چرا اکثر زن های ایرانی ورزش نمی کنند؟

علت عدم علاقه زنان ایرانی به ورزش

وزیر ورزش گفته است که زیاد از ۸۰ درصد زن های ایرانی ورزش نمی کنند. همچنین در سال گذشته نیز گفت: این آمار، خیلی تعجب برانگیز نیست. کسب نخستین مدال بانوان ایرانی در تاریخ المپیک، بعد از گذشت ۵۲ سال از حضور ورزشکاران کشورمان در این مسابقه ها به وسیله کیمیا علیزاده، نشان داد که چقدر ورزش بانوان کشور عزیزمان ایران به خصوص در سطح قهرمانی، با استانداردهای جهانی فاصله دارد.

عبارات مهم : کیمیا علیزاده – ورزشکاران
اولین باری که زن های ایرانی در مسابقه های المپیک شرکت کردند، المپیک ۱۹۶۴ توکیو بود. در آن المپیک نازلی بیات، ژولیت گفرگف، سیمین صفامهر و جمیله سروری، در رشته های دو و میدانی و ژیمناستیک در مسابقه ها حاضر شدند. بعد از این حضور، در ۱۰ دوره مسابقه هایی که برگزار شد، تنها در ۶ دوره بانوان ورزشکار کشور عزیزمان ایران موفق به کسب سهمیه ی المپیک شدند. حضور کم رنگ و ضعیف بانوان ایرانی در مسابقه های المپیک، چه در دوران پیش از انقلاب و چه بعد از آن، نشان دهنده ی ضعف های ساختاری در ورزش بانوان است.

اوضاع ورزش بانوان به حدی نامطلوب هست، که حتی اگر در دوره ی اخیر مسابقه های المپیک، هر ۹ ورزشکار ایرانی حاضر در مسابقات، موفق به کسب مدال طلای المپیک می شدند، باز ضعف ساختاری و عملکردی و پرسشها زیر ساختی مربوط به چالش ورزش بانوان کشور، از ذهن ها دور نمی شد.

چرا زن های ایرانی ورزش نمی کنند؟

بیایید به قهرمانی کیمیا علیزاده ۱۹ ساله نگاهی بیندازیم. او چندین سال است که در ورزش قهرمانی تکواندو فعالیت می کند، و رسیدن او به این سطح از ورزش قهرمانی، نه صدها میلیون تومان سرمایه نیاز داشت، و نه تجربه ی طولانی. او تنها ۱۸ سال داشت که جهت کشورمان افتخار آفرید.

این مثال، مبین این واقعیت است که جهت ورزشکار شدن و مدال آوری زن ها، نه سرمایه ی سنگین، و نه به ده ها سال تمرین نیاز هست. مهم تر از همه، همت و عزم جدی هست. فرق کیمیا با میلیون ها دختر ایرانی که بزرگ تر و توانمندتر از او هستند، ولی مدال المپیک را باید در رویاهای خود دنبال کنند، تنها واژه ی همت و عزم جدیست. واقعیت این است که انبوهی از مردان و زنان غیر ورزشکار ایرانی، نه بخاطر پول و کمبود امکانات ورزشی، بلکه به خاطر همت نداشتن و بعضا بی حوصلگی و تنبلی، از ورزش کردن طفره می روند. اینطور نیست؟

خیلی از ما عادت داریم در طول روز، ساعت ها با تلفن حرف بزنیم بدون آن که کلا ۱۰۰ قدم در طول روز تحرک داشته باشیم. بسیاری از ما عادت داریم جهت خرید یک پاکت شیر یا ماست از سوپر مارکت سر کوچه، خودروی شخصی را روشن کرده و یک مسیر ۲۰۰ متری را با ماشین رفته و برگردیم، یا حتی بدتر از آن، از تحویل رایگان فروشگاه ها استفاده کنیم.

خیلی از ما عادت داریم، در طول ماه، صدها هزار تومان خرج سیگار و قلیان کنیم، ولی جهت ۱۰۰ هزار تومان عضویت در یک کلوب ورزشی و یا چند بار استخر رفتن در طول ماه، هزاران آسمان و ریسمان را به هم می بافیم که آیا باید این همه جهت ورزش هزینه کنیم و آیا این قدر هزینه های ورزش گران است!

البته اگر ورزش قهرمانی را کنار بگذاریم و رواج فعالیت های ورزشی در سطح جامعه را بررسی کنیم، به دور از انصاف است که انگشت اشاره مان در مورد اهمیت ندادن به ورزش، صرفا به سمت زن ها باشد. خودمانیم، در زمینه ورزش همگانی، همه ی ما یک چرخ مان می لنگد!

چرا اکثر زن های ایرانی ورزش نمی کنند؟

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
منبع: fitnessmagazine.ir

واژه های کلیدی: کیمیا علیزاده | ورزشکاران | ورزشکار | مسابقات | مسابقه | ایرانی | المپیک | مسابقات | سلامت | ایران | فعالیت