمایش نمی دهند. به عبارتی در یک لحظه دو تصویر از نمایشگر پخش می شود. نیمی از پیکسل ها یک تصویر و نیمی دیگر تصویری دیگر را پخش می کنند زیرا یکی از آن تصاویر، فقط برای دیدن با چشم چپ و تصویر دیگر فقط برای دیدن با چشم راست است.

تکنولوژی نمایشگرهای سه بعدی، همواره به صورت یک خبر داغ در دنیای فناوری مطرح بوده است. محققان دانشگاه Queen Media Lab به تازگی تلفن هوشمندی را طراحی کرده‌اند که به وسیله آنها و بدون نیاز به استفاده از عینک‌های آزار دهنده یا حرکت دادن سر، می‌توانید تصاویر سه‌بعدی را تماشا کنید.

اما این موضوع چگونه امکان‌پذیر است در حالی که تلویزیون‌های سه‌بعدی و سینماهای عظیم‌الجثه همچنان به ابزار پوشیدنی وابسته هستند؟ تمامی اینها، به یک حقه با نام HoloFlex برمی‌گردد.

یک دیوایس با صفحه نمایش OLED با رزولوشن ۱۰۸۰ در ۱۹۲۰ پیکسل کار خود را آغاز می‌کند، اما تصاویر به صورت دایره‌های ۱۲ پیکسلی عریض کنار هم قرار گرفته، نمایش داده می‌شود. در حالی که این تصاویر در ۱۶ هزار لنز Fisheye در داخل یک صفحه سه‌بعدی به نمایش در می‌آید، به این ترتیب کاربران می‌توانند با حرکت دادن و چرخاندن دیوایس، تصویر سه‌بعدی را مشاهده نمایند.

نکته منفی این اتفاق، پایین بودن رزولوشن (۱۰۴ در ۱۶۰ پیکسل) و کیفیت تصاویر است. اما به محض پیشرفت صفحه‌های نمایش و تکنولوژی، پیکسل‌های اشاره شده توسط چشم غیر مسلح قابل دیدن نخواهند بود.

اما تصاویر سه بعدی، تنها دستاورد تکنولوژی HoloFlex نخواهد بود. صفحه نمایش OLED استفاده شده در این فناوری، انعطاف پذیر بوده و به کاربر این اجازه را می‌دهد تا به راحتی دیوایس خود را در جهات مختلف خم کند. در کنار لمس و انواع گسچرهای حرکتی، کاربران می‌توانند در بازی‌هایی مانند Angry Birds، برای شلیک پرنده مورد نظر خود، دستگاه خود را خم کرده و رها کنند. همچنین در صورت گذاشتن دیوایس در جیب پشتی شلوار و نشستن روی آن، احتمال آسیب دیدگی صفحه نمایش به حداقل خواهد رسید.

جزئیات نمایشگر سه بعدی در نسل بعدی تلفن‌های هوشمند