نتایج مطالعات پژوهشگران دانشگاه های اکستر و ملبورن نشان می دهد ریسک پذیری زنان و مردان تفاوت چندانی نداشته و تنها نوع ان تفاوت دارد و شرایط موجود در جامعه نیز برآمده از تفکرات سنتی و کلیشه ای قالب است.
به طور کلیشه ای و بر اساس نظرات سنتی، این اعتقاد وجود دارد که انجام رفتارهای مخاطره آمیز، دلیری و ریسک پذیری مردان زیاد از زنان بوده و مردان زیاد حاضر به انجام کارهایی مانند قمار، موتورسواری با سرعت زیاد و بدون کلاه ایمنی و …. هستند.

عبارات مهم : دانشگاه – مردانه
این عنوان دستمایه تحقیقاتی در دانشگاه اکستر شد تا گروهی از پژوهشگران به سرپرستی دکتر تکلا مورگنروث (Thekla Morgenroth) ؛ پرفسور میشلا ریان (Michelle Ryan) و با همکاری آنا جنتا (Anna Genat) از دانشگاه ملبورن به بررسی میزان ریسک پذیری زنان و بررسی درصد احتمال انجام کارهایی مانند سوارکاری خطرناک یا خرید های پر ریسک اینترنتی بپردازند.

پژوهشگران در تحقیقات خود دریافتند که تحقیقات و بررسی های پیشین انجام شده است در مورد رفتارهای پر خطر، موید فرضیات فرهنگی راجع به کسانی است که خود را زیاد به خطر می اندازند. ارزیابی قهرمان محسوب شدن جسور بودن یا شادابی اغلب بر واکنش‌ها سنتی مردانه مانند قمار یا پرش و سقوط آزاد تمرکز دارد. هنگامی که این مساله اشتباه مورد توجه قرار می گیرد، مشخص می شود که زنان و مردان در این مساله تفاوتی نداشته و به یک میزان خود را در معرض خطر قرار می دهند. به این ترتیب این پرسش جهت دانشمندان مطرح شد که آیا اصولا هنوز باید ریسک پذیری را امری مردانه محسوب کرد و آیا همانطور که نتیجه های آزمایش ها نشان می دهد، زنان نیز دارای توانایی ریسک پذیری بالائی هستند؟

بررسی دلیری و ریسک پذیری در مردان و زنان

دکتر تکلا مورگنروث پژوهشگر دوره پسا دکترای دانشگاه اکستر در این رابطه می گوید: «زمانی که از مردم درخواست می کنیم به موضوعی مانند توانایی بالای ریسک پذیری؛ قمار، تصمیمات چالش بر انگیز مدیریتی یا ورزش های خطرناکی مانند عبور از آسمان یک دره بزرگ فکر کنند، به طور پیش فرض یک مرد را در ذهن خود تجسم می کنند. این عنوان جهت مطالعات علمی بسیار مهم بوده و دانشمندان باید تلاش کنند به این دام نیفتند.»

وی در ادامه توضیحات خود افزود: «مطالعات انجام شده است نشان می دهد زنان نیز به اندازه مردان حاضر به انجام کارهای پرمخاطره ای از قبیل سواری خطرناک و ورود به روابط پیچیده بوده و احتمال زیادی وجود دارد که حتی کلیه خود را به یکی از دوستان یا اعضای خانواده ارزش اهدا کنند. در این مطالعات زمانی که ما از شرکت کنندگان درخواست کردیم که احتمال ریسک پذیری خود را در امور زیاد خانمانه اعلام کنند، شاهد از بین رفتن تفاوت جنسیتی بوده و در بعضی موارد حتی احتمال ریسک پذیری زنان زیاد نیز گزارش شده است هست. در حقیقت باید پذیرفت که جامعه با پیش داوری های خود عموما مانع ریسک پذیری زنان می شود.»

در این مطالعات اقدام به بررسی آکادمیک ۲۳۸ فرد متفاوت طی دو تحقیق مجزا شده است و میزان ریسک پذیری افراد به طور سنتی اندازه گیری و سوالات و چالش های های تازه جهت این افراد مطرح شد. به اعتقاد ۹۹ نفر از این همکاری کنندگان، این ریسک ها عمدتا دارای روحیات خانمانه بودند.
در این تحقیق مشخص شد هنگامی که از معیارهای مردانه ای نظیر قمار یا قایقرانی در آب های خروشان استفاده می شد، مردان با احتمال بیشتری درگیر شده است و خود را در معرض خطر قرار می دادند. با این حال، هنگامی که رفتارهای جدیدی که چالش برنگیز هستند مانند گرفتن یک کلاس ، رهبری یک گروه از تشویق کنندگان در استادیوم و یا پختن غذائی خاص و سخت جهت یک مهمانی شام مطرح می شد، زنان ریسک پذیری بیشتری از خود نشان دادند.

پرفسور میشلا ریان در توضیح این مساله گفت: «فهم این عنوان که ماهیت جنسیت در میزان ریسک پذیری تاثیر دارد، دارای اهمیت زیادی است و این عنوان که به طور سنتی زنان را آسیب پذیر تر نشان داده و می کوشد همواره آن ها را در خطر نشان دهد، بسیار غلط و باعث ایجاد نابرابری و شکاف جنسیتی در جامعه و امور سیاسی و مدیریتی شده است هست. »
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی روان شناسی اجتماعی و علوم شخصیتی (journal of Social Psychological and Personality Science) انتشار یافته و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.